Klub Nałogowców

od jutra mam urlop !!!!

 

fajnie,wreszcie odpoczniesz i na event będziesz miała czas
a ja bym chciała do pracy

 

wierzę Mamciu.... ile można siedzieć w domu w końcu
a jak tam syn?

 

niestety jeszcze nic nie wie

 

już powinni oddzwonić jakby co-chyba,że jeszcze czekają
bądźmy dobrej myśli kiedy był na rozmowie?

 

w sobotę.............

 

dzisiaj jest środa, poczekajmy do piątku

 

czekamy,ale to trudne

 

Witam, wszyscy czekamy na lepsze jutro ,proszę Was bardzoooo może ktoś z nałogów uszyłby mi coś? nie wiem jak to zrobić i co z czym się je ,

 

Czekamy trzymając kciuki Ewuniu!
Witam Nałogi
Malgosiu zazdroszcze urlopu, mam urwanie kapelusza w pracy i tak będzie az do końca roku.
Jakiś event mamy czy cus mi sie o uszy obiło ?

 

witajcie Aniu i marcinku
dziękuski kochani:*
Aniu po ubranko najlepiej zwróć się do naszych krawcowych,jest kilka pracowni,każda krawcowa robi inaczej,najlepiej przejdź się po pracowniach i popatrz,który styl najbardziej Ci odpowiada

 

ok dzięki za podpowiedź , myślałam że to proste z racji poprzedniej pracy, pracowałam w firmie odzieżowej (szycie do renomowanych firm), mierzyła i na koniec dnia miałam ale mimo swego zawodu wyuczonego i wykonywanego coś tam pozostało tzn. kratka ,paseczki muszą być spasowane, i zero wystających nitek, rygielki wykończone itp.itd

 

Witaj
ja lubię sobie czasem sprawić jakiś ciuszek w Stylowej Szafiew dzielnicy Pracownie Graficzne

Marcinku ja calusi rok przepracowałam ciągnąc na 6 dniach urlopunowy rok zaczynam z 14 dniami zaległego urlopu

 

co do urlopu wcisnę swoje 5 gr całe 4 dni na 3 lata zaznaczam że musiałam to odrobić :-(

 

Czasem tak jest Aniu

 

a co to jest urlop????????????
od ponad 20 lat nie byłam na urlopie,w mojej pracy nie ma płatnego urlopu,a na bezpłatny mnie nie stać
ale co mówić o urlopie,poszłam na miesiąc na zwolnienie z powodu przewlekłego zapalenia oskrzeli,to usłyszałam od szefowej,że zastanawiają się czy mnie nie zwolnić,bo im się to nie opłaca,a ja tylko grzecznie spytałam czy ona nigdy nie choruje,ona na to,że to jej sprawa,na co ja,że niezupełnie,bo obie jesteśmy tylko ludźmi,natychmiast zmieniła ton,okazało się,że wszystko mogę,sądzę,że żadna opiekunka nie miała odwagi jej tego powiedzieć,a ja pomyślałam sobie:nic nie tracę,jak mnie zwolni,to spotkamy się w sądzie pracy....................
oooo............Małgoś przebrałaś się

 

Już był czas najwyższy na zimowy ciuszek

U mnie w firmie za to jest niby wszystko bardzo poprawnie, zgodnie z przepisami z uśmiechaniem się i niby wszyscy się lubią i szanują, ale tak naprawdę za tą piękną fasadą kryje się lekceważenie pracowników, robienie wielkiej łaski że mamy pracę, zatrudnianie tzw. rodziny....ważne żeby zachować pozory

 

ciągle słyszę, że kryzys gospodarczy, na moje miejsce jest 100 innych, już widzę te tłumy stojące za pracą,którą teraz obecnie wykonuję, warunki i te kolosalne wynagrodzenie no szału nie ma, a młodzi cenią się bo mają wykształcenie, nie ujmuję nikomu, ale praktyka też jest ważna, szkoda znowu wpadać w dołek alleluja i do przodu jutro już czwartek

 

To prawda Aniu
U nas też w podtekstach przewija się ciągle te 100 osób czyhających na nasze miejsca a prawda jest taka, że jak trzeba przyjąć kogoś do pracy to przebierać nie ma w czym

 

nie przejmuj się,wszędzie tak jest
jakiś rok temu miałam nieprzyjemną sytuację,dotąd jestem na to uczulonad podopiecznego przyniosłam sobie do domu pluskwy,podopieczny nie przyznał się,że ma "współlokatorki",kiedy się zorientowałam natychmiast zamówiłam odpowiednią firmę,na szczęście nie miałam ich jeszcze bardzo dużo,ale kosztowało mnie to 350 zł.,bo trzeba było robić dwa razy i musieliśmy na godz.wychodzić z domu,chciałam za wszelką pomóc podopiecznemu,ale u niego była cała hodowla i trzeba było wyeksportować go z domu przynajmniej na 24 godz.,zwróciłam się do pracownicy Mopsu,obiecała pomoc,ale zwlekała,udało mi się namówić go na pójście do szpitala,ale pani z Mopsu nagle nie znalazła czasu,a trzeba było znaleźć kogoś kto wyniesie wszystko z mieszkania żeby ekipa mogła działać,podopieczny wrócił ze szpitala po miesiącu,a w mieszkaniu nic nie zrobiliśmy,nie wiem co dalej,bo odmówiłam chodzenia dalej do niego,a moja szefowa powiedziała,że to moja wina,bo powinnam zamiast do Mopsu przyjść do niej,nie widziała tego,że chciałam pomóc człowiekowi,każda inna opiekunka olałaby i uciekła gdzie pieprz rośnie,a mnie było zwyczajnie żal człowieka.