Oryginalny klub miłośników dyskusji o dyskusjach (lub ich braku)

Dobry wieczór Okupa
Bardzo dziękuję Paniom za życzonka Dla Żonki cmok, cmok ... cmoook

 

Okupa
Co taka cisza ,czyżby przed burzą ?

 

Okupa! cicho wszędzie, głucho wszędzie... gdzie się wszyscy podziewacie? nasze forum zjechało na sam dół

edit: temat do dyskusji: czy lepiej kochać i cierpieć czy nie kochać wcale?

 

Pytanie kalibru: co było pierwsze - jajo czy kura?

Pomijając fakt, że trudno nie kochać wcale, bo zawsze jest coś/ktoś kogo możemy tym uczuciem obdarować; od chłopa po psa, od baby po kurę. Nie kochając wcale trudno wyzbyć się cierpienia z powodu braku tego czegoś co powoduje również radość. No chyba, że chodzi o miłość jednogatunkową, wtedy założenie "nie kochać wcale" może być całkiem zrozumiałe. Aczkolwiek nie do końca. Czy da się nie kochać własnego dziecka? No dobra - ponieważ pani plofesor nie sprecyzowała pytania, sam se doprecyzuję, zastanawiając się czy chodzi o miłość między babą a chłopem, bez powinowactwa rodzinnego.

W takim przypadku podczas kochania zachodzi oczywista oczywistość związana z definicją słowa "kocham", w która słowo "cierpienie" i wszystkie związane z tym emocje, jest tak nieodzowne jak czerń i biel. Zaistnienie jednego zwiastuje nieodległe pojawienie się drugiego. Podobnie z zakończeniem miłości, zakańczającej cierpienie. Oczywiście nie zawsze lecz postawienie tezy do wywodu opiera się na poprawności odpowiedzi wobec postawionego, jak wspomniałem, nie zdefiniowanego do końca, pytania. Tymczasem cierpienie nieodzowne wobec miłości, wpisuje się nieodmienny charakter ludzkiej egzystencji, bazując na podstawowych prawach natury oraz psychicznej niedoskonałości człowieka.

Zatem, rozważając ten aspekt można by dojść do konsensusu, że zarówno "kochać i cierpieć" jak i "nie kochać wcale", obarczone jest tym samym brzemieniem beznadziejności, będącej zwiastunem końca dysproporcji między kochać w ogóle a nie-kochać i nie-cierpieć, stanowiących stanowczą przeciwwagę do okolicznych kochanio-cierpień.

No i oczywiście jest jeszcze jedna opcja; Można pokochać cierpienie. Wtedy kwestia "kochać i cierpieć" nabiera nowego znaczenia, zaś "nie kochać wcale" staje się zbyt dysharmoniczne, by dalsze rozważania miały jeszcze jakiś sens...

.

 

kropka ,najlepiej to chyba kochać i nie cierpieć

 

Grześ, proszę o więcej
agula,tak się niestety nie da

dzisiaj znalazłam coś,czego szukałam od kilkunastu miesięcy wiecie,jaką mam radochę?

 

Cieszę się kropeczko ,że masz radochę ,choć nie wiem o co chodzi ,ale skoro się cieszysz to chyba nieistotne ,ważne ,ze znalazłaś to czego szukałaś tak długo .

 

Ale co znalazłaś ? Coś co sobie schowałaś , żeby nie zginęło i zapomniałaś gdzie (ja tak mam ) ? Czy coś co znalazłaś i kupiłaś ?
Co do kochania i cierpienia to popieram Agulę , ale najczęściej tak się nie da

 

nie powiem,czego szukałam ,to moja słodka tajemnica coś,co nie ma żadnej wartości materialnej ale ogroooomną sentymentalną
dzisiaj kocham cały świat nawet teściową toleruję

 

Teraz nie wiem czy tu miałem zostawić info co za konkurs czy gdzie indziej. Gdyby tu, to chyba dobrze pamiętałem...


Ale gdyby nie tu... to i tak może się przyda... LINK

Cały świat kropko się cieszy... pewnie nawet teściowa

 

czyli jednak można kochać i nie cierpieć ,nie twierdzę ,ze zawsze tak bywa ,ale zdarza się ,co widać powyżej

 

Okupa...w koncu mam wolne !!!!
Musze nadrobic zaleglosci na forum.
Widze, ze tu powazne dyskusje sie tocza. Kochac i cierpiec...stanowczo nie!! Bo co to za milosc przez ktora trzeba cierpiec?? Czy to w ogole jest milosc czy juz tylko poswiecenie, przyzwyczajenie , uzaleznienie...?
A nie kochac wcale.... to tez jest opcja, jesli nie posiada sie rodzicow ,rodzenstwa, dzieci... bo tych kochamy chyba zawsze i bezwarunkowo(bywaja wyjatki ale nie o tym tu mowa). Mysle, ze mozna nie kochac (choc to nie moja bajka..bo ja potrzebuje milosci jak powietrza ..moja rodzinka straszliwie "przytulna" i wylewna w uczuciach jest, wiec mam to we krwi).
Znam jednak osoby, ktore sa same i twierdza, ze nie potrzebuja partnera i nie chca "kochac" bo to zbyt skomplikowane.

Zreszta..kazdy zyje, jak zyc chce ..i nie mnie tu decydowac co dla innych jest dobre lub nie...

 

Okupa

Dla mnie kochać i cierpieć
Człowiek jest stworzeniem, które kocha. Kocha kogoś lub coś, najczęściej kogoś. A tak się składa, że miłość jest nierozerwalnie połączona z cierpieniem. W miłości każde rozstanie, choćby na krótko jest już cierpieniem. Miłość wzbudza w nas niepokój, troskę, powoduje martwienie się o tą ukochaną osobę. I jest jescze świadomość, że kiedyś przyjdzie się rozstać z tą kochaną osobą na zawsze...
A żyć bez miłości? Pewnie się da, ale co to za życie?

 

Kochać to nie znaczy, zawsze to samo...

Można kochać mężusia, można kochać się samą
Kochać żeby zawsze było co włożyć do gara,
Wierzyć, że jest dobrze, choć dzieciaków chmara.

A kiedy przyjdzie, cierpienia czas.
Docenisz co to kochać,
Poniesie cię, daleko tak.
I najdzie cię ochota

Zrobić to co niemożliwe...

*********

Tak sobie parafrazując

 

"Kochać to nie znaczy, zawsze to samo..."


ale to już było i nie wróci więcej........

A tak na poważnie, to każdy z nas zwraca uwagę na zupełnie coś innego. Czyli każdy ma mola co go moli.....i .....

 

Okupa
Masz rację Maryniu ,słowo kochać ma różne znaczenia i zastosowania .

 

otóż to ZK. zgadzam się z tobą

 

a ja powiem tak... cudna sygna, Greg

ja już nie wierzę w kochanie... trudno, taki los można je sobie wmówić, oczywiście, i w przypadku wmówienia jednostronnego jest cierpienie,w które akurat wierzę, bo trudno nie wierzyć w fakty

 

a ja niekoniecznie

 

oqupa wszystkim

widze,ze sie tu duzo dzieje

jestem padnieta po tym tygodniu,rano biegim na rehabilitacje a o 11:30 do pracki i taki mam jeszcze przyszly tydzien

zostawiam Wam cosik na słodko