Wierszem o życiu

...dziękuję za te dni, przez które tyle szczęścia dajesz mi...

"...ktoś, kto kocha mnie..."
Gdy kolejny dzień daje chwile złe,
nie poddaję się bo wiem, że jest
ktoś, kto kocha mnie.
Gdy kolejny raz nie wychodzi coś,
nie poddaję się, bo wiem, że jest
ktoś, kto kocha mnie.
Gdy smutek znów chce do serca mego wejść,
wybieram radość, bo jest
ktoś, kto kocha mnie.
Gdy ochoty mi brak na to by dalej walczyć i trwać,
sił szukam w tym, że jest
ktoś, kto kocha mnie.
Gdy ludzie źli chcą szczęście zabrać mi,
nie udaje to im się, bo wiem, że jest
ktoś, kto kocha mnie.
Ktoś, kto kocha mnie, daje mi wszystko to,
co najwspanialsze w mym życiu jest.

Vexi

 

We dwoje.

Szept cichy , miły i radosny.
Świat piękny jak początek wiosny.
Wiosna , lato , jesień czy zima,
Jest radość , smutek się nie ima.

Myśl krąży i nikt jej nie złapie,
Nad jeziorem , czy na kanapie.
Co zrobi ważek gdy, zima tuż
o kochaniu nie myśli już.

Chwilka i twarz Twą widzę w mroku.
Druga , poznaję ten błysk w oku.
Ile trzeba . by przywołać kochanie.
Szept cudny i wiesz co się stanie.


Kea27

 

Dwoje ludzieńków

Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie,
O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie.
Lecz w ogrodzie szept pierwszy miłosnego wyznania
Stał się dla nich przymusem do nagłego rozstania.

Nie widzieli się długo z czyjejś woli i winy,
A czas ciągle upływał - bezpowrotny, jedyny.
A gdy zeszli się, dłonie wyciągając po kwiecie
Zachorzeli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!

Pod jaworem - dwa łóżka, pod jaworem - dwa cienie,
Pod jaworem ostatnie, beznadziejne spojrzenie.
I pomarli oboje, bez pieszczoty, bez grzechu,
Bez łzy szczęścia na oczach, bez jednego uśmiechu.

Ust ich czerwień zagasła w zimnym śmierci fiolecie,
I pobledli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!
Chcieli jeszcze się kochać poza własną mogiłą,
Ale miłość umarła, już miłości nie było.

I poklękli spóźnieni u niedoli swej proga,
By się modlić o wszystko, lecz nie było już Boga.
Więc sił resztą dotrwali aż do wiosny, do lata
By powrócić na ziemię - lecz nie było już świata.

Leśmian Bolesław

 

Bożonarodzeniowe marzenie ...
Móc Cię znów mieć obok siebie ...
Dzielić wspólnie świąteczny stół
Wybaczyć cały wcześniejszy ból

Opłatkiem białym jak śnieg się przełamać
W ramionach Twych znów spokój odnaleźć
Pod jemiołą wspomnieć dobry czas
Zapomnieć, że rozdzielono nas ...

Motylek
11.12.2012

Dzień dobry

 

Pragnienie miłości .

Nie mogę wyzwolić się
od pewnej słabości.
Choć rozum trenuję
codziennie wytrwale...
Przez życie płynę
pragnieniem miłości.
Odwzajemniona
czyni życie wspaniałe.
Chciałbym podziwiać
wiersze o życiu i ekologii...
Lecz nawet natura
kojarzy się z figlami...
I tylko myślę,
pocałuj mnie, dotknij!
Lecz czy coś piękniejszego
może być między nami?
Kochać i tracić,
potem znów odnajdywać...
Cierpieć i marzyć,
przytulić spełnienie...
Ciebie jak najczęściej
blisko widywać!
Bo budzisz do życia
serca natchnienie.

Oskar Wizard

 

Jesteś.

Jesteś jak woda ,
co ranę obmywa.
Jesteś jak wietrzyk miły,
co znikąd przybywa.
Jesteś lekiem ,
na wszystkie smutki.

Szkoda tylko że,
czas radości tak krótki


Kea27

 

Heinrich Heine

Czyż nigdy słowa nie rzekła.
Widząc miłość na twych licach?
Czyżeś nigdy nie odczytał
Wzajemności w jej źrenicach?

Czyżeś nigdy nie wypatrzył
Duszy w oczu jej głębinie?
A nie jesteś przecież osłem,
Przyjacielu, w tej dziedzinie.

 

Czy to dzieło miłości?

