zzizzie

Nastał czas życzeń jak widzę
Zamiast biegać po rozmaitych wątkach, tutaj niniejszym dziękuję wszystkim za życzenia i wam (no dobra, raz w roku niech będzie) Wam też życzę smakowitych odcinków...
... tego, chciałam powiedzieć dobrego roku i możliwie jak najlżejszej orki na farmerskim ugorze
Oraz oczywiście spotkań w tym wątku - niektórzy mogliby się nawet odezwać, zamiast tylko czytać

Bigos gotuję dla moich Hamerykańców. Rozgrzewający bigos po witaniu tego nieszczęsnego 2017 pod gołym niebem, wśród wybuchów i rozbłysków, na stojąco.
Sam smak.
Jak to przetrwam, to wrócę

EDIT (może ktoś wypatrzy): mam stosowny obrazek
Mój ukochany Totoro od mojego ukochanego Miyazakiego...
... i naprawdę baaardzo liczę na to, że tekst nie zawiera żadnych brzydkich słów

​

 

Zuzka i reszto szanownej kompani.. Żeby w tym nowym roku jak najwięcej marzeń stało się planami, a planów zaliczonymi wspomnieniami

 

Nowy rok... wszystkiego dobrego moi drodzy , trochę nowego życia też na początek by się przydało ,to stare uwiera czasami niczym jedyne buty.

Jak tam wasze zwierzaki przetrwały noworoczny zgiełk ? Gordona z uwagi na solidną konstrukcję zapewne wybuchy nie ruszały zbytnio ,ale mniejsze cierpieć mogły. Mój ogoniasty od popołudnia poruszał się nieomal czołgając na brzuchu ,w końcu zaszył się w szafie. Normalnie gonię go stamtąd niczym zarazę , połaczenie czarnych swetrów i białej sierści budzi moją dezaprobatę ,ale wczoraj dałam mu formalne pozwolenie ,skoro czuł się bezpieczniej. Przed świętami miałam z nim nieco kłopotu, przy czym słowo nieco można traktować jako eufemizm. Kiedy wyjeżdżam ,albo pracuję na okrągło ,oddaję go na przechowanie do rodziców. Któregoś dnia telefon ,kot zniknął ,jak to zniknął ? dziwię się ,pewnie zaszył się w ciemnym kącie ,na pewno wyjdzie na wieczorny posiłek. Wieczorem ,kota nie ma nadal. Córka powiadomiona o sytuacji ,zerwała się z zajęc ,wsiadła w najbliższy pociąg i przyjechała do domu . Ustaliliśmy ,ze prawdopodobnie musiał spaść z balkonu. Cała rodzina przez kilka godzin szukała kota. Wydrukowaliśmy ogłoszenia z jego podobizną ,które podsuwałam pod nos każdej napotkanej osobie. Przez następne dni ,po powrocie z pracy włóczyłam się po okolicznych krzakach ,szukając, nawołując. Bezskutecznie. Pózny wieczór i telefon ,dzwoni siostra ,jest kot ! Znalazł się kot! Cały i nienaruszony , po prostu był u sąsiadów. Czemu nie oddali go wcześniej ,chociaż jego fotografia centralnie wisiała na drzwiach wejściowych ? Nie wiadomo ,nie ważne, liczy się happy end.

 

Dobrze, że kociak się znalazł, chociaż zachowanie sąsiadów eeem no zastanawiające. U mnie na wsi realia wiadomo trochę inne, koty raczej bardziej podwórkowe niż domowe, ale na noc zawsze wracają, bo śpią w takim pomieszczeniu gospodarczym... no właśnie. Zdarzało się, że przez kilka dni kotek nie wracał, babcia zmartwiona, chodzi, woła... No ale na wsi wiadomo... zdarza się, że pod samochód kot wpadnie, albo gdzieś się zapląta, z jakimś zwierzakiem pogryzie, bo po polach i łąkach hasa no brutalne, ale bywa. Ale nie! Kot nie wracał, bo sąsiad go zamknął u siebie w piwnicy, żeby mu myszy wyłapał Oczywiście bez jedzenia, bo przecież po to go zamknął, żeby te myszy zjadł. Prawie tydzień... I to na przestrzeni dziesięcioleci nie jedyny raz. Tylko koty i sąsiedzi się zmieniają...


A pies o dziwo sylwka przeżył najlepiej w swojej historii. Chyba już stary po prostu jest i go coraz mniej rzeczy rusza. Owszem, posiedział w łazience przy pralce, bo pralka zagłusza wszystko, jak strzelali to się zrywał i chodził od człowieka do człowieka, ale to i tak nic w porównaniu z wcześniejszymi latami. Nawet chwilę pospał wieczorem, więc jak na niego, to super

 

To ja poinformuję, że mnie nikt w piwnicy nie zamknął. Przez kilka dni mnie nie było, bo przełom roku zaowocował w spotkania rozmaite. A czekolady, pierniczków, ciast i słodyczy wszelakich najadłem się tyle, że przez miesiąc nie będę mógł na nie patrzyć

 

W sklepie nie mam piwnicy tylko dlatego

 

ale jak mniemam ,masz przymierzalnię ?

