zzizzie

A, czyli wszystko jasne - nie pytałam o pracę, tylko o czas po pracy
Po pracy to już tylko z dziecięciem
Nie wytrzymałabym
A wcale się nie uważam za wyrodną matkę

Domki przybrane lampkami może i są cudne, jeśli nie występują w stadzie
Jak w stadzie, czyli cała ulica, po obu stronach, tak oświetlona, to człowiek ma ochotę zwiewać do starego polskiego blokowiska, tam przynajmniej tylko okna tu i ówdzie przystrojone.
Pracę przy dekorowaniu w mojej okolicy odwala specjalna firma
Do wieszania tych nieszczęsnych lampek trzeba mieć dłuuugą drabiną (drzewa takie dość wysokie), a poza tym ja tam wolę, żeby Marco jako gazela po dachu nie skakał.

Najchętniej zleciłabym tej firmie też dekorowanie wnętrza, ale junior ma zamiar się kreatywnie powyżywać z tymi bombkami, bo poprzednią Gwiazdkę zna w sumie tylko ze zdjęć, sam tego nie pamięta. No więc moi dorośli/prawie dorośli panowie będą się we dwójkę kreatywnie wyżywać, a ja sobie wyniośle zignoruję ten dział ozdóbek w Walmarcie.

Okolice Świąt to dla mnie taki średnio fajny czas, muszę się przemknąć przez ten grudzień możliwie nie patrząc na ozdóbki.

 

Też nie lubię przesady z ozdóbkami, choinkę się u mnie ubiera w przeddzień wigilii, czasem 1- 2 dni wcześniej, lubię zapach sosny, wstawiam gałązki do wazonu no i jakiś stroik na stół wigilijny. W ogrodzie światełka na paru krzaczkach i to wszystko.
żadnych reniferów, świecących gwiazd w oknach, a... mam św. Mikołaja, który rozsiada się na gzymsie kominka i jak mu ścisnąć łapkę , to śpiewa kolędy. Ma już swoje lata, jak to Mikołaj i dlatego jeszcze jest tolerowany

 

Ja w wawce miałam w oknie w salonie takie coś mniej więcej:

​

Świeciło na biało, nie mrugało, nie pulsowało - a cały blok poza tym moim oknem był taki ciemny i smutny.
Więc lubiłam to, fajnie wyglądało, jak w nocy chodziłam z Gordonem na spacer.

Do tego jakaś gałązka z bombką... bo ja wiem, co jeszcze - zabawna figurka lekko nawiązująca do tematyki, świeca... i tyle.
Wszystko, co było złote/czerwone/zielone i świąteczne (oraz wszystko, co grało i śpiewało) zniknęło razem z tym poprzednim światem.

No a teraz wraca, i to wraca w wielkim stylu, brr.
Ech.

 

A ja nie lubię świąt i wszystkiego,co z nimi związane.... Więc żadnych ozdóbek na domu nie robię i gdyby nie wnuczka i młody,to i choinki by nie było... Młody ,po kilku latach nie bycia w domu,wymaga wigilijnej kolacji,więc coś tam przygotuję,chociaż bez przesady...No i to dzielenie się opłatkiem z wszystkimi(także tymi,z którymi na co dzień nie po drodze..)zewsząd"wesołych świąt"-brrr.... No nie lubię,nie bijcie...Jak pracowałam,to specjalnie brałam wigilijne dyżury ale i tam nie lepiej z tym"wesołych świąt"Dobrze,że chociaż obściskiwać się nie było trzeba...

 

Ja kulinarnie wolę Wielkanoc
Za kolacją wigilijną nigdy jakoś specjalnie nie przepadałam, choć rodzina była malutka, więc ten opłatek za bardzo mnie w zęby nie uwierał... no może pod koniec, tzn na krótko przed tym, jak się tatuś szlachetnie wyprowadził na wieść o chorobie mamy.

No a później to już Boże Narodzenie zaczynało się 25 grudnia, nie 24 - teraz też tak jest na szczęście, w Wigilię to ja popadam w stupor i nie życzę sobie żadnych karpi.

 

Kolacja wigilijna ma jednak swój urok i mimo,że się człek urobi, to lubię, choć coraz mniej.
Jakby jeszcze biało było....
Kolacja będzie u mnie, ale odmówiłam współpracy jeżeli chodzi o świąteczny obiad, liczę, że ktoś mnie zaprosi

Najgorszy dzień to w przeddzień wigilii (przez te <ciach> karpie, które muszą wystąpić co najmniej w 3 rodzajach), resztę jakoś ogarniam


Ciachnęłam przymiotnik źle widziany na naszym forum...
MOD_Marion

 

Śledzik w oleju,to też rybka a problemów z nim mniej niż z karpiem-u mnie musi wystarczyć

 

U mnie nigdy śledzia się nie podawało na Wigilię, to na Wielki Piątek, ale wiem, że w wielu domach tak się robi.
Moja babcia podawała tylko ryby słodkowodne i tak już zostało. Tradycja.... Ech...

 

Małgosiu, uważaj na przymiotniki
Na rzeczowniki i czasowniki też uważaj.
Możesz ewentualnie mniej uważać na spójniki, są najbezpieczniejsze.
Może się uda

Czy ja już wspominałam, że żadna siła ludzka ani boska nie zmusi mnie do zjedzenia śledzia (bez względu na okazję i porę roku)...?
Według mojej książeczki coś o takim aromacie nie nadaje się do spożycia przez człowieka

***

Odkryłam poradnik.
Zbrodniczo długi.
Ale ja nie o tym chciałam właściwie.

