Nie z tego kucyka

Możliwe, samemu na dzikiej wyspie trzeba mieć tył i korpus dookoła... korpusu? Ale bardziej myślałam o tym, co Zgredzio

 

Aaa, to dobrze.
Zaniepokoił mnie zwłaszcza ten chwytny tył

Fakt, broda pewnie urosła ponad wszelką miarę... ile lat oni tam siedzieli pod tą palmą...?
Nigdy nie miałam brody, ale gdyby jakiekolwiek owłosienie urosło mi do tego stopnia, że ktoś by mi je przydeptywał, to bym sobie kurcze warkoczyki zaplotła albo co.
No ale wiadomo, facet na takie rozwiązanie nie wpadnie
Lubię facetów

 

Faceci z warkoczykami na brodzie też bywają. Niektórzy mają w niej nawet koraliki

Lubię dziewczyny, które lubią facetów

 

Ale to są warkoczyki ozdobne
Moje wyspiarskie warkoczyki byłyby warkoczykami ratującymi życie
Miałam kiedyś (wieki temu) taką kieckę prawie do samej ziemi.
Schodziłam sobie po schodach w jakimś domu towarowym, obecnie zwanym galerią handlową.
Za mną lazła jakaś baba.
Jak mi baba nadepnęła na kiecę, to poleciałam w dół aż do półpiętra
Od tamtej pory jestem wyczulona na ryzyko przydeptywania

 

prawie 14 wiosen, broda pewnie mogła by Robinsona owinąć... jak kolegę z sarkofagu w sarkofagu itd. Trochę tylko bardziej włochaty by był

uch Baba mogła patrzeć trochę bardziej jak idzie. Ja z kolei będąc na studiach jechałam mpk na uczelnie też w kiecce do ziemi i dość wąskiej w dodatku. Wysiadając nie wzięłam pod uwagę, że nogi nie zrobią takiego dużego kroku jak zamierzałam, bo kiecka blokuje i runęłam jak długa ze stopnia na chodnik

lubię facetów, którzy lubią dziewczyny, które lubią facetów

 

Brawurowo zakrzywiłaś z tym sarkofagiem
Jak już jesteśmy przy sarkofagach i przyroście brody (oraz przy wierzeniach ludowych), to nie pamiętam kto i gdzie przytaczał takie wierzenie, że włosy rosną jeszcze po tym, jak ich właściciel przeniesie się na ten lepszy świat.
Daruję czytającym nas dzieciom dokładniejsze opisy, w każdym razie pole do popisu dla wyobraźni jest, a to najważniejsze.

Oj, to musiało boleć, tzn to wypadnięcie ze zbiorkomu
Wąska kieca jest bardzo ryzykowna i najlepiej ją zadrzeć bezpośrednio po włożeniu
Moja kieca z wypadku w domu towarowym była dołem dość szeroka i rozpięta na całej długości (krój się chyba nazywał "szmizjerka", sama to uszyłam, jeszcze w liceum - ech miał człowiek talenty w tych ponurych czasach), pod spodem miałam szorty i jakiś top - w każdym razie dół kiecy tak sobie niezależnie i samorządnie schodził po schodach za mną, a przed babą, więc się w sumie nie dziwię, że w końcu przydepnęła.
Też zabolało... no ale grunt że kieca ocalała

 

Oj tak, i szycie na maszynie, dzierganie na szydełku i na drutach (nawet fajowe ciuszki wychodziły) a teraz, same gotowce Młodzi nawet nie wiedzą co to szydełko

 

W moim domu rodzinnym stał taki imponujący, prastary (ale już elektryczny o dziwo) Singer.
Ależ to draństwo było mocne, teraz już takich nie ma.
No więc postanowiłam zająć się szyciem, tak gdzieś pod koniec podstawówki.
Biegało się wtedy do empiku wypatrując najnowszego wydania takiego niemieckiego żurnala z wykrojami, nadal istnieje, więc nazwy nie podam (choć to już zupełnie nie to samo, co kiedyś, szkoda).
No i obszywałam pół klasy, na zamówienie
Teraz to i mnie już by się nie chciało