 

Taak, ale tylko na zasłonkę

 

Było jeść paszteciki z mięsem
Co ty tak na słodko...?
No i ta słodka zagrycha to do czego była, likierem nowy rok witałeś...?
Ech

EDIT: a tak poza tym to przedstawiam Petronelę z warszawskiego Palucha (czyli miejskiego schroniska):

​

W sylwestrową sobotę schorowana Petronela pojechała do swojego nowego domu.
Życzę jej (i jej nowemu Człowiekowi) super roku

 

Ośmielę się zauważyć, że komary myszy nie jedzą i tygodnia w piwnicy by nie wytrzymały

Pasztecików nie było. Był pasztet domowej roboty
A nowy rok witałem Kadarką. O taką:

Też słodką

 

A wiesz, że mnie ta Kadarka jakoś nie smakowała.
Chyba dwa lata temu dopadłam to w jakimś dyskoncie jeszcze w wawce w ramach poszanowania dla tradycji... ale mi nie weszła.
Z takiego krajowego tańszego to ja zawsze wybierałam Dorato, białe i też (o zgrozo) słodkie.
Te drogie i prawdziwe (czyli szampany, nie wina musujące) są dla mnie za prawdziwe

 

No właśnie też na ogół wybieram Dorato albo Michelangelo. Czasem jakieś Igristoje. Ale w tym roku skusiłem się na markę. I się przeliczyłem
Takiego prawdziwego francuskiego szampana miałem dotychczas okazję pić razy jeden lat temu kilka. Marki niestety już nie pamiętam. Ale również moim zdaniem skromnego konesera był zdecydowanie za prawdziwy

 

Ha, to znaczy, że gusta mamy zbliżone
Niestety nie dysponuję przebieralnią, do której mogłabym spróbować cię zwabić
Bardzo żałuję

Taką francuską drożyzną bywałam częstowana w przeszłości... ale nawet świadomość ceny trunku nie zgłuszyła doznań moich biednych kubków smakowych. Więc uznałam, że nadmiar prawdziwości szkodzi.
Istnieją drogie napoje z procentami (najczęściej solidniejszymi, niż w przypadku szampana), na które mogę odżałować parę groszy, bo są po prostu lepsze.
Bąbelki do tej grupy nie należą

 

Ja też nie wydałbym 3 stów (w wersji oszczędnej) na bąbelki. Zostałem poczęstowany przez bardziej rozrzutnych ode mnie przy okazji świętowania jakiejś okazji.

Mnie też jest niewymownie przykro
Ale wszystko przed Tobą. Kawałek karton-gipsu albo płyty pilśniowej, jakaś stara zasłona, kawałek sznurka albo rolka taśmy klejącej do zmontowania na szybko i będziesz mogła przyjmować gości

 

Ech, ależ ty masz wymagania
No dobra, lista zakupów zrobiona, jadę do jakiegoś centrum handlowego po ten karton-gips i inne sznurki.
Masz może jakiś pomysł, skąd można wytrzasnąć starą zasłonę...?
Z nową miałabym znacznie mniej kłopotów

 

Najlepiej z ciucholandu. To od razu będzie z naszytą taśmą. Zawsze to trochę roboty mniej.

 

ale stara lepsza Zgredek dobrze kombinejszyn
jakiż to urok w starej zasłonie się kryć może
ile myśli gdy za nią staniesz

kto tu za nią był?
czy ona nie prześwituje?
czy jak ją rozsunę to się nie porwie?
a jak zniknę za nią?

skojarzenia mi się włączyły

 

Kurcze, nie słyszałam o secondhandzie w żadnym z okolicznych centrów handlowych
A taśma to po co...?
Zasłona ma wisieć na sznurku, ewentualnie na taśmie klejącej (???... wolę sznurek, przynajmniej wszystko jasne).
Wystarczy zrobić tunelik, jestem dumną posiadaczką maszyny do szycia i nawet jeszcze pamiętam, jak się to obsługuje, więc tunelik nie problem.
Za to prawdopodobieństwo trafienia używanej zasłony, która pasowałaby do mojego salonu, jest minimalne.
A planowałam ustawić ten karton-gips w rogu salonu, w sypialni za mało miejsca i dodatkowo jakiś taki podtekst by z tego wyszedł

Cudne masz te skojarzenia
Dorzucę może jeszcze jedno: czyje zwłoki w nią zawinięto i ile czasu upłynęło, zanim ktoś te zwłoki znalazł

 

Aleś ty wybredna, nie ma co.
A zastanowiłaś się nad prawdopodobieństwem trafienia na karton-gips, który będzie pasował do salonu, co?

 

Karton-gips w stanie surowym jest chyba biały...?
Białe to wszędzie od biedy pasuje, najwyżej trąci salą szpitalną - i w sumie słusznie, czasem mi się wydaje, że powinnam trafić na taką salę, gustownie przyodziana w ten kaftanik z rękawkami wiązanymi z tyłu

Wybredna jestem, bo kto wie, jak długo mi przyjdzie czekać z tą konstrukcją w salonie, zanim się Zgredek zdecyduje wpaść na tę moją standing party (czyli przyjęcie na stojąco, czyli benefis żylaków ).