Wciąż na dnie serc naszych
dużo jest smutku,żalu i łez.
Złość ludzka wyciśnie
rzecznych łez kałuże
i podaje kielich goryczy,
którego nie da się wypić.
Czy to jest dzieło miłości?
Czy to wina ludzkiej złości?
Czy musi smutek serca ranić?
Czy musi palić ogień złości,
który zostaje na wiele lat,
co sięga od stóp aż po głowę
a nie chce gardłem wyjść?
Skąd to szczęście niewysłowione,
gdy dwa serca są złączone
w Nieba zachwycie,
a ich drogi rozchodzą się
na rozdrożu dróg,
gdzie jarzębina pogubiła liście,
a świat zdradnie zastawia sidła.
Czy odnajdą się?

kaja-maja

 

Halina Poświatowska

Jeśli nie przyjdziesz...

świat będzie uboższy
o tę trochę miłości
o pocałunki które nie sfruną
w otwarte okno

świat będzie chłodniejszy
o tę czerwień
która nagłym przypływem
nie rozżarzy moich policzków

świat będzie cichszy
o ten gwałtowny stukot
serca poderwanego do lotu
o skrzyp drzwi
otwieranych na oścież

drgający żywy świat
zastygnie
w kształt doskonały nieomal
geometryczny

 

Obraz Uśmiechu.

Nie daj się zwieść
moim zamyśleniem.
Bo we mnie jest radość
każdego poranka.
Twój uśmiech
jest dla mnie
wspaniałym natchnieniem.
I wspólnie wypita
kawy filiżanka.
W każdej chwili
drobinki szczęścia
odnajduję...
Nawet gdy innym
gasną przyklejone uśmiechy.
Jak dobrze,
że twoją obecność
wciąż czuję.
Do tworzenia obrazu
doznaję podniety!
Chciałbym w nim ukryć
sekret radości.
Choć trudno mi idzie
z tym malowaniem...
Jak zakląć w kadr
tajemnice przyjaźni,
miłości?
Szczęście
ukryte jest w duszy,
niech tam pozostanie.

Oskar Wizard

 

- autor nieznany -

na zawsze

przez sen
i na jawie
co ranek
co noc
co wieczność
cię czuję...

przed burzą
w ciszy stojącej
u brzegu grzmotu
cię słyszę...

w marzącej myśli zastygłą
westchnieniem rozterki
rozdartą
cię widzę...

w biel płótna surową
czystą
jak płatki róży
nie zerwanej
cię wpiszę...

na wątłej nici zawisłą
w głębi niepamięci
wmuruję cię
w to niebo na zawsze
i na dłużej

 

Tęsknota.

Chciałabym kiedyś zobaczyć znów Twój uśmiech,
usłyszeć głos Twój, spojrzeć w Twoje oczy.

Jest tyle rzeczy, które pragnę Ci powiedzieć,
tyle zdań, które układam w głowie każdej nocy.

Oddałabym wszystko za jeden moment u Twojego boku,
za jedną krótką chwilę, która nas zjednoczy.

PaniOdMotyli

 

Kiedy odejdziesz
co mi zostanie?

Wspomnienie twoich
niebieskich oczu
i radości
chłopięcego uśmiechu
który wynagradzał
każdy zawrót głowy w tańcu

Zostanie to zdjęcie
które dostałam
by pamiętać
i stos fotografii
żeby wracać
do szczęścia
gdy byłeś blisko

Na mojej skórze
zostaną ślady
zmysłowych uniesień
w których tyle niewinności

Zostaną mi róże
które nie miały kolców
(bym nie pokaleczyła dłoni?)

I sny mi zostaną
te czerwono-ciepłe
od krwi i ognia
tańca i marzeń...

Ruby Red


off top usunęłam
MOD_DaMa

 

Na strunach serc

W ciszy świtu
czuję znów spokojny
oddech ziemi
wiatr rozgonił stalowe
ciężkie chmury
a niebo oddało ostatnie
krople deszczu
sztorm
bezpowrotnie zniknął
na horyzoncie
i serca próbują odnaleźć
w ciszy
dawno zapomnianą
pieśń miłości
spóźniony anioł
chowając się między obłokami
posyła ostatni
nieśmiały uśmiech
na ziemię
w promieniach wschodzącego
słońca
budzi się na nowo
wiara i nadzieja
że miłość jest
dla wszystkich
a kiedy nadejdzie
ten dzień
znów poczujemy
zapach dzikich róż
przyniesiony
przez południowy wiatr
znad oceanu
na strunach serc
zagramy symfonie
Ognia i Wody
zasypani białym puchem
zimy
otuleni płaszczem nocy
wpatrzeni w gwiazdy
na brokatowym niebie
zakochani ...

-nocneszepty

off top usunęłam
MOD_DaMa

 

Jak kropla, która rzeźbi różę
Agnieszka Osiecka

Takie dziś oczy mam niebieskie
jakby po walcu lub po chmurze,
taką mam w sercu kruchą łezkę
jak kropla, która rzeźbi różę...

Nie widać na mych smutnych włosach
śladów twej dłoni niecierpliwej,
nie słychać żalu w śpiewce kosa
i dobry Pan Bóg się nie dziwi.