Ale to były fajne czasy, tzn oczywiście nie z politycznego punktu widzenia - tylko czasy takiej samodzielności, samowystarczalności...
... i ta satysfakcja z udanego polowania (na papier toaletowy na przykład) albo innego sukcesu.
Teraz to wszyscy tylko marudzą, że im sukcesów brakuje

 

Już nie pamiętam, gdzie o tym wierzeniu usłyszałam po raz pierwszy, o włosach i paznokciach też. Natrętna wyobraźnia mi podsuwa teraz obraz owłosionych kolesi z sarkofagu itd.

Bolało, ale Ciebie chyba bardziej . Zdążyłam ręce do przodu wyciągnąć i dłonie obdarłam trochę. Kieca oczywiście złośliwie w nienaruszonym stanie Zadzierać to ją trzeba natychmiast po założeniu, jeszcze przed zrobieniem pierwszego kroku

U mnie w mieszkaniu stoi taki nadal. Singer z tych dawnych. Pierwotnie jeszcze miał napęd mechaniczny, trzeba było nogami się namachać. Potem dorobiono mu silniczek. Ma się jeszcze znakomicie. Mama na nim szyje, ja jestem do tego antytalent zupełny. Naprawdę mocna rzecz. Nie do zdarcia Gazety z wykrojami też znam doskonale, miałam uszytych z nich mnóstwo ciuchów, bo na mnie ciężko coś było kupić. Lubiłam je oglądać

 

Moja natrętna wyobraźnia (podkręcona przeczytanymi tamże - czyli nie pamiętam gdzie - relacjami rzekomych naocznych świadków) podsuwa mi obraz szczelnie wypełnionego bujnym owłosieniem nowożytnego odpowiednika sarkofagu.
Brr
A tak serio to podobno owszem rosną, max o milimetr.
Jak ktoś zapuszcza, to niech raczej na ten sposób nie liczy

Z tych schodów to ja też spadałam ze wspomaganiem, na szczęście żadna ręka mi się nie połamała
W każdym razie wniosek jest jeden: każdą długą kiecę należy zadrzeć.
Może być nawet przed założeniem
Ewentualnie można obciąć.
Niech żyje mini

Ten mój Singer też był przerabiany na elektryczny
Gosposia chyba jakieś zasłony na tym obrębiała (hmm, jakoś dziwnie to słowo wygląda - ale słownik twierdzi, że jest ok).
Ale jak często się obrębia zasłony, raz na ładnych parę lat.
No to maszyna stała, dopóki ja jej nie dopadłam
To była zresztą świetna zabawa (no, może z wyjątkiem tego razu, kiedy sobie przeszyłam paznokieć na kciuku, tak na wylot. Dlatego twierdzę, że Singer był maszyną wprawdzie domową, ale niebywale mocną).

 

brr i fuj podwójne
I tylko zwabić tam Scooby'ego

Mini zwycięża Teraz to ja wszystkie mam przed kolano

ale sam paznokieć wyżej kciuka? To bestia jest. Mama za nic się nie dała namówić na nową taka wypasioną z owerlokami. Singer jest jedyny w swoim rodzaju.

Z ciekawostek 30 lipca do 3 października w Kopenhadze odbędzie się sympozjum o naszych następcach Kurcze jak by tu się wkręcić?

 

Trzeba napisać referat na temat naszych badań na temat następców i się zgłosić do organizatora - no i jedziesz...

 

to jest genialna myśl. Sporo się tego uzbierało. A naszymi badaniami wpływu diety stajennego na obecność spaghetti z jajami w jasnowłosej puszczy ich rozłożę

 

A jak dołożysz jakieś ciekawe fotki, to w ogóle będzie szał
Na przykład taka

wybitnie świadczy o pokojowym nastawieniu tego osobnika. Tak ładnie prosi, żeby go podrapać po brzuszku

 

Wiesz co...?
Moim zdaniem on robi tzw ROTFL*
Ciekawe, co go tak rozbawiło.
Może to samo, co mnie...?

