Panie! Kiedyś to były czasy!

O tak, naszyjnik z rolek papieru toaletowego nawleczonego na skakankę. To był prawdziwy skarb

 

witaj mamuś ! I potwierdzam : tfu, tfu

 

mnie słabo szedł ten język, to może teraz się podszkolę.

wolałam ekonomię, matematykę,rachunkowość i to wszystko sie później przydało.

 

Hm... Czy ja czegoś o Zgredku nie wiem?

Mam wrażenie, że teraz jestem bardziej zmęczona Wtedy jakoś nigdy nie chciało mi się spać
Może piszecie nieco nie o moich czasach, ale Misia uszatka, co klapnięte ucho ma razem z Tolkiem Bananem zabrałabym w Podróż za jeden uśmiech To by były wakacje z duchem dziecięcych lat... ale może nie do Czechosłowacji

 

Ja nic o Zgredku nie wiem. Strzelałam. Nie zasadził drzewa znaczy?

 

Nic o żadnym drzewie nigdy nie pisał to się dziwię

 

ale może zasadził?

 

Witam

... a pamiętacie pomarańcze kubańskie? trzeba było mieć dużo samozaparcia, żeby je spożyć

ja bardzo dobrze wspominam podróżowanie autostopem. pamiętam jak pierwszy raz wybrałam się w taką podróż ze swoją rodzicielką, bratem i przyjaciółką. gromada nas była ( jeszcze pies ) to musieliśmy się dzielić na dwie grupy lub czekać na duuży pojazd. cudnie było. pół nocy wspominek co najmniej. ale jedno Wam powiem : nie przypominam sobie, żeby ktokolwiek czy cokolwiek zakłóciło nasz spokój czy poczucie bezpieczeństwa.

 

I posadził, i zasiał, i zasadził, i wyciął, i wykarczował... i to przynajmniej parę razy każde

No ba. Cytryny miały więcej soku i były słodsze

 

bo one były pastewne te pomarańcze znaczy się

 

Za to teraz mamy nasze rodzime pastewne ziemniaki, których jeść się nie da. Kiedyś się kupowało ziemniaki na zimę. Jeszcze w wakacje jadało się stare i były smaczne. Dziś to jest nierealne. Podobnie z cebulą, marchewką i innymi warzywami.

 

Podobno jak się mówi: ooo tak! pamiętam, to znaczy, że starość puka do drzwi ale niestety tak muszę powiedzieć: ooo tak! pamiętam moja babcia kupowała almy od znajomej rolniczki na targu. rolniczka przyjeżdżała raz czy dwa w tygodniu ze SWOIMI produktami, a na jesieni produkty strategiczne dawała na spróbowanie. dużo bym dała, żeby móc zjeść dobre ziemniaczki z masełkiem i koperkiem.

 

A ja pamiętam, gdy autor zaglądał do wątku, który założył
To dopiero były czasy

 

Aż westchnęłam czytając ten wątek
Do dziś pamiętam smak pierwszego banana, którego mi mamusia z pracowniczej wycieczki do Berlina Wschodniego przywiozła, i coca colę w puszcze, 0,5 litra i czekoladę, która była czekoladą a nie wyrobem czekoladopodobnym . I jak dostałam od chrzestnej 1 dolara i poszalałam z nim w Pewexie. Kupiłam wówczas lizaka z gumą i ogromną butelkę Sprite'a, przez chwilę byłam bogiem na podwórku hihihi.
A Misia Uszatka zawsze mi było żal i płakałam, bo wydawało mi się, że jest samotny, bo mieszka sam

 

Oj za bajkami tymi z dzieciństwa to tęsknię. Niosły o wiele więcej niż dzisiejsze animowane gnioty. Wtedy nawet i dorosły mógł się pogapić. Tylko za "Krainą deszczowców" nie tęsknię - zawsze się bałem tej bajki

O ile jednak miejskie pokazy mody z koralikami toaletowymi były standardowymi widokami, o tyle z pozycji wsi było naprawdę ciekawie i nie dziwię się, że starzy gospodarze tęsknią za tamtymi czasami. Był dobry bimber, po którego jednym łyku traciło się czucie od szyi w dół, swojska kiełbasa z mięsa a nie jak dzisiaj z kości, skór, tektury i sprasowanych szczurów, były krowy na łąkach - kto pił takie mleko prosto od krowy, ten tego nie zapomni i z rozrzewnieniem będzie wspominać - co dziesiąty gospodarz nie miał traktora, dziś co trzydziesty (może) ma, pola wiosną cudnie pachniały gnojówką, dziś można za to dostać grzywnę, ale wtedy pomidory były słodkie i soczyste i nikt kurka nie ględził o eko-produktach, bo było to normalne. Och i wiele innych.

