Wierszem o życiu

Niech te święta spokój Wam przyniosą, ​

a radość chodzi za Wami krok w krok.​

Niechaj dostarczą tyle optymizmu,
by starczyło na cały Nowy Rok.

Autor: Wszechwiedzący Pan Net​

 

​

 

Życie jest takie krótkie ,
że nie zdążymy się nim nacieszyć,
za szybko umieramy,
czasem wcale nie kochani...

 

Trafiłam raz między diabły i anioły,
jeden bez pieniędzy, drugi także goły,
ale można z nimi w tę czy tamtą stronę,
na gorące piaski, na łąki zielone.

Anioł nie był biały, diabeł nie był w czerni,
tylko ideałom swoim zawsze wierni.
Chcieli mnie do siebie sprytnie przekabacić,
jednak trzeba za to trochę im zapłacić.

Nie wiedziałam jeszcze czego mi brakuje,
czy skłonność do nieba, czy do piekła czuję,
bo jakoś z rogami to mi nie do twarzy,
a o skrzydłach białych mogę tylko marzyć.

Zostanę gdzie jestem, będzie grosz w kieszeni,
decyzji mej anioł czy diabeł nie zmieni.
A w mym ziemskim życiu także mnie urzekło,
że czy chcesz, czy nie chcesz – raz niebo, raz piekło.

Anna Zajączkowska

​

 

Nocny spacer

Idę ulicą .
Nade mną lśni niebo
tysiącem gwiazd rozjaśnione.
Pomiędzy nimi Księżyc,
swoim blaskiem toruje mi drogę.
Zamyślony idę przed siebie,
a myśli krążą mi po głowie.
W dali widzę ciemność,
a przede mną cień, mój towarzysz
jest zawsze przy mnie
czy z przodu czy z tyłu ,
lewa czy prawa.
W ciemnościach znika i
znikają moje myśli,
pozostaję sam
z szeroko otwartymi oczami.

Limuze

 

Zaproś mnie do swego stołu,
tam, gdzie cztery pory roku
przysiadają w każdym rogu
i gdzie gości święty spokój.

Zaproś mnie do swojej duszy
na herbatkę malinową,
pod opieką dzikiej róży
zabawimy się rozmową.

W twym salonie niebo jasne,
śpiew skowronka, szum strumyka…
Może to są myśli nasze
lub wiosennych serc muzyka?

Zapleciemy ciepłe dłonie
na obrusie w słoneczniki,
z piernikowych serc zrobimy
małe uczuć wagoniki.

Nakarmimy głodne usta,
pozbieramy serc okruszki
i odejdę, skąd przybyłam
pisać wiersze do poduszki.

Anna Zajączkowska

 

Cisza

mrok za oknem spowił ulice
siedzisz sam otoczony tą otchłanią
własnie noc stała się twoim życiem
własnie noc pozwala czytać
czytać Ci wspomnieniami zapisane tablice
cisza ciszą się nie odznacza
cisza krzyczy
ona myśleć karze
cisza chwilą prawdy
od tej prawdy ucieczki nie ma
ona lustrem twojego życia
w ciszy będąc
słyszysz głos
jak byś go znał
Żarliwie woła
choć niemy
metalicznie brzmiąc w przedmiotach

Artur_Kra

 

Cisza....krzyk samotności

Cisza...milczenie...krzyk samotności
słowa które jak kwiaty znów więdną
W księdze życia troskliwie spisane
milczącym echem uśmiechu dziś będą

Smutek ukryje łzę pod powieką
da fory radości w pogoni za życiem
Znów obce słowa obdarzy zaufaniem
i wymknie się cicho jak złodziej o świcie

Spokojnym krokiem zapomnienie się wkradnie
porankiem tajemnicze szepty nocy uciszy
Przyjaźnie rozetnie jednym sztychem miecza
i nikt o nim więcej już nic nie usłyszy

Dręczące myśli znów sercem zawładną
ciemnością ogarną co tak jest mi bliskie
Moją duszę stęsknioną radości i światła
utuli znów noc i jej słów echo mgliste

Ulenka5

 

Koniec starego roku to czas podsumowań,​

jednak Wy nie skupiajcie się na tym to minęło,​

a cieszcie się tym, co może przynieść Nowy Rok.​

Wejdźcie w niego radośnie, pełni nadziei i dobrych myśli.
Niech w tym szczególnym dniu otaczają Was najbliżsi,
niech staną się niewyczerpanym źródłem siły
na każdy dzień Nowego 2017 Roku.​

​

 

W Nowym Roku:
​

 

Sen.....

