kalinamala

to prawda tez bardzo lubie tu wchodzić i poczytać
Kalinka to urodzona poetka

chetnie na tej kanapie spoczne i poczytam zaległości a jest tego trochę
dzień dobry wszystkim

 

Dzień dobry Danusiu
To ja też na chwilę obok Ciebie przycupnę , bo od tego latania aeroplanem już mnie lekkie turbulencje biorą ,a gdzie tam jeszcze do końca - nawet w połowie nie jestem
Ty sobie czytaj a ja korzystając z okazji , że podsunęłaś nowy temat wiersza taki wstawię;
...Czasem ktoś mówi - Jesteś poetką
lecz nią nie jestem, bo gdzieżby
Rośnie nad wodą wierzba płacząca
jam tylko cieniem tej wierzby.
Wyszła z gęstwiny sarna płochliwa
i łąkę przemierza z pośpiechem
czasem przystaje i znów się zrywa
- ja jestem kroków jej echem.
Stoję i słucham w dal zapatrzona
i w siną głębię topieli
która mnie z matki wyrwała łona
bo w Niebie już miejsca nie mieli.
Trzeba więc było pójść na wędrówkę
i z Życiem przez życie się mierzyć
Bóg dał na drogę jedną złotówkę
którą rozmnożyć należy.
Lecz jakże zadość uczynić woli
tego co mnie uposażył
gdy patrząc wokół serce aż boli
i łzy płyną ciurkiem po twarzy.
A On mi jeszcze dał przykazanie
by wszystkich jednako miłować
lecz nie potrafię - wybacz mi Panie
i znów mnie do siebie przyprowadź.
Otom posagu strzegła niedbale
gdzieś roztrwoniłam po drodze
- nie chciało ziarno wyróść na skale
więc z niczym do Ciebie przychodzę.
Lecz nie osądzaj nazbyt surowo
mając swą miłość na względzie
kawałek nieba daj mi pod głowę
- lub ciszę, gdy nieba nie będzie.
- no , trochę się tu ostatnio rozpisałam ale... kto wie czy po tej przeprowadzce będzie jeszcze okazja, by w ogóle cokolwiek pisać.
Jeśli faktycznie mamy zaczynać od ,,zera,, swoją przygodę z Farmą, to ja już raczej się na to nie zdecyduję...

 

ja jeszcze lotów nie zaczęłam trochę sie boje ale jak przyjdzie pilot to smiało sie w góre wzniosę

jak to od zera

i ja tez nie

 

Ja już trochę polatałam, bo Mietka niecierpliwa - nie potrafię jak niektórzy ; najpierw wysiać i ukręcić co trzeba - jakoś łatwiej mi na bieżąco siać i robić gierki

Echhh... no chyba dałam się nabrać - ktoś gdzieś coś napisał zdaje się żartem, a ja na poważnie wzięłam to sobie do serca
morał z tego dla mnie taki, by nie latać w innych krzaki , a we swoich cicho siedzieć i najlepiej nic nie wiedzieć

 

Witam

Widzę że się rozpisaliście to i luknęłam,ale później przylecę bo latać jeszcze nie zaczęłam,latam na razie w realu i to migusiem

 

Przepiękny wiersz...

Przez tę głupią kwarantannę zapomniałem o mruganiu,
Co dopiero grzybobraniu!
Ciągle mam otwarte oczy,
Aby nikt mi nie podskoczył!
A do tego nie chcę stracić ani odrobiny dnia pięknego,
Więc życzę wszystkim popołudnia miłego!
Co prawda siedzę przy (a może w?) telefonie praktycznie ciągle,
No.. Może czasem wezmę kąpiel..
Czasem wyjdę sobie w (czy jednak na?) miasto,
Licząc na to, aby mnie piorun nie trzasnął!

 

Witaj Jadziu
Ja w realu od kilku dni się wakacjuję - ale zeszły tydzień zapylałam u córki w warzywniaku od świtu do nocy, tocząc zacięte boje z chwastami i ślimakami. Straszna tam u nich plaga tych...

