zzizzie

Ale pracować po wypadku to chyba stosunkowo niedawno zaczęłaś z tego co kojarzę. 2 lata temu?

 

Tak ponad 2 lata temu i dlatego jestem zadowolona że załatwia to pracodawca.
Dopóki sama załatwiałam często odchodziłam z kwitkiem z PFRON-u, to kazali donieść to czy tamto robili tak jakby chcieli zniechęcić.
A jak miał ktoś rodzinę za granicą, trzeba było udowodnić że nie pomagają.
Teraz to jest największe dofinasowanie jakie dostałam.

 

No nie.
Tutaj to ja muszę zaprotestować.
Może to tylko taka myląca forma wypowiedzi, ale sposób, w jaki zrównujesz pomoc dla ludzi niepełnosprawnych, którzy bez tej pomocy byliby skazani na dożywocie w czterech ścianach, z zachętą do niekontrolowanego rozmnażania, bo niedługo nie będzie komu pracować na emerytury dla starszych pokoleń, jest moim zdaniem wysoce niestosowny.
To zakrawa na krytykę klientów PFRONu, że ośmielają się uszczuplać środki, które w całości powinny przypadać wielodzietnym.

Tak na marginesie: dobrze zarządzane państwo powinno znaleźć środki na tę rehabilitację, bo naprawdę nikt z własnej woli nie staje się niepełnosprawny tylko po to, żeby Skarb Państwa wydoić na tych parę groszy.

Aha, i jeszcze: oczywiście, pracodawcy czerpią pewne korzyści z zatrudniania niepełnosprawnych.
I bardzo dobrze, bo to zwiększa szanse osób takich jak Olga na zatrudnienie.
Te zasady zapewne niedługo ulegną zmianie (na gorsze), jak większość dawniej stworzonych dobrych zasad, które już wysłano do fryzjera.
Ale póki co pośrednictwo zakładu pracy w kontaktach z PFRONem to doskonałe rozwiązanie.
I za to pracodawcy Olgi naprawdę należy się pochwała.

 

I może na tym wystarczyłoby zakończyć rozważania? Jeśli nie masz pewności, co ktoś miał na myśli to ataki są niepotrzebne. Poza tym prosiłabym, żebyś powstrzymała się od takich dyskusji na temat zasadności decyzji rządu, bo jednak mamy tu forum o sianiu marchewki, a nie pole do przerzucania się guanem. Jest wiele innych miejsc w Internecie, gdzie można się wypowiedzieć na ten temat.

 

I tu muszę powiedzieć że tak samo zrozumiałam jak Zuza.
A dokładnie jak atak na mnie że prosiłam się o moją niepełnosprawność by doić ile się da PFRON.

 

BoardAdminko, witam (po dłuższej przerwie) w moich skromnych progach.
Rozumiem, że tym razem polemika nie wchodzi w grę, więc tylko:

Po pierwsze: nie ja zaczęłam.
Prawda...?
Po drugie: wzmianka o guano to lekka przesada, mój post był starannie wyważony, uprzejmy i ogólnie ociekający kulturą.
Czyż nie...?
Po trzecie: wystąpiłam w obronie bywalczyni tego niepokornego wątku.
Moja zbrodnia, więc proszę mnie stąd wykopać, będzie spokój i cisza.
Paragraf niewątpliwie się znajdzie.

 

Co do dwóch pierwszych miałabym wątpliwości, ale dyskutować nie zamierzam. Poza tym uważam, że każdy ma własną klawiaturę i może się wypowiadać we własnym imieniu. Zawsze mi w szkole tłumaczyli, że nikt poza sądem nie potrzebuje adwokatów.
Życzę zatem miłego wieczoru, z dala od treści okołopolitycznych, które z premedytacją ciągle poruszasz na nieodpowiednim forum.

 

To nie jest premedytacja, to jest zakres moich zainteresowań.
Wiem, że nie pasuję do tego forum, już mi to pewna TeamLeaderka powiedziała dawno temu.

W takim razie (dla umilenia wieczoru także BoardAdmince) pokażę wam takie jedno zwierzątko.
Dziwaczne co najmniej - a przy okazji świetnie sfotografowane.
Co to jest rozgwiazda, to zapewne wszyscy wiedzą.
Ale poza rozgwiazdą, pięcioramienną zresztą, Matka Natura wymyśliła też wężowidło.
Nazwa średnio zachęcająca, do tego podejrzewam, że właśnie takie wężowidła służyły za nakrycie głowy Gorgonom (patrz mitologia).
Mianowicie ramiona tych dziwactw są długie, wiją się i przypominają węże.
Sam smak.
A ostatnio na głębokości 360 metrów, na dnie Oceanu Spokojnego w pobliżu Nowej Kaledonii, wykryto nieznany dotąd rodzaj tych wężowideł - z ośmioma ramionami.
Focia poniżej przedstawia słodki brzuszek tego stworzonka, zaopatrzony w osiem zębatych otworów gębowych (to się nazywa wielkie żarcie). Wężowidło pełza sobie po dnie i jednocześnie intensywnie żeruje na jakimś tam planktonie czy co tam rezyduje w okolicy.
Można się tylko cieszyć, że my raczej nie znajdziemy się po niewłaściwej stronie wężowidła:

​

Świetne zdjęcie pochodzi z tygodnika Nature.