Ach, nie mnie jednej,
ach, nie mnie jednej
to się zdarzyło - co się zdarzyło,
ach, czemuż tylko w rozmowie sennej
nie pamiętałam słowa: "Miłość"?

Spoglądam w nieba abecadło,
wstyd zostawiłam na posłaniu,
czemuż nie przeszły mi przez gardło
te proste słowa o kochaniu?

Nie wprowadzajcie się z rzeczami
między wieczorem a wieczorem,
jeśli te słowa o kochaniu
nie przyjdą na myśl w samą porę.

Ach, nie mnie jednej,
ach, nie mnie jednej
to się zdarzyło - co się zdarzyło,
ach, czemuż tylko w rozmowie sennej
nie pamiętałam słowa: "Miłość"?

off top usunęłam

MOD_DaMa



Dla Mirami

"ANIELICA"

Bo Ona będzie przy Tobie trwać,
zawsze kiedy będziesz spać,
gdy już zmrużysz swoje oczy,
swymi ramionami Cię otoczy,
Bo ma na ziemi misję do spełnienia,
aby uiszczać Twoje senne marzenia,

Trwała przy mnie tak wytrwale,
ukoiła wszystkie żale,
unosiła me słabości,
abym wstała z swej nicości,

Teraz pragnę przyjmij to co chcę Ci dać
-Mojego Anioła,
który będzie wiecznie przy Tobie trwać,
pomorze i Tobie a wtedy oddaj go
potrzebującej osobie
Justyna R.

Posty w wyniku usunięcia znalazły się jeden pod drugim, więc łączę.
BA_Czerwona

 

Ty i Ja.

Tak Cię kocham , że szleję ,
Jak Cię nie ma to głupieję.
Jesteś wielki i wspaniały.
Jesteś cudny i wytrwały.

Szeptem cichym , ale bliskim,
Byłeś nikim jesteś wszystkim.

Kea27

off top usunęłam
MOD_DaMa

 

Chcę pisać o tobie
twoim imieniem wesprzeć skrzywiony płot
zmarzłą czereśnię
w twoich ustach
składać strofy wygięte
o twoich rzęsach kłamać że czarne
chcę
wplątać palce w twoje włosy
znaleźć wgłębienie na szyi
gdzie stłumionym szeptem
serce zaprzecza ustom
chcę
twoje imię z gwiazdami zmieszać
z krwią
być w tobie
nie być z tobą
zniknąć
jak kropla deszczu którą wchłonęła noc

Halina Poświatowska

off top usunęłam
MOD_DaMa

 

Nie placz kochanie

opowiem ci cicho
lekko jak wiatr
historie króciutką
szeptaną nie raz
nie płacz kochanie
nie dzisiaj - nie tu
nie płacz słoneczko
farbo mych snów
nie płacz natchnienie
niebo przed tobą
nie płacz i całuj
i weź mnie ze sobą
i powiedz mi wiatrem
jak tylko ty umiesz
powiedz najciszej
że jeszcze coś czujesz
i po raz ostatni
zanim odejdziesz
raz przy mnie zaśnij
i bądź mym powietrzem

szafa

off top usunęłam

MOd DaMa

 

O przyjaźni.

Odległość nie ma znaczenia
jeśli przestrzeń ducha
wypełniona jest przyjaźnią.

Wystarczy mały znak pamięci
od przyjaciela by odczuć
niespodziewaną radość.

Pięknych chwil jest wiele,
a jednak są takie
do których ciągle wracamy.

Podobnie jak do ludzi.
Są tacy ludzie
za którymi wciąż tęsknimy.

Niech zawsze przy Was
ktoś się znajduje
kto swoim istnieniem
w Waszym sercu radość maluje.

Kea27




off top usunęłam
MOD_DaMa

 

Banita

Banita twego serca i ciała, i życia,
Trędowaty, przed którym zamyka się drzwi,
Szukam w zamglonym lustrze własnego odbicia,
Rysów twarzy, rumieńców, uśmiechów i krwi.

Co za bladość! Ach, nie patrz! Wszystko się zapadło,
Zostało kilka wąskich i bolesnych bruzd,
Przebóg! Zlituj się! Zabierz straszne to zwierciadło,
Szaleństwo patrzy z oczu i z grymasu ust.

Przypominam: umarłem. To było niedawno.
Kochanymi rękami kopałaś mi grób;
I miałem śmierć jak nędznik, smutną i niesławną,
Jestem cieniem. I leżę jak cień u twych stóp.

Nikomu niepotrzebny w popiołach zagrzebię
Moje wiersze. I koniec. Urwała się nić.
Módl się za mną. To wszystko... Umarłem przez ciebie,
Chociaż właśnie dla ciebie tak pragnąłem żyć.


Brzechwa Jan

Dziękuję Cudny