zzizzie

Ja to już jestem na takim etapie, że jak widzę dziwaczny dodatek, to sobie idę nie czytając dalej - nie przepadam za kulinarnymi modami.
Zresztą w sumie od lat zajmuję się jednak głównie testowaniem rzeczy ze świata, teraz już niestety bez mojego ukochanego dopasowywania do polskich składników, ech.
Ale dorotus oczywiście doceniam, choć nie korzystam

 

No przecież coś dla nas dopasowujesz od czasu do czasu

 

Teraz już raczej nie będę miała mojej testerki
A są rzeczy, których bym bez testów nie poleciła

 

A jak ona się czuje?
Wiem, że rokowania nie najlepsze, ale chyba coś robią, albo mają w planie?
Czasem coś same potestujemy, nic nam się nie stanie jak coś nie wyjdzie

 

Mają w planie to, co mogą mieć w planie, reszta to już na los szczęścia/w rękach Boga, zależnie od podejścia
Ale nieciekawie to wygląda o tyle, że się kobita pozbierać nie może, nie chce walczyć.
Cóż, pewnie realistka po prostu.

 

To niedobrze, trzeba spróbować kobitę zaktywizować, daj parę zlecen na testowanie, może zaskoczy
Wiesz sama, realistka to nie znaczy, że trzeba się od razu poddawać, każdy przebieg choroby jest indywidualny

 

Testować to ona teraz niczego nie przetestuje, siedzi w tym szpitalu i czeka na operację.
Po operacji jak/jeśli ją wypuszczą, to też przez pewien czas średnio jej będzie szło gotowanie, operacja w tych okolicach mocno upośledza funkcję ramion (fachowo to brzmi, ech - pamiętam, jak to było z moją mamą i nawet się słówek trwale nauczyłam).

 

Myślałam, że jest w domu, w szpitalu to faktycznie jak się patrzy na te wszystkie przypadki to zdrowy może się rozchorować.
Trochę się naoglądałam
W IO w moim miasteczku nie trzymają za długo, po zabiegach chirurgicznych to wiadomo, że nie wypuszczą od razu, ale głównie są terapie w tzw klinikach jednego dnia, przynajmniej dla tych mieszkających najbliżej, co podobno jest korzystniejsze z psychologicznego punktu widzenia.

 

Bardziej z finansowego,za zabieg jest lepszy kontrakt niż trzymanie pacjenta w szpitalu.

 

Oni ją optymalizują
Przepraszam za kolejny termin fachowy.
Kobita ma parę tzw chorób współistniejących, które trochę mieszają, jakaś tam cukrzyca w średnim stanie, mocno zaniedbane nadciśnienie itd.
Poza tym chyba to my się przyczyniliśmy do tej długotrwałej hospitalizacji, tzn głównie Marco ze swoimi pomysłami, ja tylko pośredniczyłam.
Kobita leży sobie teraz w jednoosobowej sali, bo trafiła do pewnej pobożnej staruszki, która na zmianę wielkim głosem krzyczała "a na co to wszystko, i tak pomrzemy" oraz równie wielkim głosem zanosiła modły do najwyższych instancji, żeby jej dały - też na zmianę - szybką śmierć albo dożycie do pierwszej komunii wnusi (a może prawnusi).
Moim zdaniem trzeba być martwym, żeby wytrzymać takie towarzycho, no więc skombinowaliśmy tę izolatkę
A żeby uzasadnić ten długi pobyt (jakby się władze niezdrowo zaczęły interesować) - wdrożono optymalizację.
Samej delikwentce jest chyba wszystko jedno, biedulka osowiała tam tkwi, do domu nie chce, bo się boi (że coś się stanie, ech), telefonów nie odbiera, rodzinę przegania.
Pewnie się pozbiera wreszcie, ale chwilowo jest średnio.

 

No to faktycznie średnio, nijak pomóc nie można, przydałby się psycholog szpitalny, żeby trochę optymizmu tchnąć w delikwentkę,
może nawet ktoś powinien nawrzeszczeć na delikwentkę za brak wiary w powodzenie leczenia, może wtedy wykaże wolę walki o swoje zdrowie.

 

dobry wieczór

testowałam ypany jabłecznik

u lwa zostawiłam doznania wszelakie

mam też fotkę całej blaszki ale nie widać efektu
chyba źle robię zdjęcia i ypane jabłeczniki też

 

Nie mam jak wrzeszczeć, bo telefonów nie odbiera.
Musiałabym do niej pojechać, a nie za bardzo mi po drodze chwilowo
No ale jeśli będzie trzeba -
Ech.

Ypane mi się fatalnie kojarzą, nawróć ten system
Zaraz u Piotra napiszę, co można było zrobić nieco lepiej

 

Umów się z synem na telefon na konkretny dzień i godzinę i każ mu być w szpitalu w danej chwili, chyba jak zadzwonisz na telefon syna to się da pogadać?
Mam taką nadzieję...

 

Próbowałam.
Spróbuję jeszcze.
Kiedy próbowałam, kobita akurat nie życzyła sobie gadać nawet z tym synem

 

Aż tak się nie znam ale to była by najgorsza opcja.
Spokojna rozmowa i dobry przykład dałby lepszy efekt,ale to tylko moje zdanie.

 

Różnie bywa z tym wrzeszczeniem, na niektórych działa, na innych wprost przeciwnie... nie potrafię ocenić, jak by zareagowała ta konkretna kobita, bo od tej strony jej nie znam.
A dobry przykład - cóż, wiele lat temu kibicowała mojej mamie w identycznej sytuacji, mama się trzymała tak dobrze, jak mogła... no ale przegrała, więc to wspomnienie raczej nie pomaga.
Ech, naprawdę powinnam być na miejscu - zupełnie wbrew sobie jestem ekspertem w takich sprawach

 

To prawda by wiedzieć co mogło by pomóc trzeba znać osobę.Na odległość jest ciężko będąc na miejscu może by udało się porozmawiać.

 

Olga , wiem, że to nie jest najlepsza metoda, ale jak inne zawodzą, to może ta zadziała

 

Aby wiedzieć co mogło by pomóc trzeba znać daną osobę.