______
* Netowy skrócik (akronim) w języku mocno (i słusznie) zakazanym. "Rolling On The Floor Laughing", czyli mniej więcej "tarza się ze śmiechu". Osobiście preferuję wersję jeszcze bardziej obrazową, niestety nie dla polskich dzieci z polskich przedszkoli, więc nie mogę jej tu zastosować.

 

Możliwe. Po samym zdjęciu chyba się tego nie dowiemy. Trzeba by posłuchać jego odgłosów paszczowo-sztyletowych
Benia, bierz mikrofon i nagrywaj, o czym rozmawiają między sobą niesporczaki

 

rany normalnie wymiziać natychmiast. Koniecznie muszę ja dodać do referatu


Przypomniał mi się odcinek SPN kiedy chłopaków odwiedziła miła pani, która potrafiła się zamieniać w psa /jeden z moich ulubionych/ i Sam coś o drapaniu po brzuszku do Deana mówił

Na bank opowiadają najlepsze smaczki o ryżych stajennych i zaklęciach nago przy nasięźrzale i Serenadowych gondolach babuni. Nie wiem czy świat jest gotowy to publicznie usłyszeć

 

W drodze do kuchni w celu wpakowania do slow cookera kurzego biustu z sosem barbecue i czym tam jeszcze:

Jak wynika z formularza rejestracyjnego, absolutnie każdy (ewentualnie w towarzystwie dziecięcia do lat 10 za friko) może uczestniczyć w fascynującym niesporczakowym evencie w Kopenhadze.
Trochę się spóźniliśmy z rejestracją, więc ta przyjemność będzie nas kosztowała po EUR 400 od osoby (chyba że ktoś z nas jest studentem, to wtedy taniej). Ale teraz to już musimy się sprężyć, zapisy przyjmowane są tylko do 1 czerwca.
Referaty nie są wymagane, zresztą termin ich nadsyłania już szczęśliwie upłynął.
Za to można się zapisać na oglądanie materiału badawczego, moim zdaniem warto.

To jak, spotykamy się w Kopenhadze...?

 

Warto, nawet bardzo warto. Kurcze jak bym się nie spóźniła i młodego zabrała było by za friko. Ale następca wart każdej kasy Możliwość pooglądania materiału badawczego następcy bezcenna

Odcinek obejrzałam. No musieli, no. Ech już nic nie napiszę. Finał zapowiada się ciekawie. Prawie jak by cała stara ferajna się zebrała

 

No to super, jedziemy do Kopenhagi
Mam nadzieję, że dołączy do nas reszta Zespołu Badawczego oraz Niezależni Konsultanci

A co do odcinka, to ja się właśnie zastanawiam, jak określić moje uczucia w regulaminowy sposób, czyli nie używając słów, które tutejszej Władzy wydają się niestosowne.
Ponieważ lista takich słów jest co najmniej tak samo długa, jak lista słów warunkowo dozwolonych (wliczając w to spójniki), ograniczę się do emotek (zwracam uwagę, że nie będą to emotki solo bez tekstu, czyli zbrodnia):


Ale tak sobie myślę, że nie po to się wskrzesza (po ośmiu latach) jednego z ulubieńców fanów, żeby się go pozbyć po dwóch odcinkach.
Nadzieję na Crowleya już straciłam ( ), ale bardzo liczę na szlachetność producentów - na pewno coś wymyślą, w obsadzie widzę parę osób, które mogłyby się przyczynić do tego wskrzeszenia nieboszczyka.

Zresztą, jak to mawiają o sobie bracia Winchesterowie, we don't die often, but when we do, we don't (czyli mniej więcej "nie umieramy często, ale jeśli już umieramy, to nie umieramy" - wiem, po polsku brzmi to dziwnie, ale przysięgam, że w języku oryginału znacznie lepiej).
Więc mam wielką nadzieję, że ten nonszalancki stosunek do spraw ostatecznych jakoś się przeniesie na denata z odcinka 22.