blazers

Ja aktywna tylko na GC jestem, wywodzę się z miejsca, gdzie OC to ten "zły portal" , więc po prostu więcej miałam od zawsze z GC do szukania. Ogólnie też warto do Tarnowa przyjechać, bo na mapce GC bardzo gęsto tutaj jest w okolicach Częstochowy pod tym kątem nigdy nie byłam, ale zdarza mi się służbowo na Łódź tamtędy latać, więc może kiedyś wyłapie trochę czasu, żeby się zatrzymać

 

Właśnie u mnie odwrotnie, z keszami z GC jest marnie, choć już pomału pojawiają się coraz liczniej. Tak zajrzałem na mapę i faktycznie zagęszczenie masz niezłe ech, tak wiele keszy, a tak krótkie życie. Jak coś to zapraszam, mam niewiele, ale zawsze coś, a do Tarnowa może i mnie kiedys coś zaniesie.

Odporność na ekspozycję można trenować metodą małych kroczków. (drabin ) Po prostu najpierw lepiej połazić niżej, a z czasem żadne przepaście i przestrzenie przestaną być na tyle straszne żeby paraliżować, ja też na początku się bałem, zresztą strach jest jak najbardziej potrzebny, byle dozowany z umiarem i dodający rozwagi a nie paraliżujący. Jeśli masz tylko chęć przeżyć coś fajnego to spróbuj, a być może zanurzysz się w tym świecie bez reszty, albo chociaż będzie to miła odskocznia od życia "nizinnego". No i przełamiesz swoje bariery stając się jeszcze bardziej zacna w swoim mniemaniu.

 

Ej! Nie mogą wszyscy tego samego typu turystyki lubić, bo straszny tłok by był w górach
A tak poważnie, to można je też z powodzeniem oglądać z dołu plątając się po dolinkach

 

Ale ja tylko troszkę zazdraszczam, bo jako miłośniczka gór chciałabym być wszędzie i wszystko zobaczyć
Pięknie to napisałeś - "piąć się do góry ze swoimi marzeniami", to można zastosować nie tylko do gór.
Na razie pnę się w marzeniach w podróży motocyklowej po jednej z najpiękniejszych tras do Davos

 

Ja za dziecka to z rodzicami pamiętam jak na Gubałówkę szliśmy A parę lat temu po Trzech Koronach łaziłam

tu płynęliśmy tratwą

a tu chyba na Okrąglicę szliśmy (albo Sokolicę )

​

 

Ja Ci za to strasznie tego motocyklu zazdroszczę Mój chłop jest nie do ruszenia w tym temacie, twierdzi, że woli samochodem, bo wygodniej, a na motorze go plecy bolą także wspólne wycieczki odpadają.
Ale mam na liście "rzeczy do zrobienia przed 30stką" i prawko kat. A i zakup maszyny. Najwyżej nerkę sprzedam

 

Chciałabym,nawet bardzo,uwielbiam takie widoki,chciałabym je widzieć na żywo,ale mnie to przerasta
Mam nogi z "waty" i nijak nie mogę nad nimi zapanować,jak by nie były moje
Jak na klify pojechałam to 5 metrów od krawędzi było mało,a żeby było śmieszniej to nie mogłam patrzeć na ludzi nad krawędzią

 

Z jednej strony się zgodzę więc wiecie... niebezpiecznie... przepaście z każdej strony, w ogóle rzeźnia, terror, kamienie spadają, niedźwiedzie gwałcą, a w ogóle to nic nie widać bo góry wszystko zasłaniają. A tak serio to fakt góry są piękne nawet z dołu.

Życzę mnóstwa takich przeżyć, w końcu od tego mamy to życie, żeby doświadczać i przeżywać jak najwięcej, jak najintensywniej.

O, nie wiedziałem Bernadka że jesteś wioślarzem Kiedyś też płynąłem ale to było bardzo dawno temu.

​

 

Góry kocham i wędruje po nich, ale do pewnej wysokości. Jakoś mi się w głowie kręci, ciśnienie wariuje. Dlatego skazana jestem na niższe partie.
Przynajmniej mi nie grozi, że kiedyś zięciunio mnie zepchnie z dużej wysokości

 

No coś Ty Magda,masz w planach złego zięciunia,czy bycie złą teściową

 

Oczywiście, że bycie złą teściową Jaka teściowa może być ze Złej Kobiety?
Już zaczęłam ćwiczyć, ale chyba mi nie za bardzo wychodzi, bo u nas czuje się lepiej niż w domu rodzinnym.

