zzizzie

Przepraszam, mam awarię sprzętu. Tablet mi się rozstrzaskał o posadzkę kuchenną. Telefon nie lubi farmeramy i jej forum i odmówił wyslania postu. Dzis odkrylam, ze mam jeszcze inne przegladarki niz windowsowska i opera. Nowy sprzęt będzie, chociaż z trudem oparlam się pokusie zapomnieć o grze tak na dwa miesiące chociaż. Życzenia mam nadzieje, ze zdaze jeszcze zlozyc. Mam nadzieję, ze post jednak się zapisze i to w pojedynczej sztuce a nie w kopiach kilku. Jesli miało być inaczej to proszę o ingerencje któregoś z modow. Odkryć po poł roku używania, ze tablet, który ceniłam jednak był sprzętowym idiotą naprawdę cenne, pozbyłam się żalu po nim w godzinę. Choc dalej jestem zła i to podwójnie, bo nie dość, ze padł to jeszcze wcale nie był dobry.
p.s. TrissMerigold to bardzo dobry pomysł te frytki w Wigilę. Baaardzo!

 

Oj mój malamutohaskacz poza swoją posesją tylko przewodowy. Może to jego urok, może brak tresury, ale bez przewodu to by pognał przed siebie i wrócił po dwóch dniach z trzema kurami w zębach Teraz już staruszkowi się tak bardzo nie chce, ale jeszcze pare lat temu się potrafił między nogami przez bramę prześlizgnąć i kilka razy go goniłam aż do sąsiedniej wsi jedyny plus taki, że z dwóch możliwych kierunków zawsze wybiera bieg w stronę pół rozmaitych, a nie wjazdu na A4 a w tych polach go każda kępka trawy interesuje, więc jest szansa go dogonić

 

Wrócę na chwilkę w ten przedświąteczny czas do psów w ubrankach, bo właśnie trafiłam na piękną historię u dogisty, czyli autora tych wszystkich rewelacyjnych psich portretów, którymi was tu zamęczam.
Na zdjęciu Henry, sześcioletnia mieszanka yorka i pudla:

​

Właścicielka Henry'ego to ofiara przemocy domowej. Znosiła towarzystwo męża-przyjemniaczka o tzw ciężkiej ręce znacznie dłużej, niż powinna, ponieważ żadne okoliczne (Nowy Jork) schronisko dla maltretowanych żon nie przyjmowało zwierząt.
Teraz na szczęście otwarto już takie schronisko i pani Henry'ego oraz sam Henry są bezpieczni.
Jak widać po ubraniu obojga, raczej nie należą do wyższych sfer finansowych.
Ale tak naprawdę to jest przecież nieistotne, prawda...?

* * *
​

Ech ten EDIT
No ale może ktoś to przeczyta jeszcze w tym roku przynajmniej

Wszystkim moim Przyjaciołom, Znajomym, Rozmówcom i Czytelnikom życzę, żeby w pudełeczku poniżej znaleźli to, o czym najbardziej marzą

Wesołych, pogodnych, zdrowych, fajnych, smacznych itd ​

 

zajrzalam do watku i do pudla znalazlam tam świety spokoj wigilia fajna ale na szczescie dzis juz odpoczywam strasznie meczacy ten tydzien byl dla mnie...wyjatkowo...a wcale organizatorem wigilii nie bylamrodzice organizowali ale ustalilismy,ze kazdy cos innego gotuje i wymieniamy sie -dobry sposob przyznamszkoda ,ze tylko jeden dzien wolny i sylwester tez wypada w weekend wspolczuje tym,co beda sie musieli leczyc po sylwestrze

 

Witajcie.Trochę spóznione ale serdeczne życzenia Wesołych Świąt-no chociaż jutrzejszego-dla wszystkich z tego wątku.

