gretag

Dzień dobry

Stop
Starczy już

ja wiem , ja wiem że każdy ma prawo się wypowiedzieć
ale pamiętajmy że całe to zamieszanie jest
w wątku ( domku ) gretag
nie będzie Jej miło i przyjemnie

nie takie przecież było jej zamierzenie
Znacie Gretkę a co robicie
jak ma się potem odnieść gospodarz do całej tej dyskusji

Proszę jak nie dla nas to dla niej
i przepraszam za najście

 

Tak zupełnie bez związku z tematem, a może w związku z tematem. Są na forum osoby, za którymi "nie przepadam". Może widziałam o jeden ich post za dużo, a może to kwestia całokształtu. Może moja negatywna opinia jest oparta na realnych podstawach, a może na wydumanych. Nieważne. Faktem jest, że ja swoich antypatii unikam. Nie biegam za nimi po forum, nie wczytuję się w wypowiedzi, jak widzę charakterystyczną sygnę najczęściej używam scrolla. Jeśli przez roztargnienie wejdę do ich wątku, wycofuję się szybciej niż z Kurzej grzędy. Oczywiście uczestnicząc w życiu forum, nie da się kogoś tak całkowicie ignorować, ale generalnie trzymam się tych zasad.
Nie wiem dlaczego niektórzy mają z tym problem i zachowują się zupełnie odwrotnie.

W kwestii pisowni, temat której był w rzeczywistości tylko przypinką do zasadniczego problemu. Gdzieś na samym początku kariery forumowicza FF raziła mnie dowolność posługiwania się językiem. Niektóre posty są napisane tak, że na pierwszy, a czasem i na trzeci rzut oka, ciężko w tym rozpoznać język polski. Ale takie są tu reguły, przyjęłam je do wiadomości, przyzwyczaiłam się i wierzcie mi albo nie, nie zwracam już na ew. błędy uwagi, skupiając się na tym, co dana osoba chce wyrazić.

 

1. Zadbać o odpowiednią ilość zimnych napojów tudzież lodów w lodówce.
2.Usiąść w pobliżu zamrażarki i chłodzić się częstym jej otwieraniem
3.Pogodzić się z losem

 

Wiedziałam , że na Ciebie można liczyć - dziękuję bardzo , skorzystam z porad .
Tylko zamrażarkę muszę kupić . Nie wiem co mąż na to powie i gdzie ją postawię ?

 

Powiesz, że to do chłodzenia chmielu w płynie dla niego po ciężkim dniu pracy tudzież innych procencików

 

30 stopni Ciesz się chłodem, bo wkrótce 35-37 będzie standardem
Ja jestem ciepłolubna i 28-30 stopni to optimum. Przy 26 potrafię w domu szal na ramiona zarzucać, bo mi zimno

 

Dzięki , na to nie wpadłam .

Dla mnie 30 to już za dużo . Nie masz problemu z krążeniem ? Ja bym padła z przegrzania z tym szalem .

 

To nie musi być problem z krążeniem.
Siedzę w sweterku. To się nazywa mieszkanie w starym budownictwie

 

Mam niskie ciśnienie, choć forum czasem potrafi je skutecznie podnieść

Bardzo się cieszę, że znowu jesteś Rano chciałam zajrzeć do Panoramki i się z Tobą przywitać, ale zaabsorbowała mnie "afera słownikowa"

 

I jeszcze jeden pomysł- jedziemy do Gdańska .Tam tylko 24 stopnie

 

Słusznie , na to nie wpadłam . Kurcze w bloku mieszkam , mieszkanie słoneczne - masakra latem .

Bardzo mi miło , myślę , ze taka babcia jest potrzebna na forum , co to przytuli , pogada , załagodzi , a może się mylę ?

Bardzo chętnie , ale mąż wróci z pracy i obiadek trzeba podać , jakieś piwko z lodówki - no nie mogę .