Pamiętam jak rodzice zapisali się na Maluszka. No może nie tyle pamiętam, co pamiętam jak o tym rozprawiali, śmiejąc się do rozpuku. Mieli czekać 2 lata na "dostawę", w tym czasie ojciec dostał w pracy przydział na malczana, sprzedał go, kupując za to pralkę - bo akurat był rzut - telewizor - też się gdzieś tam pojawiły i znikały jak świeże bułeczki, starczyło też na nowe meble, kibelek i wannę. A potem pojawił się Maluszek i był takim świetnym autem, że jak poszedł pasek klinowy to wystarczyło, że mama miała rajstopy, do naprawy wystarczał młotek i jeden śrubokręt, teraz jak mam wymienić żarówkę to jadę do serwisu bo za diabła nie wiem od której strony zacząć, jak mi się obecne autko przegrzało pod chorwackim niebem to komputer pokładowy wyłączył wszystko i mogłem tylko siedzieć i się gapić, a jak rodzicom wypadła jedynka, to pod górki w Zakopanem wyjeżdżali na wstecznym...

A.... jeszcze z ciekawostek; W ramach sprzedaży mieszkań w mieście ustalono przydział 6m2 na łeb. Serio - tyle się należało. Trudno zatem się dziwić, że chopy ze wsi zbierali całą rodzinę i wykupowali ile się dało meldując np po 5 osób w 30-metrowym "apartamencie". Boju - ileż było wolnych miejsc parkingowych! Teraz jak chcesz zaparkować w pobliżu miejsca zamieszkania to jest to minimum pół kilometra od budynku. A na skrzyżowaniu można było usłyszeć donośne; BOM, BOM, BOM, BOM, BOOOOOM dwusuwowej Syrenki, miast dzisiejszego gwiiiizd przecinaka, dawcy organów...

Nikt nie ględził o becikowym, dotacjach na rodziny wielodzietne, kto się namnożył, ten musiał sobie poradzić z utrzymaniem a nie że dostawał. Była praca. Może nie było szału ale była. Teraz są zasiłki. Komu się chce iść do roboty za 1000 zeta miesięcznie jak dostanie niewiele mniejszy zasiłek?

Dziś na co drugim podwórku stoją minimum 2 samochody. Sam mam jeden ale jak powiedziałem ostatnio na rodzinnej imprezie, że chcę kupić traktor, to popatrzyli na mnie jak na wariata...

Oj znalazłoby się jeszcze sporo

 

Ha, ostatnio jechaliśmy ze znajomą kilkaset km autobusem przez jakieś wioski. Przez całą drogę ja liczyłem krowy, a ona maluchy. Żadne z nas nie doliczyło do 5

Opracowaliśmy nowe jednostki odległości. 1 krowa = 1 maluch = 100 km

 

a ja ostatnio w swojej wsi widziałam 3 jadące maluchy. Jakie oczy zrobiłam i w myślach liczyłam ile mają lat. To było na ul. Grójeckiej.

 

Gdyby ktoś zapragnął iść śladami Jana Tadeusza Stanisławowskiego, najbardziej znanego (i chyba w ogóle jedynego ) profesora mniemanologii stosowanej, i się zastanawiał nad wyższością Świąt Wielkiej Nocy nad Świętami Bożego Narodzenia, to służę pomocnymi cytatami:

…święcone musiało być bardzo obfite, bo oprócz rodziny i znajomych przychodzili przez cały tydzień po poczęstunek stróże nocni, lampiarze, kominiarze, listonosze itd., a także i żebracy. Nazywano to chodzeniem po śmigusie. Nic więc dziwnego, że biedne panie domu piekły przez cały tydzień po całych dniach i nocach. Trzeba było gotować do upadłego, bo Wielkanoc to naprawdę maraton jedzenia.

W arystokracji i wśród bogatego mieszczaństwa święcone powoli przechodziło w rodzaj śniadania a la forchette, przy którym wędliny i placki schodziły na plan drugi. Przechodzono szybko z domu do domu, a cała różnica w przyjęciu polegała na stopniu dobroci kucharza i piwnicy. Był to rodzaj bufetu, gdzie każdy brał co chciał , bez zachęty ze strony gospodarstwa, którzy gości jakby nie widzieli, a nawet czasami nie znali, bo przychodził każdy, kto choć raz rzucił bilet (wizytowy). Tak przynajmniej twierdzi kronikarz „Czasu”. W mieszczańskiej klasie staropolska gościnność polegała jeszcze często na spojeniu gościa.

Cytaty pochodzą z książki: "Życie towarzyskie i obyczajowe Krakowa w latach 1848 –1863", Maria Estreicherówna, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1968, str .194, 195

 

,,Stawiam na Tolka Banana'' jeszcze leci tylko nie pamiętam na jakim kanale

 

Ballada o Tolku Bananie ciągle jest żywa.

oryginał:


wersja Wilków


całkiem młoda wersja śpiewana przez Strachy na lachy


i taka trochę leciwa wariacja wykonywana przez Sztywny Pal Azji