panoramaogrodnicza

Zobaczymy jaką decyzje podejmie , pizzę robią , córka po Wyższej Szkole Bankowej

 

u nas wszystkie pizzerie zamknięte, a poza tym......… pizzę każdy może zrobić sobie w domu samodzielnie, tyle czasu wreszcie ludzie maja teraz

 

Tu musi zdecydować szefowa , mam nadzieję ,że zamknie .

Rozmawiałam z córką przed chwilą , pracują , ale pizza tylko na wynos i telefonicznie .

 

to trochę lepiej, ale i tak musi dojechać do tej pracy... i z kimś tam pracować pewnie, choćby z osobą, która dowozi do klientów...

 

Rozmawiałam z córką , szefowa nie zamknie interesu , bo to jej jedyne źródło utrzymania jest .
Za coś musi żyć i rachunki płacić .

 

a Twoja córka nie może zmienić pracy np. na taką z papierami i zdalnie, a nie z ludźmi?
nawet nie chodzi o ta sytuację teraz, ale praca w pizzerii to jest ciężka praca dla kobiety (chyba że to jest mała pizzeryjka, to trochę łatwiej, ale wracanie po nocy... chyba bym nie mogła)

 

Myślisz , że by nie chciała ?
Nie ma na razie pracy dla niej , więc robi co robi , żeby nie siedzieć w domu .

 

no nie wiem...
młodzi ludzie to różne rzeczy lubią robić... niektórzy lubią pracować w usługach czy gastronomii

mam nadzieję, że szybko znajdzie coś spokojniejszego i zgodnie z wykształceniem

 

Ona nie lubi , ale chce sama zapracować na swoje utrzymanie .
Wcale nie jest takie proste znaleść pracę , mogłaby pracować jako księgowa , albo w banku , ale wszędzie jej mówią , że ma za mało doświadczenia , szuka cały czas .

 

Wbrew pozorom o pracę jest bardzo ciężko, dużo ludzi zakłada działalność gospodarczą nie tyle z chęci co raczej z konieczności i to zawsze jest życie na równi pochyłej, a w obecnej sytuacji staje się dramatem.
Moja fryzjerka, samotna matka wychowująca dwie córki, teraz zostaje bez środków do życia.
Miejmy nadzieję, że te dwa tygodnie wystarczą, a co jeśli to zagrożenie będzie trwało dłużej?

 

Masz rację,dziś każdy robi co musi a nie to co chce,a żadna praca nie hańbi.A sytuacje mamy jaką mamy ,nas dobija niewiedza i to zawieszenie w niewiadomej

 

można iść do organizacji non-profit (jakieś niewielkie stowarzyszenie albo mała czy średnia fundacja) jako wolontariusz na pomoc księgowej np. na 2-4 godziny w tygodniu i jasno powiedzieć, że potrzebuje mieć papier że pracowała społecznie w dziale księgowości, bo inaczej nie nabędzie doświadczenia, banki nie przyjmują zwykle osób do przyuczenia, czasem są jakieś staże, ale wtedy biorą uczniów ze szkól policealnych albo studentów....
a jak już ktoś zaczął pracę w innym zawodzie, to uważają że poradził sobie... to niech sobie radzi dalej

pracowałam ponad 20 lat jako księgowa i miałam zwykle wolontariuszy albo stażystów, ciężka robota uczyć innych pracować, zwłaszcza studentów, ale teraz wszyscy moi "uczniowie" pracują w swoich wyuczonych zawodach i to jest satysfakcja

 

Jest ciężko ,to prawda , córka by mogła siedzieć w domu i szukać pracy , byśmy jej pomogli finansowo , ale ona nie chce .
Staż ma zaliczony i więcej nie może z tego co jej powiedziano w Urzędzie pracy .