 

O, święty spokój ma wartość co najmniej 300-metrowej willi na Karaibach (ze spłaconą hipoteką oczywiście)
Cieszę się, że taki super prezent trafiłaś w tym moim pudle

A nie dałoby rady częściej tu zaglądać, hę...?
Dzięki i wzajemnie (choć teraz to już zdecydowanie po terminie - więc, jak to się mówi, spóźnione ale szczere)

A ja miałam rewelacyjne Święta: cisza, spokój, wczoraj owocna wizyta w restauracji, gdzie Gordon zamówił sobie największą kość z karty, a ja moje ulubione danie, później spacerek, żeby się Gordon nie roztył zanadto, dziś inne moje ulubione danie u mojego ulubionego Chińczyka (już bez Gordona)... no po prostu żyć nie umierać.
Sylwester zapowiada mi się koszmarnie, bo (czułam, że tak się to skończy) zjeżdżają mi na kark ci moi nieszczęśni Amerykanie, więc będzie dreptanie, zwiedzanie, dziwienie się, zachwyty i inne takie (oraz - jak znam życie - przyjemność jak z horroru, czyli witanie Nowego Roku na głównym placu miasteczka, gdzie chwilowo pomieszkuję, brr).
No to przynajmniej Święta należały mi się uczciwe i spokojne
Choć w sumie to się czuję jak w tzw call center (czyli telefonicznym biurze obsługi klienta) - niby sobie siedzę wygodnie itd, ale odbieram seryjne telefony od ludzi, którzy koniecznie muszą co chwila sprawdzać, czy u mnie na pewno wszystko w porządku.
Mimo wszystko stwierdzam jednak, że totalne nieróbstwo przed-, śród- oraz (zapewne) poświąteczne ma swój nieodparty urok.
Gorąco polecam

 

Mieszkasz przy Rynku? Niejeden by pozazdrościł

Numeru telefonu nie znam, więc zapytam tutaj: "u Ciebie wszystko w porządku?"

 

A Boże uchowaj, nie mieszkam przy żadnym rynku (ani Rynku). Przy tym głównym placu lokale kosztują majątek, wynajem też, a moja firma, choć zacna, raczej nie zamierza przeze mnie zbankrutować.
Mieszkam przy metrze, znacznie taniej i wygodniej

A poza tym owszem, u mnie wszystko w porządku.
Święta są dla mnie niełatwe emocjonalne z przyczyn, których nie będę tu wyjaśniać... w każdym razie od czterech lat zawsze ktoś mnie pilnował podczas Bożego Narodzenia - niby tak towarzysko, a tak naprawdę pilnował.
Niepotrzebnie... ale z drugiej strony miło było mieć pod ręką jakąś bratnią duszę.
W tym roku uznałam, że koniec z tymi balkonikami, sama dam radę przedreptać przez Święta i nie rozpadnę się psychicznie...
... i proszę, I'm still standing czyli nadal trzymam się na nogach.
To miłe uczucie, świadomość, że człowiek samodzielnie ogarnia rzeczy, które trudno jest ogarnąć.

Wybacz ponury ton - są rzeczy, o których nawet ja nie potrafię żartobliwie.

 

Szanuję i nie będę dopytywał. Cieszę się, że najgorszy kryzys minął, pozbierałaś się i ruszasz do przodu.

tak, wiem, co ja zupełnie obcy człowiek mogę o tym wiedzieć...

Chyba piszę głupoty. Może na jakiś czas przestanę tu zaglądać. Przyjdzie mi to o tyle łatwo, że muszę wytrzymać tylko jutrzejszy dzień. Bo pojutrze wsiadam w auto i jadę na już zapowiedzianą imprezę na stojaka w okolicy Tarnowa, a prosto z niej ładować akumulatory w górach aż do Nowego Roku


W każdym razie życzę spokoju i nie daj się gościom zza Wielkiej Wody

 

Wybacz, zareagowałam przesadnie (co jest nieudolnym tłumaczeniem wielce przydatnego angielskiego "I overreacted"). Poniekąd dowodzi to, że jeszcze nie całkiem pozbierana jestem... ale się staram.

Uczciwie powiem, że wolałabym, żebyś nie przestawał tu zaglądać
Jeśli nie da rady inaczej, to przynajmniej zajrzyj tu, jak ci się już te akumulatory doładują (miłego ładowania swoją drogą).

Goście zza Wielkiej Wody ostatnio mnie prześladują.
Rozumiem ich aż za dobrze, ale wolałabym, żeby przestali.
No, ale nikt mi nigdy nie obiecywał, że zawsze będzie tak, jak ja wolę, żeby było

 

Dobry wieczór.

