panoramaogrodnicza

Ale pijesz ją normalnie ??? Ja na basenie to tylko po dnie w brodziku chodzę

 

a można nie normalnie pić ?

Owszem , ale się przemóc nie mogę , na brzegu pochodzę , ale to wszystko na co mnie stać .

 

Brr.. Tylko nie brzeg.. Poślizgnąłem się w klapkach i wpadłem do wody

 

Na wasze nieszczęście spać nie mogę, więc się wtrącę
Nie rozumiem, jak można nie umieć pływać... no może jeszcze starsze pokolenia, ale dzieci?!
Wszyscy się topili...?
Ejże

Czas jakiś temu nauczyłam tej banalnie prostej sztuki - czyli pływania - dwie czterolatki.
Wystarczył dość głęboki basen, trochę zaufania i jeden skok do wody, na nogi oczywiście.
Jak się panienki przekonały, że woda wynosi człowieka na powierzchnię, jeśli się człowiek zachowuje spokojnie, to po kwadransie już pływały - co z tego, że pieskiem, prawdziwe style doszły później.

Domyślam się (choć nie rozumiem), że jak ktoś już ma tę tzw traumę, to mu nic nie pomoże... ale "nauka pływania", z pomocami ze styropianu i z instruktorem, to moim zdaniem najgorszy możliwy sposób.
Poważnie, wystarcza ten jeden jedyny skok do basenu

 

Nie skomentuję tego. Trzeba być sobą i basta.

Jednakże podziękuję. W kwestii basenowej jestem niereformowalny, mama chyba też.

 

Cóż, ja tym bardziej nie skomentuję.
Są różne koncepcje bycia sobą... osobiście wolę umieć pływać i jeździć na rowerze
O prowadzeniu pojazdów mechanicznych nie wspomnę

Tak tylko podrzuciłam sposób na dzieci, które jeszcze nie złapały owej tajemniczej traumy.

 

Też nie rozumiem, ale okazuje się, że tak jest.
A jeszcze bardziej nie rozumiem takiego myślenia nie umiem i tak ma pozostać.
Akurat ja jak nie umiem to staram się nauczyć.
A trauma? No cóż, trudna sprawa, ale też można spróbować z nią powalczyć.

 

bywają ludzie ułomni jak widać i nie potrafią się przemóc .

 

Pewnie, że nie powinno się nikogo uczyć pływać w rzece albo w morzu... do nauki najlepszy jest możliwie mały basen (ale nie za płytki oczywiście). Rzeka potrafi być zdradliwa, morze to wiadomo, jakie jest.
Jeśli kogoś wrzucono w ramach "nauki" na głęboką wodę w jakimś w miarę rwącym potoku, to rozumiem, że może się bać... ale tak się bać przez całe życie i nigdy nie spróbować ponownie?
No nie zrozumiem tego nigdy.
W sumie jedyną rzeczą, która od biedy może utopić zdrowego człowieka w normalnym basenie, jest jego własny atak paniki.

 

a ja też nie umiem plywać i nie umiem samochodu prowadzić. na roworze jeżdżę, obecnie rzadko.

Bardzo lubię pływać kajakiem i bez kapoka.

 

Skok na głęboką wodę... coś w tym jest. Ja się uczyłam pływać nad jeziorem i wyglądało to trochę tak jak mówisz. Hop do wody i wypływaj, hop itd. Dodatkowo asekuracyjnie, żeby nauczyć się pływania żabką rodzic rękę pod brzuch podkładał i ciśniesz. Zanim się obejrzysz płyniesz już sama
Jazda na rowerze? Podobnie w moim przypadku. Posadzili mnie rodzice na normalny rower i puścili z góry. W połowie górki krzyczeli: tylko nie zapomnij pedałować!

 

E, no od razu ułomni, to moim zdaniem nie tak. Czasem masz traumę i koniec, nie jest Ci uwolnienie się od niej do niczego potrzebne. Możesz unikać tych sytuacji i spokojnie żyć. Mam lęk wysokości, a uwielbiam chodzić po górach, no i co wtedy ? Mam rezygnować?

Ryzykantka.

 

Jezioro też jest niezłe, jeśli brzeg znany - wodorosty potrafią się nieprzyjemnie skojarzyć z jakimś utopcem czy inną postacią z koszmarnej bajeczki dla grzecznych dzieci.

Ja te czterolatki nauczyłam pokazując im, że woda naprawdę wypycha człowieka na powierzchnię - po pierwszym skoku pięknie unosiły się na wodzie leżąc na plecach, z entuzjazmem skakały dalej, po pięciu skokach zobaczyły, jak się można obrócić na brzuch... no a później wiadomo, głowa nad wodę, nogi, ręce (piesek) - i płyniemy.
A jak się zmęczymy albo wystraszymy, to bach na plecki na odpoczynek.
Poważnie, kwadrans wystarczył tym panienkom.

Hmm, kajak bez kapoka...?
Oj nigdy.

 

jak znajdziesz idealny rower dla mnie, to zaczynam naukę od razu Nawet znalazłem wpis na ten temat na jakimś blogu

Nie nadaję się do tego - za dużo czynności w za krótkim czasie A poza tym nie kcem mi siem

Ja też, ale tylko z kimś Ale nordic-walking i kręgle Siłownia to tak raz lubię, raz nie A lekkoatletyki nienawidzę (jednakże próbuję a nie się lenię).

Po prostu do tego się nie nadaję

Ja mam lęk wysokości a uwielbiam kolejki górskie i latanie Ale łażenie po lince nad wodą - nie ma mowy. A i nie mam żadnej dziewczyny na studniówkę ani nic...

 

Uwielbiam prowadzić auto Co prawda nie wychodzi mi to jakoś super ekstra, bo wsiadam raz na pół roku w 10h trasę, do domu, z DP, ale uwielbiam właśnie to wajchowanie Tomek wszystkiego jeszcze w młodym wieku idzie się nauczyć, tylko właśnie to, że Ci się nie chce, źle świadczy.

 

Nie przepadam za typem człowieka, który niejaki Antoni Słonimski określił mianem "przekręcewicz pospolity".
Zresztą do przekręcania trzeba mieć coś, co można nazwać wyczuciem językowym.
Jeśli komuś tego brak, powinien raczej trzymać się powszechnie przyjętych wersji rozmaitych wyrazów.
Ale to tak na marginesie.

Co do szukania roweru, to wybacz, chłopcze - mam własne sprawy na głowie i raczej nie zajmę się poszukiwaniem rowerów dla kogokolwiek.

 

No przecież żartowałem

 

Dzieci staram się traktować tak poważnie, jak tylko mogę w danej sytuacji.
Żartuję z dorosłymi.

 

Bardzo specyficzne podejście...

 

Nie specyficzne, rozsądne.
Mało kto traktuje dzieci poważnie... a skutki tego wszyscy odczuwają boleśnie aż do późnej starości takiego dziecka.

A żeby się załapać na żarty w moim towarzystwie, to trzeba mieć jednak trochę więcej tzw wiedzy ogólnej oraz doświadczenia życiowego.
Po prostu.