...przyjemniaczków . Trzeba było cały warzywniak ogrodzić parawanem z flizeliny i po zewnętrznej stronie środek chemiczny rozsypać, dopiero jako tako udało się powstrzymać inwazję - i ocalić warzywka przed doszczętnym zniszczeniem .
W najbliższą niedzielę znów wybywam, by... kontynuować obronę.
(min. stąd też to dzisiejsze moje rozpisanie tutaj - jak pojadę to sobie nie popiszę ani nawet za wiele nie pofarmeruję )

Tomasz czy aby w ostatnim (Twoim) wersie rym nie nazbyt... śmiały
bo to wiesz... możliwe , że dzieci będą też czytały
a wiadomo jak chętne są do przyswajania
więc... zostawię teraz dla nich coś do poczytania;

Do bratanka
Bardzo ładny ten obrazek, który mi przysłałeś
i dziękuję ci serdecznie, że nie zapomniałeś.
Zostaliśmy przyjaciółmi - taką mam nadzieję
i gdy myślę dziś o tobie serce mi się śmieje.
Kiedy znów przyjedziesz do mnie, znajdę chwilę czasu,
wybierzemy się we dwoje na spacer do lasu.
Posłuchamy jak nad głową szumią wiatrem drzewa
może dzięcioł gdzieś zapuka, ptak jakiś zaśpiewa ?
Podpatrzymy jak mrowisko chrzęści mrówczą pracą,
jak ślimaki pod paprocią grzybami się raczą...
Może jagód garść zerwiemy, albo malin trochę ?
Zając wyjdzie nas powitać, lub sarenki płoche
- gdy będziemy szli cichutko nie będą się bały
A może zza krzaczka wyjrzy krasnoludek mały ?
Kiedyś czterech ich widziałam w kubraczkach czerwonych,
szli ścieżkami, które wiodą w świata cztery strony.
W lesie ścieżek tych bez liku - i dróżek niemało -
można chodzić przez dzień cały, a nawet noc całą.
Chociaż nocą jest zbyt ciemno, by odnaleźć drogę
można zgubić się w gęstwinie, albo skręcić nogę.
Więc gdy mrok zapadnie szary okno otworzymy
i na ciemnym niebie w górze gwiazdy policzymy.
Wybierzemy taką jedną co najjaśniej błyska
i to będzie nasza gwiazda - i nam tylko bliska.
W każdy wieczór, gdy będziemy daleko od siebie
to tą gwiazdką pozdrowimy ; ty mnie,
a ja ciebie.

 

A to niespodzianka.

 

Drogie dzieci...
(Nie tylko od cioci Kloci!)
Tu nie chodzi o nietrzymanie nerwów na wodzy,
Ale jeśli takie macie skojarzenia, to cóż.. Moi drodzy.
Piorun to takie zjawisko fizykochemiczne,
(chmura + deszcz)
Które jest ostatnio coraz bardziej liczne...
A teraz życzę wszystkim dobrej nocy
I wybieram się pod kocyk.

 

Witaski

Na ślimaki dobra rada .... duże puszki w ziemie powtykać i do puszek nalać piwa i zmieniać w miarę możliwości polezą sobie do piwa i się potopią...ja walczyłam z mszyca nic nie pomagało rozgniatałam je palcami a potem wszystko pryskałam ...woda, czosnek i ocet.ale to i tam nie dało rady.. a w warzywa dały się takie małe muszki też..w tym roku jest ciężko w ogrodzie...potem jakimś wiersz Was poczęstuję.