Overreacted - czy przereagowanie będzie dobrym odpowiednikiem ?

 

Uczciwie powiem, że dłużej niż do 2 stycznia to nie wytrzymam

 

No i to jest uczciwa odpowiedź, na jaką liczyłam
Aha, to w takim razie: Szczęśliwego Nowego Roku... i możliwie łagodnego kaca w dniu 1 stycznia 2017

A bo ja wiem, jakoś chemicznie mi to brzmi
Wiesz, taka kolba albo próbówka i nagle buuum

 

Wrocilam! Na poczatek... Kilkudniowa nieobecnosc nie byla spowodowana ani problemami ze sprzetem ani swietami, tylko... choroba! Kilka godzin po napisaniu ostatniego w tym watku mojego postu dostalam pierwszej goraczki, w piatek mimo tego latalam po miescie po zakupy, wrocilam do domu i padlam. Kolacja wigilijna zrobila sie bez mojego udzialu, pojawilam sie na niej ubrana grubo, na glowie i szyji bylam opatulona szalikiem, bo tak bardzo bylo mi zimno z racji goraczki. Swieta cale przelezalam.
A teraz... zaznajamiam sie z nowym tablecikiem i zwiedzam farme za jego pomoca, wiec prosze wybaczcie mi chwilowa, nieokielznana euforie! Wroce jak sie naciesze i jak odgadne jak poprzednio zniwelowalam te szorskosc ekranu po zdjeciu folii ochronnej.

Edycja:
Zzizzie - dziekuje. W Twoim pudełku czekała na mnie siła (w sensie energii do działania), tej bardzo mi ostatnio brakuje.
Kiedys Swieta Bozonarodzeniowe wywoływaly u mnie depresje. Na dodatek te wszystkie galerie handlowe przystrojone na dwa miesiace przed, ta pseudonastrojowa muzyczka... irytujace nawet we wspomnieniach, choc juz nie dolujace (a na pewno nie tak jak nagle wspomnienie o moich Amerykanach, wywolane Twoim postem), duzy plus, ze znalazlam sposob na uwolnienie sie od tych emocji. W tym roku wreszcie nie czulam tych emocji. Teraz nawet zima nie jest w stanie zdolowac. Za to wspomnienie tych moich Amerykanow (bo ja moge sie pochwalic wlasnymi), no dobrze jednych z moich ni z tego ni z owego sprawilo, ze gwaltownie znalazlam sie w czarnej dziurze bez dostepu swiatla. Pustka i bol. Nie wiem, az tak moglam sie z nimi polaczyc "myslami", by odczuc to co oni moga czuc w tej chwili?

Jakbym miala porownywac stary tablet i nowy porownalabym je do zwyklego notatnika komputerowego i... worda. I mimo tego tak bardzo zwyczajnie zal mi starego tabletu. I to tak bardzo, ze zastanawiam sie, czy go jednak nie sprowadzic, ponoc to jednak jest mozliwe. Daje sobie czas do namyslu i potem postanowie. Ten nowy ma irytujacy zwyczaj szczekania dzwiekiem podczas pisania. Po prostu zaraz oszaleje! Na dodatek nie umiem uzyc kilku polskich znakow. A stary czule wspominam, mimo, ze nadal jest sprzetowym idiota.

 

Chorowanie w święta jest znacznie gorsze od chorowania w ogóle, więc bardzo współczuję
Najgorsza jest świadomość, że następne dopiero za rok... i choćby człowiek tak naprawdę nie przepadał za tym karpiem czy makiem, to i tak mu żal.