 

Nie wiem, czy Cię to pocieszy, ale zanim zostało zrobione to zdjęcie, które tam wyżej wrzuciłam, to po takim długim etapie z łańcuchami, a przed już takim ostatnim etapem szlaku jest taki fragment, który chyba nie ma fachowej nazwy, ale jest tam kilka łańcuchów, wielka przepaść i taki wąski grzbiet skalny... przełaziłam nim rycząc ze strachu, a jak tylko odeszłam w m4xiejsce gdzie można było się zatrzymać nie blokując przejścia od razu wyciągnęłam fajka także ten już nie mówiąc o tym, że przy schodzeniu sporą część łańcuchów pokonałam techniką pełzających pośladków czyli kładąc tyłek na skale po każdym kroku

 

Płynęłam dwa razy, raz mało nie zamarzłam. Ale drugim razem było piękne słońce i można się było tym spływem po Dunajcu delektować. Do dziś nie wiem tylko czemu na tych tratwach nie ma kapoków, zważywszy, że pływać nie umiem to cud że wsiadłam.

 

No pięknie,toć psuje Ci opinie Złej

Ha ha,ale mnie pocieszyłaś ja nie wiem czy bym czołganiem/pełzaniem gdzieś dotarła,a odrywać od łańcucha by mnie traktorem musieli

 

Bardziej miałam na myśli to, że też super hero nie jestem i się bałam, ale rzeczywiście jak to przeczytałam, to nie brzmi zachęcająco chociaż podobno niektórzy tam w klapkach z reklamówką biedronki zamiast plecaka wychodzą

 

Triss, rozumiem Twojego Pana. Pytanie brzmi czy jeździ na odpowiednim dla siebie motorze?
Ale w zasadzie tak to jest, podróż motorem łatwa nie jest, trzeba robić postoje, ale to ma swój urok
W zeszłym roku zjeździliśmy z Panem Mężem/bo ja robię jako plecak/ Bieszczady. Nie obyło się bez postojów. Kawka, papierosek, wyprostowanie kończyn dolnych...
Natomiast jazda motorem to zupełnie inne doznania niż samochodem, wiosną np. te wszystkiego zapachy, powiewy wiatru...tego w samochodzie nie czujesz.
Życzę Ci zrealizowania planów

Absolutnie się z Tobą zgadzam

 

Moja ulubionaPierwszy raz tak ,,schodziłam" z koloseum w Weronie i chyba byłam największa atrakcja dla turystów bo wszyscy patrzyli na mnie a drugi raz z Czarnego Stawu.Inne wysokościowe atrakcje pokonuje przy ścianie,w kucki i dwie nogi na każdy jeden schodekKilka miesięcy temu byliśmy w Paryżu.Mąż mi zrobił niespodziankę i zabrał w podroż poślubną a 2 rocznice obchodziliśmy na Wiezy Eiffla.Nogi z waty przed wejściem do windy a w windzie czym wyżej tym więcej niecenzuralnych modlitw i tętno jak po maratonie.Drzwi sie otworzyły,dałam 2 kroki i ze szczęścia i z zachwytu nad tym co widzę zapomniałam o lęku wysokościWiem,ze mam z tym problem i to ogromny ale chęć podziwiania widoków bierze gore i pędzę tam gdzie nie powinnam

Alu ja tez nie mogłam patrzeć na ludzi przy krawędzi Klifow ale jak zobaczyłam w domu zdjęcia to do dziś się zastanawiam jakim cudem ja z nic nie spadłam.Oczywiście technika ,,pełzających pośladków"/dzięki Tris-wreszcie wiem,ze mam ja/byla podstawą,Jeszcze potrafie z siadu zrobic szybki myk na kolana i szybko spierniczac na pewny grunt

 

Ale pokonałaś strach i widoki podziwiasz w pełnej krasie

A ja nie stosowałam takiej techniki,a może to dobry sposób by więcej zobaczyć
Musiało to bosko wygladać

 

Ano psuje...
Ale mu dzisiaj obiad zabrałam, bo powiedział, że teściową trzeba traktować jak skarb

 

Uu,a to juz zniewaga była,należał mu się brak zupy