 

Nie mylisz się, jest bardzo potrzebna i jej brak dawał się zauważyć
Tylko taka Babcia czasem powinna też tupnąć, gdy widzi, że harce nieprzystojne się odgrywają

 

U mnie 22 ,pod chmurą i właśnie przeszła burza.Zamarzam

 

Witajcie Kochani
Troszkę mnie nie było- muszę nadrobić, a więc biorę się za czytanie
Gratuluje wszystkim awansów na nowe, wyższe poziomy

 

Wiesz od tupania jest władza , ja nie umiem .
Im jestem starsza , tym mniej rozumiem ludzi .
Nie jestem wykształcona , baba od garów i dzieci , ale lubię pogadać o wszystkim i niczym - tak zwyczajnie .
Po co te kwasy , podjazdy , szkoda życia na to , lepiej o pogodzie pogadać .
Ale co ja tam wiem - nic .

Zazdroszczę, też tak chcę .

 

Chętnie się z Tobą zamienię
Kocham upały,nienawidzę zimnawiecznie mam zimne stopy i dłonie .Śpię pod puchową kołdrą,która ma dodatkowe 0,5 kg wsadu i wcale nie narzekam,że jest za gorąco
Owszem,czasami pod kołdrą czasami na niej,ale generalnie na upały nigdy nie narzekam

 

Wiesz , tak naprawdę dobrze wszędzie gdzie nas nie ma , a najlepiej w swoim domu się czujemy .
Mieszkasz gdzieś w górach prawda ?

 

