zzizzie

Najwyraźniej nie trafiłaś na seriale godne obejrzenia. I nie rozumiem dlaczego kojarzą Ci się one z podwórkiem i proboszczem? Chyba, że masz na myśli Rancho, które było świetnym serialem. A już zupełnie nie zgadzam się z opinią, że są przaśne, smętne i ubogie. Nie podoba mi się w ogóle opinia o drewnianej grze aktorskiej - nie są gorsi od amerykańskich. Mamy wiele świetnych seriali - Glina, Oficer, Krew z krwi, Służby specjalne, genialna Wataha, Czas honoru i bardziej rozrywkowe - Listy do M.

Oglądałam, tak sobie. Może dlatego, że tak do końca nie oddano klimatu lat 80. Tam są pewne sceny, które nie mogły mieć miejsca w tamtych latach. Musiałam potem to tłumaczyć moi synom

Vega to przede wszystkim świetny serial Pitbul.

Bo Botoks to film o prawdziwym świecie, ratownikach medycznych, przemyśle farmaceutycznym - jest dołujący, prawdziwy aż do bólu...

Wymieniłeś wszystkie najlepsze
Kryminały czytam - przede wszystkim naszą nieodżałowaną Chmielewską, potem Lincoln Child i Douglas Preston i oczywiście Dean Koontz.

 

Napisałam o tym, co zapamiętałam - a ja na te polskie seriale naprawdę zawsze trafiałam przypadkiem, oglądałam trzy minuty i zastygałam w pozycji zwanej facepalm.
Ale przyznaję, że to było dawno temu, później już albo nie miałam jak oglądać, albo się bałam ryzykować

Jeśli w tych obecnych serialach grają aktorzy, to zapewne nie grają jak kłody drewna.
Ale jeśli to są "utalentowani" naturszczycy, to ja serdecznie dziękuję, preferuję profesjonalistów.

Ogólnie to im więcej seriali do wyboru, tym bardziej mnie byłoby szkoda czasu na coś takiego.
W sumie rzadko cokolwiek oglądam, ostatnio to raczej wracam do ukochanych filmów albo wybieram coś z najwyższym możliwym ratingiem na IMDb.

A Chmielewska - bo ja wiem, tak po równo chyba Krokodyl i Całe zdanie nieboszczyka (aha, to właśnie w Całym zdaniu było dłubanie średniowiecznego muru szydełkiem). O, i jeszcze Wszystko czerwone.
Czyli powiedzmy klasyka Chmielewskiej.
No i Lesio oczywiście, ale trudno Lesia nazwać kryminałem

 

A jakże by inaczej
Piotrowski, Czornyj, Gorzka, Kościelny...
Chmielewskiej jeszcze nie czytaem.

Prestona i Childa przeczytałem jedną książkę i nie urwała mi 4 liter
Lubisz Cobena?

 

Chmielewska ci się nie spodoba

 

Chmielewska---wracam co kilka lat do tej lektury ,,,Romans Wszechczasów===przeczytałam chyba z pięć razy

 

O rany, no jasne - Romans też jak najbardziej ukochany
Ale ciekawa jestem, czy się ze mną zgodzisz - później, czyli po tej klasyce, zaczęło się robić jakby gorzej

 

A czytał ktoś Severskiego trylogię, po "Nielegalnych" jest Zamęt, Odwet i Nabór.
Ostatnia pozycja 1000 stronicowa została połknięta w 3 dni

 

O, nie wiedziałam, że to wyszło.
Idę kupować na kundla, te cztery pierwsze były świetne.
Dzięki za info

A ja sobie przeczytałam pierwszy tom pamiętników Obamy.
Bardzo ciekawe, choć nie całkiem kryminał, kryminał to będzie z tym pomarańczowym
Tzn kryminał z pomarańczowym w roli głównej

Serial jest taki na netflixie, Orange Is The New Black, dobry, ale ciężki.
W sam raz, i kolor pasuje, i sceneria, bo rzecz się dzieje w tzw zakładzie penitencjarnym.
Oby jak najszybciej

 

z kryminalow to lubie Cobena..chociaz nie do konca jest to kryminal

 

Coben, jeden z moich ulubionych autorów

 

Podłączam się, uwielbiam jego książki, zacząłem od środka - "W głębi lasu", a później wróciłem do pierwszych jego kryminałów i przeczytałem wszystkie, z niecierpliwością czekam na kolejne. Ostatnio też zacząłem czytać Mroza i jest w moim guście, chyba też zostanę z nim na dłużej

 

Coben, coś czytałam na pewno, choć nie za bardzo zapadło mi w pamięć, widocznie nie mój styl.
Ale zgadzam się z Norbim - jak dla mnie, Coben to niezupełnie "kryminały".
Bo ja wiem, może thrillery raczej...? Z elementami horroru...?
Kryminał to dla mnie Agatha - no i Chmielewska, choć właściwie Chmielewska też z pogranicza zupełnie innej literatury.
Ech, wychodzi na to, że tylko pani Christie pisała kryminały