 

I tego sposobu próbowałam - trzy duże słoiki wkopałam w ziemię ale... albo z marką piwa nie trafiłam , lub też same abstynenty tam u córki - żaden dobrowolnie się nie połakomił, więc siłą trzeba było ich do piwnego basenu... - w końcu stanęło na tym , że piwo dla mnie, a dla nich butelki

walka z mszycami też cały czas trwa ; woda , czosnek, soda, chemiczne środki i co tylko - robimy też opryski z wody i mleka, bo gdzieś tam córa wyczytała, że warzywka to lubią . Tak, w tym roku ciężko w ogrodzie, choć podobno nie we wszystkich rejonach, w co niektórych podobno ludziom pięknie rośnie i nie mają kłopotów ze szkodnikami .

Czekamy

Tylko nie śpij do południa
bo pogoda taka cudna
że - choć łóżko to wygoda
lecz na spanie życia szkoda

Dla mnie bardzo miła
----
chętnych zapraszam na;



...i jeszcze to podrzucę;
Na tym Balu nad bale miało tak być wspaniale
jak możemy li tylko wymarzyć,
więc przybiegłam zdyszana, w zwiewną suknię ubrana
i z promiennym uśmiechem na twarzy.
A tu zaraz za drzwiami łypie na mnie oczami
jakieś monstrum co Życiem się zowie
- jednym wina dolewa, z innych w głos się naśmiewa
co niektórych też leje po głowie.
Mnie zaś każe już w progu śpiewać sobie a Bogu
i prowadzi przedsienią do sali
w której straszna... ,,miernota,, po parkiecie się miota
lub pokotem na parkiet się wali.
Los Wodzirej na przedzie korowodem tłum wiedzie
do walczyka, do polki, do tanga...
Jęłam szeptać pacierze, bo aż trwoga mnie bierze
czy to bal jest, czy jakaś balanga?
Sala nader obskurna i obsługa też durna
- zresztą wszyscy tu jacyś... nie tego...
No nie wszyscy jak lecą, ale trzeba ze świecą
szukać kogoś naprawdę mądrego.
Lecz większością zwierzyniec w którym osły i świnie
z baranami spór wiodą o bzdurę.
Między nimi zaś tchórze, albo wilk w owczej skórze
o jagnięta zahacza pazurem.
Dalej hieny i sępy rozrywają na strzępy
gdy im trafi się trochę padliny.
Zaś pokorni i cisi po parkiecie jak myszy
przemykają wśród śmiechów i drwiny.
Bieda z Nędzą gdzieś w kącie siedzą niczym na froncie
wśród zasieków ukryci żołnierze.
Czasem któraś wyskoczy, aby spojrzeć nam w oczy,
lub do tańca z nas kogoś wybierze.
A gdy weźmie, oj biada ! - bo pomniejszych gromada
bied przeróżnych nas łapsnie w obroty.
Siły trzeba niemało, by z tych pląsów wyjść cało
i do tańca nie stracić ochoty.
W innym kącie Głupota rozjuszona się miota
pięścią grozi i błotem w krąg ciska.
Dalej Zawiść z Podłością zachłystując się złością
opluwają poczciwe nazwiska.
Tu chichoczą... tam wyją... ci na umór bełt piją
aby potem się rzewnie rozszlochać
-nad szansami, że liche... nad już pustym kielichem...
i nad sobą, że nikt ich nie kocha.
Choć ciasnota na sali, co rusz nowy tłum wali
tak, że miejsca dla wszystkich nie staje.
Jeszcze Biesów gromada z każdej strony się skrada
i nikomu spokoju nie daje.
Jednych biorą na słówko... innych kupią złotówką
aby potem im skoczyć na bary
Wsadzą w zęby wędzidło i pogonią jak bydło
w sobie tylko znajome obszary.
Kto zaś Diabłu się nie da, temu Nędza, lub Bieda
tak dopiecze, że ścierpnie mu skóra.
Zagubiona w tym tłumie wnet zaczynam rozumieć
że pokorą niewiele tu wskóram.
Chyba zaraz w tym ścisku strzaskam kogoś po pysku
- a najchętniej bym tak Wodzireja !
Za te wszystkie szturchańce, gdy nie idą mi tańce
i za pary co źle je dobiera.
Chęci śmieszne po trosze, bo nie wygra się z Losem
więc daremnie nie warto się trudzić.
Lepiej stanąć gdzieś z boku i rozejrzeć się wokół,
aby poznać naturę tych... ludzi ( ? )
Ot niejeden z nich umie tak poruszać się w tłumie
by z cudzego coś ściągnąć talerza.
I niejeden z nich mniema, że nic złego w tym nie ma
gdy do celu po trupach się zmierza.
Kto się weźmie pod boki ten ma lepsze widoki
i awansem wnet idzie do góry.
Innych plecy szerokie przemycają stąd bokiem
jak nie drzwiami to w ścianach przez dziury.
Wszak nie gadam od rzeczy i mi nikt nie zaprzeczy
że w tym gmachu i inne są sale
więc się pytam, o Boże, co ja robię w tej norze
i dlaczego nie mogę pójść dalej ?
Wszakże wyższe są piętra, gdzie kobiety w diamentach
w sukniach z trenem jak Księżne się noszą
- czy nie miałeś o Panie takiej sukni na stanie ?
I dlaczego przysłałeś mnie bosą..?
Pewna myśl mi tu świta , lecz już Biesy z kopyta
w moją stronę ruszają - o rety !
Przez co najmniej ćwierć doby przedstawiają sposoby...
lecz to sposób nie dla mnie , niestety .
Ten szczególnie uparty proponuje grę w karty
może zagram z nim kiedyś - a może
siądę sobie gdzieś w kątku i u końca początku
o tym Balu wiersz nowy ułożę.