Do tabletów to ja za bardzo nie mam przekonania, choć oczywiście doceniam sprzęcik jako coś przydatnego w terenie.
Ale ja od pewnego czasu jestem dwumonitorowa, a od zawsze - desktopowa... cenię jakość i moc pecetów, a na porównywalne lapki to mi szkoda kasy, dobre parametry w desktopie kosztują ułamek tego, co w laptopie.
Więc (jako gadżeciara, przyznaję ze wstydem) rozmaite sprzęciki niby posiadam, ale sama nie wiem, po co

Moi Amerykanie mi się smutno kojarzą (ja im zresztą też, ale oni stosują najwyraźniej inną metodę terapii i spotkania ze mną dobrze im robią - mnie średnio, ale co poradzę, oni starsi, więc im ustępuję).
Ogólnie to trochę jak z tym tabletem - za bardzo to mi na nich nie zależy

No i cieszę się, że mój skromny prezencik dodał ci sił, siły zawsze w cenie

 

Hej poświętne

Zuza cieszę się, że udało Ci się przetrwać święta, ja co prawda obca osoba, ale człowiek po wymianie iluś tam tych postów nieświadomie zaczyna się jakoś troszczyć o tą drugą osobę, kiedy czyta, że coś jest nie tak... Pokazywanie słabości w necie jest niemodne, ale sprawia, że jednak czujesz, że tam po drugiej stronie siedzi człowiek, nie jakiś bot... to nic złego

Hmmm obecności Zgredka (jeszcze?) nie stwierdziłam. Ale jakbym już się tutaj nie odezwała, to wiecie kto miał być u mnie ostatni

A co do tabletu, to Peoniu zwykle przyzwyczajenie sprawia, że tęsknimy za starym sprzętem, ale jak już przyzwyczaisz się do nowego, odkryjesz gdzie co kliknąć, żeby było dobrze, to może docenisz "nowe" Bo to zawsze nowe funkcje, nowa jakoś

 

Udało się przetrwać i to całkiem nieźle
W sumie lepiej, niż poprzednio, bo wszystkie te życzliwe i kochające osoby, które mnie dotąd pilnowały (bez sensu, jak się tak zastanowić, nic by mi się nie stało), zawsze tak popatrywały na mnie spod oka - czy ja się przypadkiem nie rozpadam na jakieś atomy czy coś w tym stylu.

Net jest doskonałym miejscem do okazywania wszystkiego, w tym słabości... ale naprawdę nikt chyba tutaj nie oczekuje, że ja się nagle przestawię o 180 stopni i zacznę jęczeć (czy to z powodu fatalnych tajemniczości, czy z powodu jakichś własnych dramatów, tragedii i innych takich).
Zresztą w sumie za jęczeniem nie przepadam

Zgredek się ogromnie przechwalał zaproszeniem do tej twojej przebieralni... dotrze na pewno, może po drodze muchę sobie poprawia albo coś w tym stylu.
Popatrz, taki doświadczony, a jednak ma tremę - ciekawe, kto kogo będzie przeprowadzał przez to wszystko (tak na marginesie, to ja nadal trwam w niskim ukłonie... ten twój post to był absolutny majstersztyk).

A co do nowego, które z początku wydaje się gorsze od starego, to na takim zupełnie domowym kompie dopiero całkiem niedawno pożegnałam się z win XP, ech.
Nie było i nie będzie lepszego systemu operacyjnego

 

Kochające osoby chcą dobrze, ale.. no ja mam za sobą rok leczenia i terapii i chociaż nigdy nic "głupiego" zrobić nie chciałam i w ogóle zupełnie nie w tą strone problemy były, to jak wróciłam do rodzinnego domu rodzice się mnie bali puścić samą na spacer, a jak już poszłam, to co kilkanaście minut dzwonili, sprawdzić "jak tam". No i to też oczywiście była troska, którą rozumiem, ale mocno przytłaczająca.


Z Windowsów, to ja się z 7 bardzo polubiłam, bo na maksa intuicyjna była i w ogóle taka moja. Rękami i nogami się przed 10 broniłam, ale firmowego musiałam kupić z tą 10 z różnych względów. Na razie jakoś współpracujemy

P.S. Kika zgredliwych Pań było w sklepie, ale Pana żadnego

 

No, Triss, teraz już bez żartów
Widziałam, że coś się tam logowało pod twoim nickiem... ale czy to na pewno byłaś ty...?

W razie co to my tu dobrze wiemy, kto wlazł jako ostatni do tej przebieralni...
...i nie zawahamy się użyć tej wiedzy

 

Jestem!
Widziałam swojego pierwszego moda na żywo! nie ma za co przypadkiem jakiegoś specjalnego odznaczenia na forum?