***

A teraz idę sobie pogadać o polityce z własnym chłopiną. Poczciwiec lubi takie tematy tak samo, jak ja.

 

Sporo czasu minęło ale nie za bardzo miałam pomysł,chęć,żeby sie wypowiadać..
Olga-bardzo mi w sercu leżysz i wiem,że nie wiem,co czujesz...Ale wspieram cię całym sercem
Bardzo bym chciała,zeby wszystko ci się udało i zebyś była coraz bardziej sprawna-ale 50/50 to mało
Nie wiem,co zadecydujesz ale trzymam kciuki...
A to,ze coś ci się należy czy nie-puszczaj w niebyt-nikt zdrowy tego nie zrozumie i nikt zdrowy nie wie jakie są koszty dojścia do zdrowia...

 

Najbardziej boli brak przepraszam lub jakiegoś sensownego wytłumaczenia , a nie wołania wyższego rangą.

Do tego przywykłam i nie jest lekko, operacji się nie poddam pół na pół to nie to co oczekuję.
Najbardziej bolą słowa które padły tu wyżej, oby nikt nie musiał słuchać takich słów i korzystać z placówek pomocy, aż łzy mi pociekły.

 

Nie powinnaś się przejmować tym co wyżej-masz korzystać z tego,co ci przysługuje i trzymać głowę wysoko-pamiętaj Nikt,kto sie z tragedią nie spotkał osobiście,nie wie jakie są skutki i problemy..Jak napisałam-całym sercem z tobą jestem...

Jak Mama chorowała,to też korzystałam z wszystkiego co mogłam i żadnych obiekcji nie czułam...
Ale chyba sobie za bardzo to wyżej do siebie wzięłaś,myślę,że za bardzo-mam nadzieję,ze nie taka ta wypowiedź miała być ale to,co potem,to juz nie bardzo-myślę,ze autorka wypowiedzi by sie wypowiedzieć raczej mogła a nie WW..(Wyższa władza)

 

No i co ja mogę napisać.
Cokolwiek napiszę, może się to skończyć banem, bo i tak już podpadnięta jestem za to kulturalne zwrócenie uwagi niewłaściwej osobie.
Więc w sumie wszystko jedno... ale żeby już nikogo nie ranić (po obu stronach barykady zresztą), może tak:

Trzy hasełka: wyobraźnia, empatia, poczucie odpowiedzialności za własne słowa.
I tyle wystarczy, prawda?

I do ciebie, Olga: pamiętasz może taką rozmowę z początków naszej znajomości w tym wątku, wróciłaś rozżalona ze sklepowej kolejki do kasy.
Napisałam ci wtedy, jak ja dzielę ludzi: na tych ważnych, których zdanie się dla mnie liczy... i na całą resztę.
Może próbuj się tym kierować także na necie, choć bywa trudniej.

Nie komentujmy już dalej tej sprawy, bo stawiamy drugą stronę w wyjątkowo niezręcznej sytuacji.

***

No to mam ostatnie zdjęcie z Nature.
Śliczne i kolorowe.
Malusi kawałeczek ludzkiego mózgu (a ściślej: kory mózgowej, bo podobno to ona odwala najtrudniejsze myślenie).
Kroi się to na plasterki, robi zdjęcia pod mikroskopem elektronowym, później jakiś program skleja (cyfrowo) te zdjęcia, inne programy robią inne dziwne rzeczy, na koniec kolejny program to koloruje (według funkcji poszczególnych neuronów).
To, co widać na foci, to są tysiące komórek mózgowych i połączenia między nimi.
Nie wiem, jak wam, ale mnie się w głowie kręci, jak to oglądam i próbuję ogarnąć:

​

Jedno mnie zasmuca: w rzeczywistości ten nasz mózg od środka nie jest aż taki kolorowy.
No ale nie można mieć wszystkiego.

 

Pamiętam i tak robię, jednak gdy się miało o kimś dobre zdanie i raptem buuum ciężko jest przejść udając że nic się nie stało.
Druga strona sama postawiła się w tej sytuacji, atakując ciebie jako adwokata a co sama zrobiła, nie licząc postu od czego się zaczęło.
Teraz wiem że lekkie złamanie regulaminu i wylatuję.

Gosiu bardziej mi chodzi o to gdy ktoś stoi i ma za zadanie pilnować etykiety sam ją łamie.
Najbardziej boli gdy się te osoby miało za konkretne.