Sen ulgę przynosi i serca ukojenie​

poprzez mglisty świat unosi nas do gwiazd
marzenia i dzień który już za nami
to tylko wspomnienie...złotego pyłu na ścieżce życia ślad...

W kolorach lata kwieciście zapisany
w ogrodzie ukryty pośród aksamitek
Bezkresny sen szczęściem zapisany
skąpany w jutrzence nadchodzącej bladym świtem

Wśród fiołków rosnących pod drzewem akacji
z białych jej płatków ma łoże usypane
Nie potrzebne mu złoto i szelest jedwabi
woli bosą stopą pochodzić po trawie

Spija nektar z kwiatów i rosę z ich liści
rozdając uśmiech tam gdzie go brakuje
Wraz z nocą i gwiazdami marzenia nam rozdaje
Sen...tylko on wie co serce nasze czuje​

​

Ulenka5​

​

 

Droga

Za zakrętem zdarzeń,
co mnie może spotkać?
Czy spełnienie marzeń,
czy też jakaś troska.

W tył już iść nie mogę,
a z przodu dróg wiele.
Wybrać mam najprostszą?
Czy wyruszyć śmielej.

Bo dużo wysiłku
w dążeniu do celu,
zazwyczaj przynosi
sukcesy dla wielu...

Finesa

 

Zaklęty krąg marzeń

Dziękuję za przeszłość która się zeszkliła​

jak piasku ziarenko ukryła się w bursztynie
Wsłuchuję się w słowa zapisane skrycie
pamiętnik myśli spisany przez życie

Ponad chmurami deszcze nie padają
tam słońce swych promieni nigdy nie ukrywa
Niełatwo w przyszłość patrzeć wciąż z odwagą
gdy łza po policzku jedna za drugą spływa

Nie zatrzymam czasu i jego przemijania
nie utonę w myślach które nic nie wnoszą
Wciąż wierzę w ludzi choć ciągle mnie ranią
chcę trochę spokoju...czy o zbyt wiele proszę?

Nie chcę już słów w które już nie wierzę
które dla mnie nie mają już znaczenia
W zaklętym kręgu marzeń szukam sensu życia
i dróg na ziemi prostych do marzeń spełnienia
​

Ulenka5

​

 

Serce kochać każe, a rozum odradza,
czyja wyższa władza,
rozumu czy serca?
Serca, bo z sercem człowiek się rodzi,
a rozum z czasem przychodzi.

 

Życie nie jest ani bajką,
ani przelotnym uśmiechem.
To co teraz Ty uczynisz,
w przyszłości odezwie się echem.
Życie to nie fragment powieści,
Życie to nie piękna ballada.
Życie to utwór,który w swej treści,
przepiękne cechy posiada.

 

No to odkurzam wątek

W Warszawie - Konstanty Ildefons Gałczyński (1935)

Cały dzień oddaję do reparacji gramofon -
nie mogę wyjść, nie mogę dojść do mechanika;
służąca poszła podniecać się teozoficznie -
trudno! ślicznie!

W każdym razie Żoliborz socjalizm przenika,
to znaczy, że służąca ma czas na kulturę,
a kultura to jest po prostu czas płynący jak muzyka.
Zresztą Marysia wyglądałaby z gramofonem cudacznie,
bo proszę: załóżmy - wyjdzie na ulicę, a tu deszcz padać zacznie
"i z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugi
jak..."

Gramofon - 600 zł - człowiek się boi -
i to naprawdę smutne:

taka mała służąca, deszcz i "His Master's Voice"...
Godzina 11.32. Gra katarynka:
tili-duu... toli-duu - smutek.
"Dzwony Kornewilskie".
Cholera z katarynkami!