 

Kalina....
Pogoda cudna?
Jaka Ty jesteś obłudna!!!!
Wstałem o 10:30, dosyć ciemno było
Więc wstawać mi nie było miło.
Mamy teraz 13 godzinę,
Więc pozwolisz - wątek rozwinę.
U mnie pada, pada, pada
Więc nie pójdę nawet do kolegi czy innego sąsiada!
Także... Ładna mi rada
Dobrze, że nie leje chociaż
I.. Nie... To za oknem to nie jest żaden fotomontaż!!!

 

Cisza

Od lat ten sam pokój
zmrok i równy rytm
zegara na ścianie
w wazonie zwiędłe kwiaty
a na podłodze zerwanych
pereł czarny sznur
w kieliszku niedopite wino
nabrało goryczy
w kącie smutna postać kobiety
wodząca wokół wzrokiem ślepca
nie oczekuje kolejnego brzasku
zastygła w rezygnacji niemej
zasłuchana w przeraźliwą

ciszę
E.W

 

Tak mi się przypomniało...
Obraz ten dało....
Osoba, zwierzę (sam nie wiem), co Życiem się zwie,
Nikogo nie oszczędza, w tym także i mnie.
Więc przeżyć je trzeba jak umiemy najgodniej,
A nie jak innym jest najwygodniej!!!
To mówiłem ja, Jarząbek..
A nie, to nie ten film..
Jaki ja w głowie dzisiaj mam wir...



I zapraszam na iSing, gdzie gdzieś tam znajdziecie moje nagrania tych piosenek.

PS. Co do tego pierwszego nagrania nie jestem pewien, czy nie jest za mocne dla jakże wrażliwych dzieci...

 

Tomaszu u mnie do samej nocy ta cudna pogoda się utrzymała - w południe to wręcz skwarno było . I mogłam sobie wreszcie podokazywać z kosiarką w obejściu ( a mam tego całkiem sporo do koszenia ) - śmignęłam połowę , reszta musi poczekać , aż od córy wrócę.

Ładny - chociaż bardzo smutny... pełen rezygnacji... a przecież warto oczekiwać kolejnego brzasku, z nadzieją ,że...życie jeszcze się nie kończy, ono dopiero się zaczyna.
Jeśli możesz i znajdziesz chwilę to poproszę o więcej wierszy
- ja taki dziś tu zostawię (mając do wyboru pomiędzy gorzką rezygnacją, a nadzieją, najczęściej wybieram nadzieję) ;
Mijają lata... cichną kroki...
w dal odpływają krajobrazy...
Samotna łza wypływa z oka
- czy już nic więcej się nie zdarzy..?

