zzizzie

Oj znam to uczucie aż za dobrze i jeszcze dłużej trwające, niestety już moi rodzice oboje odeszli - najpierw gorączkowe poszukiwania, potem strach, nadzieja na cud na zmianę z paniką....a potem modlitwa w duchu by....wiedzieć o co się modlić
i najgorsza- bezsilność
Lepiej moim zdaniem jak takie sprawy idą szybko - łatwiejsze dla wszystkich - tak nas właśnie mój teść załatwił -tak w swoim stylu - dwa miesiące i człowieka nie bylo baaardzo go lubiłam bo miał facet poczucie humoru rewelacyjne - złośliwie uszczypliwe echhh
Każdy z nas kiedyś spotka kostuchę osobiście - taka kolej losu choć pogodzić się z nieuniknionym jakoś trudno
Może jednak o eventach popiszę bo temat trudny i za wiele wspomnień przywołuje

 

Tak naprawdę na drugim końcu skali jest wypadek.
Ktoś był... mija sekunda... i już go nie ma.
Zero przygotowań, zero szansy na oswojenie się z czymkolwiek.
Mój wyjątkowo życzliwy los potraktował mnie także i tą wersją.
I słowo honoru daję - nie wiem, co lepsze.

O eventach też można, czemu nie
Czy ty też należysz do grupy farmerów, którzy najbardziej lubią siedzieć i patrzeć, jak im stan sałaty w stodole rośnie...?
A najbardziej cierpią, jak im ktoś chce zabrać odrobinkę tej sałaty...?

 

Gosiu, bardzo mi przykro.

Mnie już trochę lepiej, ale ciągle mam chrypę, jak stary alkoholik Niby niewidzialny taki wirus, a upierdliwy jak mało co


Ten najnowszy chiński straszy, że ho ho. Nauczycielka prowadziła lekcje po powrocie z miejsca zagrożenia i teraz rodzice mają niezłego pietra... Kumpela w Mediolanie ma nakaz pracy zdalnej.

 

Nie jesteśmy dziećmi i każdy z nas ma jakieś swoje doświadczenia w tym temacie.
Trudno jest patrzeć na powolne odchodzenie kogoś bliskiego, choć jeżeli jest to leciwa osoba i sobie powoli gaśnie, to inaczej się to odbiera, niż odchodzenie w bólu i nieuleczalnej chorobie - ale my jesteśmy w jakimś sensie na to przygotowani i nie przeżywamy takiego szoku, jak w przypadku nagłego odejścia kogoś bliskiego, może to być wypadek, zawał czy co tam jeszcze.
Wydaje mi się, że jednak dla otoczenia gorsza jest nagła i niespodziewana śmierć.
Z drugiej strony śmierć bywa wybawieniem od bólu i męczarni.

 

Nauczycielka jakaś mądra inaczej, hmm

Pogadałam sobie właśnie od serca z pewnym doktorem z PL, który zajmuje się przyjaciółką mojej mamy - fakt, panika rośnie, zdecydowanie na wyrost (choć mogli sobie ludziska darować te włoskie narty)...
... ale jeden problem jest, i to spory.
Mianowicie: w całym nie tak znowu malusim ukochanym kraju nad Wisłą są tylko 2, słownie dwa, laboratoria, które potrafią wykryć tego koronawirusa. Trudno sobie wyobrazić masowy transport próbek z całego kraju do tych dwóch placówek, więc jeśli w PL epidemia ruszy z kopyta (a już mamy kilkadziesiąt przypadków), to będzie po części wina niedostępności diagnostyki.
No mówię: ukochany kraj, umiłowany kraj

Ale nie przejmujcie się, tylko raczej nie chuchajcie na siebie nawzajem.
No i w żadnym wypadku nie całujcie wielbłądów.

 

Fakt, są 2 laboratoria i to w Wawce, ale mają zostać uruchomione dodatkowe, lada moment, tylko ciekawe kiedy.
Potwierdzonych przypadków w PL brak.