 

zdaję sobie sprawę, że bardzo często to jest mus, założyć dz. gospodarczą, ale często tez ludzi zgadzają się na śmieciowe umowę, albo działalność, bo dostaną troszkę więcej kasy w tej chwili do ręki, ale nie liczą, że kiedyś zachorują i nie będą mieli świadczeń tak jak z etatu... tylko dużo mniej
a już cała ta sytuacja teraz... pracownika chroni kodeks pracy (gorzej lub lepiej, ale trochę chroni), a zleceniowców i kontrakty czy typowa działalność, to już jest ciężka sprawa....

 

To pięknie wygląda teoretycznie, a praktycznie, nie mówię, że zawsze ale bardzo często zdarzają się sytuacje, że młodzi są wykorzystywani, wolontariat owszem, staż bezpłatny jak najbardziej, a dalej ściana. I to nie chodzi o to, że delikwent jest marny, taka jest polityka pracodawcy, żeby jak najbardziej ciąć koszty.

No wiesz, chce być niezależna to akurat zrozumiałe.

Albo .... Często tez ludzi zgadzają się na śmieciowe umowę, albo działalność, bo pracodawcy tylko takie proponują, bo nie stać ich na zatrudnianie na etat bo to ogromnie zwiększa koszty pracy.

 

I jestem z niej dumna , że się nie poddaje mimo wszystko .

 

ale zawsze mówiliśmy wolontariuszowi, że nauczymy go pracować, ale pracy tu nie dostanie, możemy mu dać naszą wiedzę i doświadczenie, ale z tym musisz walczyć sam na rynku pracy, dostaje papier, że odbył staż i tyle...
nigdy stażyście nie obiecywaliśmy, że dostanie u nas pracę
są takie instytucje, które biorą stażystów i obiecują im złote góry, u nas tak nigdy nie było, od początku każdy wiedział, że roboty musi poszukać gdzie indziej, ja pracowałam w bardzo małej instytucji...

najczęściej jest tak, że pracodawca ma określony całkowity koszt jaki może ponieść tworząc czy odtwarzając dane stanowisko - i to jest tylko decyzja ubiegającego o pracę na jakich warunkach ją przyjmie, bo jak usłyszy, że z etatu ma najmniej kasy w kieszeni, to wybiera zlecenie.... ale różne są zakłady, ilość papierów do przewalenie przy pracowniku na etacie jest też troszkę większa niż przy zleceniowcu i zawsze jest ryzyko, że osoba zachoruje.... to jest broń, która działa w dwie strony....
moim zdaniem ludzie nie myślą o przyszłości i tylko dlatego podejmują prace na zlecenia

 

Czasami nie mają wyjścia i muszą , bo mają rodzinę na utrzymaniu , różnie bywa .

 

Każda strona ma swoje racje, ale o pracę łatwo nie jest. Ja akurat nie szukam pracy, raczej praca szuka mnie, ale znam wiele osób, które szukają i to długo, nie miesiąc czy dwa. I praktycznie nawet jak pracodawca ich chce to albo na staż, albo na umowę zlecenie, etat to marzenie ściętej głowy.

 

oczywiście, że różnie ludzie podchodzą do sprawy i pracy i kasy, ale zdecydowana większość z tych co ja spotkałam, to im młodszy tym mniej myśli o tym że trzeba zapracować na emeryturę (jaką by miał nie dostać), nie widzą związku między praca a czymś co będzie potem... system też - jest jaki jest.... ale brak świadomości młodych ludzi jest dla mnie porażający...

a ja z czasów mojej (nie tak znowu dawnej pracy) mam całkiem inne doświadczenie - ani jedna osoba, z tych które my rekrutowaliśmy dla siebie nie wybrała etatu, bo to było mniej kasy na rękę... w tej chwili... już o czymś co będzie po latach to nawet przez myśl im nie przyszło.... żeby ktoś na etat się łaskawie zgodził, to trzeba było mu długo tłumaczyć jakie są tego plusy, ale potem przy pierwszej chorobie nam bardzo dziękowały osoby.... o urlopie wypoczynkowym już nie wspomnę...​