Mianowicie w poradniku odkryłam screena z fragmentem historyjki towarzyszącej.
A w historyjce odkryłam Wacusia.
Wacuś, hmm.
Wacuś…? Ależ to jest bardzo dobra wiadomość

 

Poradnik jak poradnik, lepiej lub gorzej napisany...
Masz jakieś zastrzeżenia do Wacusia????????????????
Zauważ, że nie użyłam żadnego przymiotnika

 

Użyłaś
"Napisany" to przymiotnik
Odsłowny
Od czasownika "pisać".
A jakby był inny ten czasownik, to aż strach pomyśleć, co by mogło być

Do Wacusia nic nie mam osobiście, cieszę się, że można o nim pisać na forum

 

Emocjonujecie się tym imieniem całkiem jak początkujący gimnazjaliści

 

Ależ po prostu dostosowujemy się do ogólnych klimatów tego czarownego miejsca
Imię jak imię... gdyby nie Kodeks karny, emocje byłyby zerowe

 

Ale wpadka....
Masz rację, użyłam przymiotnika, ale ścierą nie zarobiłam....
Widać, niektóre przymiotniki są dozwolone

 

Stąpanie po cienkim lodzie... Lubię.
Biorę sobie przykład z niego.

A swoją drogą Wacuś, to imię historyczne. Już dawno, dawno temu przeszedł do historii kinematografii polskiej.

 

Coś tak czuję, że zaraz ktoś tą ścierą zarobi... i to najpewniej ja, dawno nie zarobiłam więc już czas

Ale w międzyczasie przeanalizowałam sobie Wacusia z historyjki - żeby nie uchodzić w oczach Władzy za gimnazjalistkę (i to początkującą), przemianuję Wacusia na Felusia, Feluś chyba może być...?

Otóż (ciekawych odsyłam do screena w FAQ) Feluś (dawniej Wacuś, jak E. Wedel) chowa twarz w kopytkach.
Zakładam, że owa twarz należy do Felusia (choć możliwe jest też, że chowa twarz tzw osoby trzeciej, ciekawe, czy za jej zgodą).
No ale dobra, przyjmijmy, że Feluś chowa w tych kopytkach własną twarz.
Ponieważ jest skrajnie mało prawdopodobne, że jakikolwiek dumny posiadacz twarzy będzie jednocześnie posiadaczem kopytek (no, chyba że jakiś diabeł, ale słyszał ktoś, żeby diabeł miał na imię Feluś...?), należy przyjąć, że Feluś chowa tę twarz w bardzo smacznej potrawie (lubicie kopytka? bo ja kocham).

Szczerze mówiąc ta twarz mi trochę bruździ w analizie.
Jakże piękna byłaby wizja Felusia z kopytkami, na talerzu, w sosie powiedzmy pieczarkowym.
Czyż nie…?

Prawda...? Nie ma to jak cienki lód
Co do Wacusia to napisałam - imię jak imię

 

Nie wiesz,co tracisz,to dobrze przyrządzone,wcale złego smaku nie ma.Można pominąć cebulkę i zrobić z buraczkami,majonezem i jajem na twardo-przekładając na przemian.Oczywiście śledzik musi trochę popływać w mleku przed dodaniem do składników-najlepiej 12 h.Mniam. Historyki nie czytałam,bo coś znowu mnie farma zniechęca... Swoje robię,a te super produkcję jakoś mnie nie kręcą... Za dużo,za często...

 

Jeśli jakiś surowiec wymaga miliona zabiegów i dodatków, żeby się w ogóle dał wziąć do ust, to dla mnie taki surowiec odpada.
To samo ze szpinakiem - żeby nie smakował jak trawa po trzykrotnych odwiedzinach w czterech krowich żołądkach, trzeba tam dorzucić kilo czosnku.
Więc u mnie się taki śledź nie będzie kąpał w mleku, mowy nie ma

Ja zawsze czytam poradniki do eventu, i to wcale nie dlatego, że poluję na jakieś błędy czy niezręczności językowe.
Lubię wiedzieć, co się będzie działo

A ty to tak falujesz, spadasz, wracasz... nie lepiej moją strategię zastosować...?
Mnie farma nigdy nie zniechęci, ponieważ jej nie używam

***

Dziś Marco był łaskaw udać się do roboty.
Z fociami bliźniaków rzecz jasna.
Zażyczył sobie mojego towarzystwa podczas lunchu, nawet chciał po mnie przyjechać... ale wygrałam, wyprowadzam z garażu moją najukochańszą brykę i jadę do miasta.
Dość tej rekonwalescencji, ile można

 

Przyjemnego lunchu, Zuzka
Najwyższy czas wyjść z domu do ludzi.
Jak znam życie, następna będzie wizyta w schronisku,
"Pańskie oko konia tuczy", trzeba pogadać ze zwierzakami, czy wszystko gra
===
Nie namawiaj Gosi do złego, przyjęła jedyną słuszną strategię, robi to co jej pasuje

 

Dziękuję
Było przyjemnie - miło jest wrócić do normalnego życia.
A u piesków to ja już byłam, tyle że Marco robił za szofera - lubię z nim jeździć, ale to jednak nie to samo.

Gosia dobrze wie, o czym piszę
Zanim poszła między wrony (różowe), był z nas niezły zespół razem z Vaiot, która już nie gra.
Ech no i tylko ja zostałam tak naprawdę wierna mojej łysej farmie
No, ostatnio już nie takiej łysej, prezenty stoją
Ale nie zbieram