A może jeszcze gdzieś po drodze
uzbieram marzeń chociaż garstkę...
I może życie dnia któregoś
szczęścia uraczy mnie naparstkiem...

Być może skrzętne dłonie Czasu
zetrą z pamięci złe obrazy...
- dusza zabliźni swoje rany
- słońce osuszy łzy na twarzy.

Być może gdzieś tam na mnie czeka
Miłość spóźniona i nie płocha
Wśród pogubionych słów i treści
znajdę to jedno słowo; kocham...

I tylko tyle - i nic ponad
nim płomień świecy mojej zgaśnie
a dusza wreszcie się przekona
czy będzie ciemniej jej
czy jaśniej.

 

Kalinko to są wiersze kogoś kto cały czas żyje na wózku,ale jakiś cza temu (nie pamiętam dokładnie) znalazła swoją drugą połowę (starsi) i bardzo im dobrze ze sobą(pobrali się)
Mam jej dwa tomiki , muszę zaglądnąć do niej czy nie ma trzeciego

Wyprawa na tęczę

Podaj mi rękę miły pobiegnijmy
Szybko tam za zielone wzgórze
Wśród wrzosów błądzić będziemy
Wirować skakać aż usiądziemy na tęczy

A kiedy już będziemy na niej
Szczęśliwi i trochę zmęczeni
Ramionami się opleciemy
I spojrzymy raz jeszcze
Na życie z góry

Zachłyśniemy się barwami
A kiedy tęcza zniknie
Roześmiani spadniemy w dół
W soczystą trawę
Przymkniemy oczy z rozkoszą
Ona będzie w naszej pamięci

Zapisana

 

Piękny. Smutny, ale piękny.

 

O, to bardzo dobrze - niech Im szczęście sprzyja - by tych radosnych tęczowych wierszy było jak najwięcej
- i mam nadzieję że będziesz nadal je tu dla nas przynosić.
- a skoro o szczęściu to ja taki kiedyś napisałam;
Do pełnego szczęścia mało trzeba mi
ot jakiś pałacyk - po remoncie.
Skromny mercedesik, własne konto i
jedyneczka z szóstką zer na koncie.

Czemu patrzysz tak jakby ci nie w smak
i pod nosem coś tam cicho gderasz ?
Co z tym kontem źle ? Nie rozumiem cię
- przecież to mój miły tylko zera.

Garderoby dwie - więcej nie chcę , nie
ja się w strojach zbytnio nie lubuję.
I służące trzy też wystarczą mi
sama czasem coś tam ugotuję.

Co by tutaj jeszcze..? Może tak... już wiem
raz w tygodniu skromniutkie przyjęcie...
Uwierz miły mój, bo zapewniam cię
że dziś inne chcą o wiele więcej .

A ja mój najmilszy jeszcze tylko chcę
wyjechać w tym roku na Seszele
albo na Bermudy poopalać się
nie na długo - jakieś dwie niedziele...

Gin z tonikiem pić, jak sen życie śnić,
tańczyć na parkiecie aż do rana...
Nie rób takich min, toż to tylko gin
przecież nie chcę co dzień pić szampana.

Można by tak chcieć pełnię szczęścia mieć
i żyć sobie niczym w siódmym niebie
ale przyznam że byłoby mi źle
w takiej pełni szczęścia żyć
bez ciebie .

 

Piękny wiersz Aczkolwiek kwarantanna chyba mi za mocno weszła, bo najpierw zamiast "wrzosów" przeczytałem "wirusów"

 

Ninapacholec - Twój post z samym cytatem usunęłam. Po zacytowaniu posta innego gracza dodaj coś od siebie.

Witam w to niedzielne wczesne popołudnie i miłego dnia wszystkim życzę