Śląskie

Na razie zimowy zjazd w Warszawie.
Jednak znając życie i w Katowicach coś zmontujemy Niech tylko real mi odrobinę odpuści.
Z tygodnia na tydzień mam nadzieję, że ten kolejny, od poniedziałku będzie spokojniejszy, luźniejszy. Potem nadchodzi niedzielny wieczór, zaglądam w kalendarz i żałuję, że nie mam zmieniacza czasu

 

Znam to, do niedawna i ja żałowałam, że doba ma tylko 24 godz.
Czytałam o spotkaniu w Warszawie i w pierwszej chwili chciałam jechać, ale...

 

Schowaj "ale" głęboko do kieszeni, albo zabierz ją ze sobą i przyjeżdżaj Przy stole się zmieścimy

 

Jakiś zlot na Śląsku się szykuje?

 

Kiedy?,kiedy?........dawać info

 

Proponuje 17-18 sierpnia w Częstochowie .

 

Ale miało być na Śląsku

 

No prawie Śląsk przecie.

 

Podobnie jak Sosnowiec. Czy nadal trzeba mieć paszport żeby tam pojechać?

 

Oczywiście. Przy wjeździe z Katowic jest kontrola graniczna

 

w lipcu rozdawali paszporty z wizą ważną 30 dni

 

To wiza już nieważna

Myślę, że Zła wyczaruje odpowiedź, a Zgredek ją przetłumaczy na nasz forumowy język.

 

a no już przedawniona ja nie potrzebuję, wjeżdżam na małżeńskiej

 

Paszporty widziałem tylko w internetach. Na żywo nie miałem okazji
Ale obecność rysunku Szwedka ze zdjęcia wyżej mogę potwierdzić

Zgredek ma chwilowo język pełen przekleństw, bo próbuje ratować projekt przed "byle stało" klienta i "profesjonalnym podejściem" ze strony szefa. Jak będzie "byle stało", to przy pierwszym dotknięciu się rozleci i będą pretensje i roszczenia. Przy "profesjonalnym podejściu" narobimy się jak stado wołów, a zarobek będzie żaden. Jeden woła "czemu jeszcze nie zrobione?", drugi "czemu odwalasz taką manianę?" A Zgredek zastanawia się, czy nie rzucić wszystkiego w diabły.

 

Najlepiej wyjedź w Bieszczady.

 

Byłem parę lat temu i mam całkiem miłe wspomnienia. Jechałem drezyną rowerową i ciuchcią bieszczadzką. Chodziłem po połoninach Byłem na ślubie dwojga wówczas pięciolatków. Spacerowałem po połoninach, odwiedziłem Chatkę Puchatka i Siekierezadę. Spotkałem żubry i jadłem rewelacyjny ser prosto z bacówki. Zacny zakątek Polski i nawet nie tak daleko - koło 4 godzin jazdy autem z Katowic.
Trzeba tylko unikać Cisnej, Wetliny, Polańczyka czy paru innych turystycznych miejscowości i znajdzie się upragnioną ciszę i spokój

 

Hmm... Chatkę Puchatka jak na razie kojarzę tylko ze zdjęć. Muszę to koniecznie nadrobić, biorąc pod uwagę, że od dziecka jestem ogromnym fanem tego głodomorka i jego kumpli.. Ale na film czekam, aż pojawi się w telewizji.

Ślub pięciolatków musi wyglądać zabawnie A przynajmniej ciekawie. Może masz jakieś zdjęcia???

PS. W liceum nawet robiłem prezentację o Bieszczadzkim Parku Narodowym, którą mi bardzo dobrze albo i nawet celująco oceniono. Ale w sumie to nie był żaden wyczyn, bo prawie wszyscy, którzy zrobili prezentację o którymś z Parków Narodowych, dostali takie oceny (było to na podstawie, na rozszerzeniu można tylko pomarzyć o takich łatwych zadaniach).

 

Zabawnie? A czy na ślubie 25-latków jest zabawnie? Co prawda przypadkowi świadkowie ceremonii ledwie się powstrzymywali od śmiechu, ale ja bym powiedział, że było uroczyście. Bo mimo młodego wieku do sprawy podeszli bardzo poważnie i profesjonalnie. O swojej decyzji powiedzieli wszystkim zainteresowanym ponad tydzień wcześniej. Rano w dniu uroczystości poprosili rodziców o eleganckie ubrania i bardzo się starali, żeby przez cały dzień się nie ubrudzić. Ślubu udzielała ośmioletnia wówczas siostra panny młodej. Byli rodzice, ja dostąpiłem zaszczytu bycia gościem honorowym. Wieczorem było przyjęcie weselne przy grillu, a potem noc poślubna.
Mimo, że od tego czasu minęło kilka lat i dziś chodzą do szkół w różnych miastach (w naszej aglomeracji to nic dziwnego, że mieszkając kilkanaście kilometrów od siebie można żyć w różnych miastach a nawet regionach), wciąż są małżeństwem. Oboje podkreślają to przy każdej okazji.

A zdjęć nie pokażę.

 

AA.. Dwudziestopięciolatków.. A ja głupi myślałem, że małych dzieci

Dobranoc.

 

A ja myślałem, że umiesz czytać, a nie tylko pisać. Ślub brały przedszkolaki. Jednak podeszły do tego bardzo poważnie. I owszem, było wesoło, ale nie było w tym ni grama zgrywy. Dziś są dziećmi, które chodzą do szkoły podstawowej i mieszkają każde ze swoimi rodzicami w różnych miastach, ale widują się dość często i za sobą przepadają.
Pewnego razu zdarzyło się, że rodzice młodej urządzali grilla w ogródku, a ona w tym samym czasie wybyła do psiapsióły dwie ulice dalej na jakieś babskie pogaduchy, testowanie najnowszych lakierów o smaku truskawkowym itp. (mowa o 7-8 letniej dziewczynce). Młody ze swoimi rodzicami też przyjechał na grilla, ale nie mógł znaleźć miejsca i mimo, że były inne dzieci, cały czas wypytywał o tę jedną. W końcu mama młodej się zlitowała i poszła z nim po córkę. Gdy się zobaczyli, radość obojga była tak wielka, że rodzice tej koleżanki nie wierzyli, że to w ogóle jest możliwe. Młoda w momencie rzuciła wszystkie bajki i kosmetyki i odtańczyła dziki taniec wołając "mój kochany mąż po mnie przyszedł".
Naprawdę, życzę wszystkim dorosłym małżeństwom takiego głębokiego uczucia, jakie mają do siebie te dzieci.

Zdjęć wciąż nie będzie.