A wielbłądy omijam z konieczności

 

Ech, jak tu pusto po zmierzchu

Określenie "lada moment" jest uroczo niekonkretne, choć brzmi obiecująco.
Bo tak naprawdę czym jest nawet 100 lat wobec wieczności

Potwierdzone przypadki podobno już są, wg stanu na dziś jest ich kilkadziesiąt, ale z ujawnianiem takich info to my mamy zawsze te specyficzne kłopoty pozostałe po reżimie słusznie minionym.
Za tydzień-dwa będzie więcej, bo pełnoobjawowa postać rozwinie się u optymistycznych (albo bezmyślnych) narciarzy.

Na pocieszenie: nadal nie tak znowu łatwo jest się tym zarazić, póki co wystarczą elementarne środki ostrożności.
Oczywiście najbardziej narażony jest personel medyczny, za który ja bardzo trzymam kciuki.

A wielbłądy to ja kocham z całego serca, mają taką filozoficzną minę pełną poczucia wyższości.
No ale postanowiłam, że chwilowo wstrzymam się z ich całowaniem, zwłaszcza że jakoś niewiele ich w okolicy.

 

No hejka
Drugi raz w tym miesiącu zajrzałam na farmę. Na polach deski snowboardowena SN ambitnie rozsiałam,a jak!!
I na tym się zakończyło
Szczeniak mi rośnie w siłę. Je za trzech i rozrabia za dziesięciu No nie mam czasu na sianie marchewki

 

Co ty taki Filip jesteś, hę...?
Ten z konopi oczywiście
Zajrzałabyś częściej, powiedzmy raz dziennie, powiesiłabyś kawusię z ciasteczuniem... od razu by się milej zrobiło


Co do farmy, to w sumie dziwne, że ode mnie powinnaś się uczyć - farma jest bramką dostępową na forum, po co super kupkę marnować na jakieś ambitne projekty...?

Pieseł rośnie... a to było widać od razu, że będzie rósł
Przerósł już Fridę, czy jeszcze parę tygodni trzeba poczekać...?

 

Teraz podeszłam ambitnie ...póki w pracy jestem Jak wrócę do domu to nie będę miała tyle czasu .Postaram się nie zapomnieć przesiać
Bramka do forum... no ok ale jeszcze trzeba się zalogować a tego mi się właśnie robić nie chce
Jeszcze Fruzia (Frida w sensie) nie przerośnięta ale brakuje max 2-3 tygodniePierwszy raz widzę na oczy tak kąśliwego i żarłocznego szczeniaka. Trzeba się bardzo pilnować bo okropnie gryzie i do tego wiecznie głodna. Czyści najpierw michę Fridy później swoją a na koniec suchą karmą dojada. Jak mały odkurzacz

A kawa z ciasteczuniem to ykhhhmmm ...no wiesz... jakoś ja niebardzo

 

To ty jesteś ciężki przypadek, bo ja wiem czy nie beznadziejny
Ja tam zawsze logowanie jakoś ogarniałam, byle tylko wleźć na forum i ludzi podręczyć

Ten twój szczeniak to było od razu widać, jaki będzie
Znam takie spojrzenia
Wychowa się, spoko... ale to może potrwać dłużej niż ustawa przewiduje

Co ty masz do ciasteczunia, hę?!
Na ciasteczuniu forum stoi
I na kawusi oczywiście

 

Co do ciasteczusia.... hmmmm...
Przypiekłam placek bezowy na termoobiegu - 30 min na 140 , potem na 120 st. i od strony wentylatora się zrobiła ciemno brązowa plama, którą właśnie skończyłam zdrapywać, już wiem czemu nie przepadam za termoobiegiem, wrrrr....

 

O kurcze, współczuję
Bezy bardzo lubią termoobieg (jedyny przepis Dorotus, który cenię), ale ten wentylator faktycznie daje nierówną temperaturę w piekarniku.
I to niezależnie od kraju niestety

Obracam.
No co mam robić, obracam, choć wiem, że od otwierania drzwiczek temperatura spada na łeb na szyję, ale z termoobiegiem szybko się wyrównuje... a za to nie mam spalonego kawałka z jednej strony.

Ale tak w ogóle bezy (skądinąd bodajże najbardziej ekscytująca rzecz, jaką można zrobić z białkami) to raczej nie moja bajeczka, chyba nigdy mi nie wyszły tak idealne, jak powinny wyjść.