 

Post, od którego się to zaczęło, był... powiedzmy: nieprzemyślany. I niepotrzebny, a już na pewno niepotrzebnie kontynuowany.
Natomiast cała (absolutnie cała) reszta to już była moja wina.
I na tym poprzestańmy, błagam.

 

olgs3, skoro czujesz, że zostałaś obrażona, że etykieta obowiązująca na forum została przez nas złamana, to zapraszam ze stosowym zgłoszeniem do Pomocy technicznej. Nie będę tutaj dyskutować na temat tego, co i dlaczego chciałam powiedzeń, ani komentować Waszego stosunku do mojej wypowiedzi. Ten temat uważam za zamknięty i kolejne uwagi z tym związane będą usuwane. Jak wyżej napisałam, do rozwiązywania tego typu nieporozumień z moderatorami forum służy Pomoc techniczna.

 

Z tym się nie zgodzę, masz rację nie ma co ciągnąc tego dalej będzie lżej.

 

To ja proponuję coś na obiad.
Akurat zdążycie to zamarynować.
Rzecz jest pycha z takimi dość zaskakującymi dodatkami i nadaje się też na jakąś imprezkę (ech stare dzieje te imprezki, nie...?).

Udka z ziemniakami, fetą, koperkiem i cytryną - pieczone na blasze.
Mało roboty, a smak... no mniam i tyle.

​

Składniki (in order of appearance, jak to piszą w filmach - czyli w kolejności pojawiania się):

• 3 łyżki oliwy z oliwek
• 2 łyżki soku z cytryny (około pół cytryny, ale kto to może wiedzieć na pewno)
• 1 rozgnieciony ząbek czosnku (u mnie bez, ale ja już taka dziwaczka jestem)
• ½ łyżeczki oregano
• sól i pieprz
• około 750 g niedużych udek z kurczaka, z kością i skórą (jakieś 4 - 6 sztuk)
• około ½ kg ziemniaków (moim zdaniem śmiało może być więcej), pokrojonych w grubszą kostkę (jak na foci)
• około 60 g pokruszonego sera feta (tak z pół szklanki - to powinna być taka feta, która się kruszy, a nie rozmazuje)
• 2 łyżki siekanego koperku

A tak się to robi:

W większej misce wymieszać 2 łyżki oliwy z 1 łyżką soku z cytryny, czosnkiem, oregano, 1 łyżeczką soli i ½ łyżeczki pieprzu. Dodać udka, starannie wymieszać i marynować pod przykryciem przez co najmniej 30 minut w temperaturze pokojowej albo do 8 godzin w lodówce (im dłużej, tym lepiej).

Piekarnik rozgrzać do 210 celsjuszy. Na blasze (takiej z rantem, nie do ciasteczek) skropić ziemniaki pozostałą 1 łyżką oliwy i posypać ½ łyżeczki soli i 1/4 łyżeczki pieprzu. Dobrze wymieszać i przesunąć na jedną stronę blachy, żeby zrobić miejsce dla udek. Udka wyjąć z marynaty, osuszyć papierowym ręcznikiem, ułożyć na blasze.

Piec przez 15 minut, wyjąć na chwilę, żeby przemieszać ziemniaki, następnie piec przez kolejne 15-25 minut, aż udka będą gotowe i ładnie przyrumienione, a ziemniaki dopieczone. Jeśli ziemniakom jeszcze trochę brakuje, zdjąć udka z blachy, odstawić pod przykryciem i dopiec ziemniaki jeszcze przez 5-10 minut.

Przełożyć całość na półmisek (ma być elegancko, nie...?) i skropić 1 łyżką soku z cytryny. Posypać pokruszoną fetą i posiekanym koperkiem, trochę jeszcze dosolić i (hmm) dopieprzyć - i podawać gorące.

Naprawdę fajnie się te smaki komponują, polecam.
Aha, Gosia: w prodiżu też to można machnąć


Przepis pochodzi z New York Timesa.

 

Jutro po pracy to machnę, wydaję się apetyczne.

 

Ja w sobotę odkryłem nowy gatunek węża. Jest to żmija paskowata. Dorodny przedstawiciel wygrzewał się w słońcu na leśnej drodze na beskidzkim stoku.



Ciemnobrązowe umaszczenie służy za kamuflaż. Na zbliżeniu głowy dobrze widać jedyne oko i ząb

 

Z jednym zębem to on niewiele zwojuje, ten twój wąż
Nie umywa się (co za dziwaczny idiom swoją drogą) do wężowidła

A ta żmija paskowata to samiec czy samica była...?
Podobno to można poznać po długości, wygląda na samicę, bo krótka.
Paniusię, która w takim miejscu zrezygnowała ze żmii wokół talii (ciekawe, w jakich okolicznościach), ja bym osobiście posadziła na jakiś miesiąc w towarzystwie przedstawicielek innych podobnych gatunków, czyli w terrarium.
Wszystko jest tak zaśmiecone...?