A Marysia, proszę pani, zajmuje się teozofiami,
zamiast myśleć o sprawach ziemskich...
może to i lepiej: sam zaniosę, zdążę.
Jeszcze by ją napadł Antoni Kociemski,
słynny wąsal żoliborski,
ognisty złodziej gramofonów,
potem by jeszcze zaszła w ciążę
Z objawami choroby morskiej...
(Dużo ciąży w Warszawie... Wojna?)...
Tili- duu... toli -duu...
Lecą confetti tonów,
świecą confetti tonów,
płaczą confetti tonów...
tili... boli...
ti... ty...
Warszawa.

Cały dzień oddaję do reparacji gramofon,
już 13-a. Nie mogę oddać!
ba, nie mogę wstać z tego zawieszonego w niebiosach fotela,
którego gałki w kształcie anielskich twarzyczek,
a w kształcie kobiet leżących poręcze.
Przy telefonie portrety: po twarzy Norwida biega ironiczny słoneczny promyczek,
a Wyspiański ma taką twarz, jakby mówił: - Pan je brzoskwinie, a ja się męczę.

Czas płynie.

Nieruchome i realne są tylko te cztery brzoskwinie.
Cały dzień oddaję do reparacji gramofon -
ale czy to wypada, gdy jestem Jupiter Stator
(czy widział kto Jowisza z gramofonem?),
bożek,
na tronie, z berłem, z orłem, z małą złotą baletnicą, tańczącą mi na dłoni rozpostartej
jak co?
jak morze...
Jestem zbyt bogaty dla tego świata.
Lepiej zostanę gwiazdą nad małym niemieckim miasteczkiem
albo pszczołą, która koło twych uszu lata.

Cały dzień oddaję do reparacji gramofon...
nie mogę...
13-a, 14-a, 15-a, 16-a,
telefon, telefon...

telefon to jest dziecinny płacz tego miasta,
tego dziecka chorego na trwogę.
Warszawianie! i co macie z tych telefonów,
gdy nocą wracacie do nie kochanych domów?
PUSTE RĘCE -
PUSTE RĘCE!
Zupełnie tak jak w mojej piosence.

Cały dzień oddaję do reparacji gramofon.
Już wieczór.
Może wieczorem?

Mechanik mieszka gdzieś na ulicy Suzina...
Suzin, Suzina - kto to jest?
Filareta, filomata?

Wieczór po Żoliborzu jak Wergiliusz z latarką lata...
8 Suzina.
A ja myślałem, że Suzina to jest dziewczyna.

Źródło: KLIK​

 

Posłuchaj serca,
ono ci podpowie
w którą iść stronę,
jaką wybrać drogę.

Poszukuj szczęścia,
zanurz się w błękicie
i prostą drogą
idź przez całe życie.

Rozdawaj miłość,
pełną blasków złotych -
żyć pełnią życia
nabierzesz ochoty.​

 

A dzisiaj o Nowym Świecie, bardzo uliteraturowionym...

Nikt nie wzdycha dziś na widok pięknej płci,
Jak to czynił Romeo we śnie.
Kiedy chłopiec dziewczę widzi vis-à-vis,
Śmieje się i prosto z mostu rżnie:

Spotkamy się na Nowym Świecie,
Dla ciebie tam
Mieszkanko mam.
Będziemy śnić ty i ja
Całą noc aż do dnia...
Spotkamy się, tymczasem pa!

Student i panienka z magazynu mód,
Wierna żona i niebieski ptak,
Pan Walenty i Agnieszka pełna cnót -
Wszyscy schadzki naznaczają tak:

Spotkamy się na Nowym Świecie,
Dla ciebie tam
Mieszkanko mam.
Będziemy śnić ty i ja
Całą noc aż do dnia...
Spotkamy się, tymczasem pa!

Więc za tą powszechną modą idźmy też,
Choć nikt dotąd nie przedstawił nas.
Rendez-vous będziemy mieli - sama wiesz!
Piękne panie, przyjdźcie wszystkie wraz...

Spotkajmy się na Nowym Świecie,
Ja dla was tam
Mieszkanka mam.
Będziemy śnić ty i ja
Całą noc aż do dnia...
Spotkajmy się, tymczasem pa!

Źródło: KLIK​