 

Mam coś wspólnego z zzizzie - nie najlepszą opinię o krajowej produkcji kinowej i niewiele lepszą o polskiej literaturze (przynajmniej współczesnej). Generalnie lubię europejskie kino (również z krajów dawnych "demoludów") i nie mam pojęcia czemu polskie produkcje tak bardzo odstają. Niedoświetlone sceny, trudność w zrozumieniu dialogów (nie wiem czy to kwestia słabej pracy dźwiękowców czy warsztat aktorski). W ogóle mam wrażenie że aktorzy w polskich filmach albo krzyczą albo mamrocą... Szkoda mi każdej minuty na zmaganie się z oglądaniem tego

Właśnie, czas. Krucho z nim, bo lubię sobie dokładać różnych obowiązków. Ale ostatnio przeprosiłam się z audiobookami, dochodząc do wniosku że lepsza taka kulawa forma kontaktu z książką, niż żadna Nadrabiam więc zaległości albo wracam do starego i znanego. Mało ambitnie, bo jest to głównie literatura sensacyjna, ale zawsze coś

 

Marion dzięki
Naprawdę nie tylko za podkręcenie liczby wyświetleń i za umożliwienie mi napisania czegoś przy porannej kawusi

Tak szczerze mówiąc czułam się trochę osamotniona z tą moją niezbyt pochlebną opinią o polskiej kinematografii.
Myślałam nawet, że może dopiero ostatnio coś się dramatycznie poprawiło... albo że ja pamiętam tylko marną jakość staroci (przedrewolucyjne polskie filmy miały zawsze takie jakieś bure, wyszarzałe kolory - komentarz Przeszanownego Tatusia: "na radzieckiej taśmie kręcone").
No ale teraz mi lepiej, nie tylko ja taka dziwaczka

A co do audiobooków, to nadal kręcę na to nosem - z jednym wyjątkiem.
Mianowicie, kiedy sobie kupowałam A Promised Land Baracka Obamy (którego jestem wielką fanką), amazon usłużnie podsunął mi w pakiecie audiobooka właśnie... czytanego przez samego autora.
Mniam
Nie mogłam się powstrzymać i w efekcie połknęłam książkę dwukrotnie, raz w wersji dźwiękowej (pan O. poza innymi zaletami ma dodatkowo piękny głos).

Aha, Ziemia Obiecana (inaczej nie można było tego przetłumaczyć, więc nie pomylcie z polską klasyką ) jest już do kupienia w empiku. Moim zdaniem warto, jeśli ktoś się chce dowiedzieć, jak to się robi w Ameryce.

***

Seria foci, rzeczy, które mam zamiar przetestować w najbliższym czasie.
Ewentualne zamówienia proszę kierować do niżej podpisanej.

​

I coś dla Gosi, bo bez pieczenia:

​

Jak znam życie, wszystko będzie pycha

 

To ja od razu poproszę przepisy, dzień dziecka się zbliża...

 

Cierpliwości, pierwsze ciasto stygnie
Musi wystygnąć, bo po upieczeniu zostało zalane czymś gorącym w celu nasączenia
Jak wystygnie i okaże się jadalne, przepis dokleję


EDIT: wystygło (no, prawie - ale nie mieliśmy już siły czekać dłużej ).

Przypominam, chodzi o to ciasto:



Nazywa się ciasto z Kentucky choć przepis pochodzi z Missouri, nie dojdzie człek z tymi Hamerykańcami.
Ciasto ma fajną historię, pewna żona lekarza z tegoż Missouri zgłosiła ten przepis (w roku 1963, czyli wieki temu) do konkursu zorganizowanego przez pewnego producenta z branży spożywczej. W konkursie zakazane były przepisy z dodatkiem alkoholu (ech, zupełnie jak u mnie w domu), więc istnieją dwie wersje tego ciasta: oficjalna oraz nieoficjalna obficie podlana procentami. Podam obie na wszelki wypadek.

Małgosiu, te dzieci, które masz zamiar karmić ciastem na Dzień Dziecka, to takie już procentowe, czy jeszcze w pieluszkach...?

Proporcje na dużą formę (pojemność 12 szklanek) albo na keksówkę 25 cm. Ja upiekłam z połowy składników w małej formie na bundt, czyli takiej jak na foci.

• 225 g miękkiego masła plus masło do wysmarowania formy
• 385 g mąki (plus trochę do wysypania formy)
• 400 g cukru
• 240 ml czyli prawie szklanka maślanki (albo: do szklanki wlać 1 łyżkę octu, dopełnić mlekiem, odstawić na 10 minut, wymieszać - i będzie maślanka... no, prawie)
• 4 jaja
• 2 łyżeczki ekstraktu waniliowego
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia
• 1 łyżeczka soli morskiej (albo mniej tej zwykłej)
• ½ łyżeczki sody (ech, no i Anka będzie znowu wybrzydzać)

Sos maślany dla dzieci:

• 150 g cukru
• 75 g masła
• 2 łyżeczki ekstraktu waniliowego (a dla mniej dziecinnych dzieci można zamiast tej wanilii dać bourbona albo sherry)

Sos maślany dla normalnych ludzi:

• szklanka cukru
• 1/4 szklanki wody
• 113 g masła
• ½ szklanki (albo i więcej) jasnego (złotego) rumu

Oraz opcjonalny puder do posypania.

