W oczekiwaniu na kolejne GT

Jestem w przelocie
Grypę mam i mnie katar oraz gorączka ciska od ściany do ściany, jak przelatuję przed kompem, to coś tam kliknę tu i ówdzie

 

to kuruj sie ,odpocznij i sil nabieraj szybkiego powrotu do zdrowia Ci zycze

 

Dziękuję (przelatując tym razem z lewa na prawo)
Choruję rzadko, za to intensywnie... i na ogół nieźle to znoszę

 

Hmm. Ja jednak pozostanę przy swojej interpretacji Całkiem niedawno wyczytałam,że miłość jest tym szczególnym uczuciem,które ma tyle definicji ilu jest ludzi próbujących ją zdefiniować. Jedna z lepszych rad,jakie otrzymałam- kiedy wreszcie nauczysz się kochać siebie to nauczysz się kochać innych.

 

Hmm
Pełna zgoda oczywiście, w tzw całej rozciągłości

Ale... miłość platoniczna to taki dziwoląg, który w naszych szybkich i konkretnych czasach najłatwiej jest wygrzebać ze starszych dzieł literackich, z historii filozofii - no, w ogóle z takich starych źródeł.
Czort jeden wie, czy to w ogóle jeszcze występuje w tej postaci, w jakiej zostało oficjalnie zdefiniowane, opisane i opatrzone szacownymi przykładami.
W każdym razie nie jest to zauroczenie aktorem/aktorką, sąsiadem/sąsiadką spod trójki czy kolegą/koleżanką z pracy (już prędzej z podwórka, a ściślej - z piaskownicy).

Ponieważ jest mi naprawdę wszystko jedno, czy ktokolwiek tutaj zna i rozumie tę uświęconą tradycją definicję miłości platonicznej oraz (skądinąd dość ciekawą) historię tego pojęcia, niniejszym rezygnuję z dalszego roztrząsania tego tematu.
Niech wam będzie, że jest to jednak owa chrapka na sąsiadkę, która to chrapka w przypadku zaspokojenia zrobi duże kuku wielu osobom i spowoduje ogólną tragedią antyczną.
Straszna rzecz taka miłość platoniczna, nie...?

EDIT: a to jeszcze zanim zniknę (przed pojawieniem się kolejnego eseju z cyklu "prezes w biedronce"), muszę się z wami podzielić moim najnowszym przeżyciem.
Oto wypatrzyłam na stronie głównej wątek o niepokojącym tytule "Państwo na d...". Widywałam to już wcześniej, ale dziś - pewnie pod wpływem grypy - postanowiłam wreszcie sprawdzić, czy jest to może zakazane narzekanie na ustrój polityczno-społeczno-gospodarczy.
Wiem, tytuł za długi i się nie mieści... okazuje się, że jest to "Państwo na drugą literkę", cokolwiek by to miało znaczyć.
Wielka ulga

 

Nie wiem,szczerze mówiąc. Należę do tych szczęśliwców(lub nieszczęśliwców) którzy jej nie doświadczyli.

 

Ja podejrzewam, że mogłam czegoś takiego doświadczyć w czasach piaskownicowych.
Niestety czasy te zatarły mi się już w pamięci

To już nie będę się zastanawiać, czy w miłość platoniczną było (niejako fabrycznie) wpisane cierpienie. O ile dobrze pamiętam, nie stanowiło ono elementu koniecznego... zwłaszcza w sytuacji, gdy do głosu doszedł (jakimś cudem) rozsądek.
Naprawdę w tamtych czasach znacznie zdrowiej było kochać platonicznie
Eksplikacja nie nadaje się dla dzieci

 

W tamtych czasach miałam takiego adoratora,który uczucia wyrażał w typowo męski sposób.Mam po tych jego uczuciach bliznę wcale nie w sercu a nad okiem. Na szczęście niewielką.

 

My się tutaj do siebie zwracamy w drugiej osobie liczby pojedynczej, co jak widzę umknęło Twojej uwadze Zzizzie, mimo wielu lat aktywnej obecności na forum. Forma "Pan" - jest tutaj kompletnie zbyteczna i niepożądana. Nie jestem adresatem Twojej wypowiedzi - występuję w niej jako osoba trzecia, dlatego zastosowanie wielkiej litery w wyrazie - "Pan" - nie powinno mieć zastosowania.
Jeżeli jednak uznałaś, że należy taką, a nie inną formę zastosować, odbieram to jako wyraz głębokiego szacunku i poważania, za który Tobie serdecznie dziękuję. Chciałbym jednak Ciebie bardzo prosić o zaprzestanie tej praktyki - wprowadza mnie to w zakłopotanie graniczące z konsternacją, ponieważ nie znajduję absolutnie żadnych powodów, dla których ta forma byłaby stosowną lub konieczną ...

... jednym słowem - może trochę normalniej i po ludzku Zzizzie ?
Potrafisz ?