"Idę szpitalnym korytarzem.
Wszystko jest tak, jak zawsze.
Pielęgniarki, biegają z kroplówkami.
Lekarze, dyskutują między sobą.
Sprzątaczki, usiłują żartować z pacjentami.
Zaglądam do sali numer jeden.
Na łóżku, podłączony pod tlen leży Kamil.
Wychowanek domu dziecka.
Ma dwadzieścia lat, wygląda jak gimnazjalista.
Uśmiecha się jak zawsze i zaprasza gestem do środka.
Wchodzę, siadam na skraju łóżka.
Słucham jak mówi.
O rodzicach, którzy go zostawili.
O swojej walce, o każdy dzień.
O życiu, którego większość spędził w szpitalnych murach.
Opowiada o tym, bez cienia pretensji.
Dziękuję, że mógł być.
Ot tak, po prostu.
Nagle, zaczyna dławić się krwią.
Duszność, odbiera mu głos.
Znika.
Wstaję, bo uświadamiam sobie,
że Kamil zmarł kilka lat temu.
Przechodzę do sali numer dwa.
W okół stolika, jak szalony biega Oskar.
Nigdy, nie bardzo umiał usiedzieć na jednym miejscu.
Gdy wraz z moim synem, byli w podobnym wieku, chowali się do szaf.
Żeby doktor, nie mógł ich znaleźć.
Pamiętam, telefon od jego mamy.
Pamiętam, gdy mówię synowi, że Oskara już nie ma.
Pamiętam jak po tej rozmowie, nie chcę nic jeść.
Przez trzy dni, z nikim rozmawiać.
Patryk miał wtedy 9 lat.
Oskar, całe jedenaście.
Stolik w sali znika.
Śmiech rozbieganego chłopca, również.
Odwracam się i widzę salę numer trzy.
Nad małym łóżeczkiem, pochylają się zgarbieni rodzice.
Ewa, ma cztery lata.
Podpięta, pod miliony rurek.
Każda, podtrzymuje ją przy życiu.
Dobiega do mnie, cicha modlitwa.
Widzę jak oboje, połykają łzy.
Aparatura nagle milknie.
Nie mogę słuchać, rozpaczliwego krzyku matki.
Uciekam do sali, numer cztery.
Ola zawsze nazywała mnie, drugą mamusią.
Kochałam ją, jak rodzoną córkę.
Spędziłyśmy na rozmowach, szmat czasu.
Wspólne łzy, wspólne uśmiechy, wspólne milczenie.
Zawsze, chiała być na moim ślubie.
I była.
Zmarła w dzień, gdy przed ołtarzem mówiłam ” tak”….
Z sali numer pięć, patrzy na mnie Mariusz.
Nigdy nie zapomnę, jego poczucia humoru.
Godzinami mógł mówić o Kasi.
Miłości jego życia.
Tak bardzo cieszyłam się, z zaproszenia na ich wesele.
W garnitur do ślubu, ubrano go jednak w inną podróż.
Tę ostatnią.
Odszedł, miesiąc przed wymarzoną uroczystością.
Otwieram drzwi, do sali numer sześć.
Przy oknie stoi Paulina.
Obok niej, na krzesełku siedzi Edyta.
Zapraszają mnie na herbatę.
Trajkoczą jak zwykle, jedna przez drugą.
Nie przestają się śmiać.
Pierwsza zanika postać Pauli.
Zaraz po niej, jak mgła rozmywa się Edyta.
Mijam, kolejne pokoje.
Słyszę, ich głosy.
Widzę, chcące żyć oczy.
W drzwiach sali numer siedem, stoi Radziu.
Prosty, dobry chłopak ze wsi.
Ciężko, nie było mieć do niego szacunku.
Nie wstydził się swojego pochodzenia.
Z pasją opowiadał o ziemi, którą kochał.
Trzy lata temu, obudziłam się w izolatce,
w której akurat przebywał mój syn.
Podeszłam do parapetu.
Widziałam, jak wynosili jego ciało.
Z sali numer osiem, wychodzi stonowany Łukasz.
Wciąż mam ten obrazek przed oczami.
Jak wraz ze swoją żoną, niosą w nosidełku córeczkę.
Z taką dumą na twarzy.
To był ciepły piątek.
Wyjeżdżaliśmy do domu.
Oni też mieli wracać, lada dzień.
Ona wróciła, z córką.
Łukasz, poszedł już inną drogą, niedzielnym porankiem…
Siadam pod ścianą.
W moim mieszkaniu.
Myślę o tym, że w jednej z takich sal,
leży teraz mój syn.
Strach mnie zamroził.
Nagle dostaję wiadomość.
- Nia płacz mamo.
Ja też się boję.
Wszystko będzie dobrze.
Przecież, jeszcze tyle chciałbym ci powiedzieć…
Naucz się szanować to, co masz.
Doceniać, dany ci dzień.
Mów, że kochasz, jak najczęściej.
Biegnij do przyjaciela ciemną nocą, gdy cię potrzebuje.
Uśmiechaj się na widok słońca.
Tańcz w deszczu.
Ciesz się z oddechu.
Podawaj innym dłoń.
Nie oczekując nic w zamian.
Celebruj każdą minutę ze swoim dzieckiem.
Dlaczego?
Jeśli tego nie zrobisz, wezmę cię za rękę.
Przeprowadzę, przez szpitalny korytarz.
I otworzę drzwi numer jeden, dwa, trzy…
Żebyś zrozumiał, jak blisko jest piekło…"
Anika Zadylak , autorka "Tamtej strony lustra"
Do przemyślenia .Dla nas wszystkich

 

Ojjjj widzę,że mnie mnóstwo ominęło, ale przynajmniej część nadrobiłem
Z tego co pamiętam...

- Greciu, gratuluje wygranej i nosa do bld PD
- SCM Luna: niestety w czasach czatu mnie nie było- szkoda Lunę mam w gronie sąsiadów- naprawdę złota kobieta

 

Gdyby kogos z was interesowalo szybkie wbijanie lvli...to bp powoli zaczyna odkrywac swoje karty..
jedna z nowszych ploteczek...wyglada mi na pewnik...puszczona w obieg przez niemiecka wyrocznie...
https://board-pl.farmerama.com/inde...kazała-dziś-kula.49761/page-1076#post-1809211