A robi się to tak:

Piekarnik rozgrzać do 160 celsjuszy. Formę wysmarować masłem i wysypać mąką.
Wszystkie składniki ciasta utrzeć razem mikserem na gładką masę (jeśli masło jest naprawdę miękkie, nie trzeba go najpierw ucierać z cukrem). Wlać do formy, wyrównać i piec do suchego patyczka, jakieś 60 - 70 minut.

Kiedy ciasto już prawie gotowe, machnąć sos maślany: cukier, masło, wanilię i 3 łyżki wody ogrzewać w rondelku na małym ogniu tylko do roztopienia masła (nie dłużej, bo cukier nie powinien się cały rozpuścić). To samo z sosem dla dorosłych, tyle że rum dodaje się po zdjęciu z ognia.

Upieczone, gorące ciasto nakłuć (bez wyjmowania z formy) długim patyczkiem tak ze 20 razy, aż do spodu. Powoli i równomiernie zalać sosem. Studzić przez co najmniej 3 godziny i dopiero wtedy wyjąć z formy. Tuż przed podaniem można posypać pudrem.

Jak się domyślacie, ciasto jest cudownie wilgotne i maślane. U mnie było bez rumu (ech), ale moja wyobraźnia kulinarna pracuje na pełnych obrotach.
Polecam

Następne będą ciastka dla Gosi, bo do drugiego ciasta muszę dokupić mąkę migdałową.

 

WariatkaZawsze bardzo mnie rozśmieszałaś, ale to tu, to perełka, wpadłam w bezdech
Sytuacja w ogóle nie zamierzona a jaki efekt Tak łatwo Ci to przychodzi a podobno najcięższa do napisania i zagrania jest komedia Czym się zajmujesz ?

 

No rzeczywiście dłubała tę ścianę. A pamiętasz z jakiej to książki? " Osoba padała tu, na kuluaru, zaś morderca poniewierał zewłoka do komnata."
Albo moje ulubione "Stój ty żłobie polowy w gromnicę kopany".
Najbardziej "kocham" Lesia

Kiedyś coś przeczytałam, ale nie pamiętam tytułu, a to znaczy, że jakoś mi nie siadł.
W zasadzie ta rozmowa idealnie nadawałaby się do Galerii...może ją przenieść?...zaglądnie ktoś tam?

 

Pan Muldgaard
Wszystko czerwone

Żłoba polowego nie pamiętam, skąd to...?
A Lesio to na Nobla zasługuje. Szkoda, że takiej podkategorii w Noblach literackich nie przewidziano

No co, napisałam jak było
Mieszkałam wtedy sama z Gordonem czyli psem, samcem (psy chyba mają prostatę, wie ktoś może...?).
U siebie prostaty nie stwierdziłam (choć przyznaję, że szukałam trochę po łebkach).
Czyli musiało chodzić o Gordona.
Choć oczywiście w pewnych okolicach, w pewnych czasach, człowiek tak automatycznie zakłada, że urząd wie lepiej
Dlatego tak mi to w pamięć zapadło

Czym się zajmuję, ech.
Więc tak: hoduję jednego męża, troje drobiazgu (czyli o troje za dużo), jednego Gordona i jedną Tiny tej samej rasy co Gordon.
Aha, do tego testuję nowe przepisy z dzikich krajów w ramach usług dla (farmerskiej) ludności.
Resztę mojej działalności ogarnia rozmaity personel.

A tak w ogóle to jestem specjalistka od compliance czyli zgodności z przepisami i od konfliktu interesów.
To może i brzmi ponuro, ale stanowi moją pasję znacznie bardziej, niż powyższa wieloskładnikowa hodowla

Co do tego mojego pisania, to pomijając przepisy, covid oraz treści zakazane, moim głównym celem jest sprawienie frajdy czytelnikom.
A każdą, nawet najzwyklejszą sytuację (no, z wyjątkiem tych naprawdę smutnych) można opisać tak, żeby było śmiesznie

 

Bry.Jest nowy sezon "Lucyfera" ale z ledwością przebrnęłam przez 3 odcinki,będę sobie dozowała nieprzyjemność....Już poprzednią serię ledwo dało się oglądać a teraz normalnie nuda- na razie się dowiedziałam,skąd pandemia Covidowa-Bóg wybierał się na emeryturę... No ale w sumie nie wiem czy się jednak wybrał...
edit-hosting jakiś nie płatny potrzebuję,bo mój wcięło i goła latam a to w moim wieku nie przystoi...