A miłość platoniczna ?
Przedstawiliśmy odmienne zdania, każdy opowiedział się za swoim punktem widzenia, mamy okazję do zgłębienia tematu, porównania, weryfikacji poglądu ... i tyle.

Takie jest Twoje wyobrażenie o typowo męskim sposobie wyrażania uczuć Sookie ?
To jest zachowanie typowo męskie ?
To ja życzę Tobie, żeby stanął na Twojej drodze prawdziwy facet, wyprowadził Ciebie z błędu i pokazał jak to mniej więcej typowo wygląda.

 

Tak Marku. 4-5 cio letni mali mężczyźni wyrażają swoje uczucia inaczej niż dorośli panowie. A przynajmniej ci dorośli panowie,których znam ja. Dobrze wiedziałeś jaki był kontekst mojej wypowiedzi ale wręcz korciło Cię żeby swoją szpileczkę jednak wbić.

 

Bardzo Ciebie przepraszam, ale piszesz o adoratorze, którym dziecko być nie może - wypowiedź jest jasna i stawia facetów w bardzo opłakanym położeniu ... chyba nie uważasz, że pozostawię taką potwarz bez odpowiedzi ?
I to nie jest żadna szpileczka, tylko normalny protest przeciwko takim uogólnieniom.
Nie pierwszy na tym forum i nie ostatni zapewne.

 

Dzień dobry wszystkim
Jak pięknie i w zawoalowany sposób okazujecie sobie miłość.Normalnie serducho się cieszy.
Dobrze,ze jednak przed wzajemnym okazywanie sobie miłości oddziela nas monitor bo tych plastrów trochę trzeba by zużyć

,,Chrapka na sąsiadkę to naprawdę nie jest miłość platoniczna,wierzcie mi" - zzizzie, zawsze wierze jak ktoś pisze ,,wierzcie mi" bo wierze,ze ten apel o wiarę wynika z własnych doświadczeń życiowych apelującego

 

Hejka

hihihih a wlasnie ,ze moze moj Kuba jest adoratorem i to calkiem uroczym nie dosc ,ze mamusie adoruje to jeszcze kolezanke w przedszkolu -Selenkę powiem Ci Marku ,ze wychodzi mu to lepiej niz niejednemu doroslemu facetowi powaga

 

Synek mamusi zawsze adoruje właściwa osobę Córeczki niby tatusiowe są.


Obejrzałam ostatnio trzeci odcinek "Z Archiwum X:2016". Hahahahahahaha

 

Gdybyś uważnie przeczytał posta to zauważyłbyś ,że odnoszę się do czasów piaskownicy.
Czy dotyczy to w takim razie dorosłych panów?
Ale oczywiście sobie dyskutujemy bez obrazy mam nadzieję?

No właśnie. Nagrywam to ale jeszcze się nie zabrałam. Warto?

 

Nie, nie potrafię.
Ludzie, którzy mnie znają, dobrze wiedzą, że zwracam się w sposób możliwie jak najbardziej formalny do pewnej szczególnej grupy adwersarzy. Na to niestety nie ma proszka.

Co do miłości platonicznej, to ja już zakończyłam temat.

A co do interpretacji postu Sookie, to widzę, że uczył się Pan od mistrzów odwracania kota ogonem.
W sumie to współczuję.

 

W sierpniu byliśmy z mężem w Sandomierzu.Na obiady chodziliśmy do takiej knajpki w parku.W razie deszczu można było zjeść pod ogromnym namiotem a ze była piękna pogoda to jedliśmy na zewnątrz pod parasolami.Obok był duży ogródek dla dzieci,zabawki,piaskownica + leżaki i małe stoliki.I w tejże piaskownicy najwięcej bylo panów/tatusiów/ którzy pod pretekstem pokazania swoim pociechom jak obsługiwać koparki,spychacze i inne urządzenia po prostu odbierali im je i bawili sie w najlepsze.Nawet nie ruszało ich pozostawione na słońcu,na stolikach piwo.Jedliśmy z uśmiechami na twarzy.Nie ma to nic wspólnego z miłością z piaskownicy ale jakoś tak mi sie skojarzyło.Chociaż gdyby sie uprzeć to można by podciągać to pod miłość mężczyzn- wiecznych chlopcow do zabawek i zabaw w piaskownicy

 

Może byc tak

Albo tak-wersja dla odważnych

 

Wyjątkowo dużo mrugają do widza w tej nowej serii , ale faktycznie 3 odcinek był najlepszy pod tym względem .
Wątek znowu wraca do klasycznej ostatnio wersji , ciekawe dlaczego ?

Szedł facet koło haka i ktoś się do niego przyczepił.

Bry piątkowe.

 

".....Szedł facet koło haka i ktoś się do niego przyczepił.".....

nie znałam tego a teraz znam chociaż nie jestem facet.
Witam południowo. Ewencik powoli się robi i sprzątanie czeka i pies czeka i ..... życie czeka.