***

Wpakowałam do slow cookera kawałek świnki oraz dżem morelowy.
No, jeszcze trochę drobiazgów.
Mam nadzieję, że jadalne wyjdzie

 

Ach te psiaki, niesamowite są stworzenia
......

Ciekawe co myślą sobie niejednokrotnie o ludziach np. gdy są ubierane czy zaczynają zamiast kagańców nosić maseczki

Zdjęcie psiaka z Pekinu i nie ten kubek robiący za maseczkę mnie ujął ale te: buciki


Mojej cudownej suni, którą niedawno pożegnałam wielokrotnie by się przydały ale moja była taka, że nic nie dała na siebie nałożyć

Przepraszam za najście ale nie mogłam się powstrzymać, by się nie podzielić tym widokiem

 

Jakie najście, zapraszam jak najczęściej, nawet bez takich foci
A swoją drogą... pierwsza myśl: biedne zwierzę, tyle dobrego, że nie wie, jak wygląda
Druga myśl: to Pekin już się zrobił taki jak Tokio...? Bo w Tokio to głównie przebierańcy po ulicach łażą

Trzecia myśl - no, może nie na takim chodniczku, ale psom bardzo marzną poduszki łap... a dodatkowo szkodzi im ta sól czy inne świństwo, którym się posypuje chodniki. Normalne rany się od tego robią.
Więc w sumie buty mają jakiś tam sens, zwłaszcza dla takich psich maluchów, duże rasy chyba łatwiej to znoszą... choć zdarzało mi się nawet i większym psom smarować łapy przed spacerem jakąś wazeliną czy czymś takim (cichaczem, żeby cieć nie zauważył, kto te dziwne plamy na schodach zostawia).
No ale buty bywają różne... do tego nieszczęścia w kubeczku takie niebieskie średnio pasują
A co do kubeczka: którędy to zwierzę oddycha...?

 

Zdaje się że ma dziurki zrobione w tym kubeczku
Właśnie podziwiam foty z Pekinu i moda z Tokio ma tam swoje bum.
Tu już wózek spodenki i maseczki - no biznes się kręci.
Popatrz jak ten psiak się patrzy - jakby wręcz pozował do tej foty
Ileż bym dała by znać psie myśli

Dobrze że na oczach im jeszcze niczego nie zakładają, bo wirus ponoć dostaje przez oczy nos i usta.
Ludzie na twarzach zaczynają nosić przeróżne rzeczy i zastanawiają się jak chronić swoich pupili.

 

No pięknie się Chiny... japonizują
Wirus na psy nie działa, podobnie jak na te wielbłądy, od których złapali to ludzie (ciekawe, jaką drogą)

Fakt, ta wersja znacznie bogatsza... co zresztą psom chyba nie robi różnicy (lubię zwierzęta, nie porównują zamożności).
I myślę, że pekińscy nuworysze po prostu muszą się pokazać, świeży nuworysz tak ma
W krajach bogatych od zawsze jest odwrotna tendencja czyli ludzie Walmartu (gugiel pokaże ).

A te nieszczęśniki to pewnie od dziecka uczone chodzenia w ubraniach... zresztą niektóre rasy chyba to nawet lubią
Psi komediant to uroczy osobnik jest

 

No muszą się pokazać to fakt.
Ale pieskom nie zazdroszczę, teraz to już całkiem nawet się nie powąchają na spacerze.
Jak długo nie wiadomo, ale nie wiem czy bym nie gryzła po takiej akcji

 

Ja to już mam ochotę zacząć gryźć
Zawsze mi żal takich biedaków, ale niektóre naprawdę robią wrażenie zadowolonych.
Pies sam jest sobie winien, co mu do łba strzeliło, żeby się bratać z człowiekiem

Ale z drugiej strony jest taki jeden Corgnelius, który nawet stroje domowe/piżamy chętnie nosi:

​

Ale mnie to się zawsze wydawało, że on ma po prostu taki fabrycznie uśmiechnięty wyraz pyska

 

No wygląda na szczęśliwego ale może dlatego że na bank jego pan/i ma widać mocnego fiołka na jego punkcie.

W sumie dzięki modzie, to taki psiak ma więcej poświęcanej uwagi.

Od zawsze czytałam że najszczęśliwszym momentem dla psa, jest moment wyjścia na dwór, ale jak widać, są rożne oblicza psiej szczęśliwości