pietruchin48

Zakończyłem event .Dziękuję za czapeczkowe wsparcie . Było łatwo jak już dawno nie było

 

cypiswp proszę o sowę i czego tobie brakuję licencji mam sporo zajączki
nic tylko same licencje dają

 

Wzięłam się wreszcie za rozbudowę przetwórni Dobiłam na 3 poziom. A mówiliście, że CMJ od którego można produkować po wykupieniu przepisu??

 

Wy to tak przy ziemi za bardzo krążycie
Wrocław dziś przesyła Wam pozdrowienia od........Pierce Brosnana, Pedro Almodovara, Hugh Granta, Isabelle Huppert.
Mało?
Kto kocha Kino, ten wie co dziś dzieje się we Wrocku.
Europejskie Nagrody Filmowe, odpowiednik amerykańskich Oskarów, co drugi rok - w latach nieparzystych odbywa się w Berlinie.
A w latach parzystych w innych europejskich miastach.
W tym roku w Europejskiej Stolicy Kultury 2016
A jeśli tego jeszcze mało, to.......ceremonię będzie prowadził Maciek Stuhr
Dla mnie mistrz w prowadzeniu wielkich imprez
Dziś będzie miał trochę trudniej, bo po angielsku też. Plotki donoszą, że da radę

 

Na 4 poziomie teraz możesz pół produkt sobie szykować

 

Wrocław news c.d.
Hugh Grant ma szansę na nagrodę za najlepszą rolę męską dzięki występowi u boku Meryl Streep w filmie "Boska Florence"
A Boska Florence to amerykańska sopranistka-amatorka.
Znana jako „najgorsza śpiewaczka świata”, która pomimo całkowitego braku talentu wokalnego cieszyła się dużą popularnością, a jej koncerty miały zawsze pełną widownię.
Nie mam najmniejszych wątpliwości, że Maryl Streep zagra ją świetnie

Europejskie Nagrody Filmowe to promocja kina europejskiego. Bo praktycznie mało wiemy co się w nim dzieje.
A Polska kinematografia wcale nie jest taka słaba
Pierwszym laureatem został Krzysztof Kieślowski za "Krótki film o zabijaniu".
W kolejnych edycjach nagrodzono m.in.: "Przełamując fale" Larsa von Triera, "Życie jest piękne" Roberta Benigniego,
"Wszystko o mojej matce" Pedra Almodóvara, "Amelię" Jeana-Pierre'a Jeuneta,
"Autora widmo" Romana Polańskiego, "Miłość" Michaela Hanekego i "Idę" Pawła Pawlikowskiego.

 

hmm, dlaczego wciąż wywala mnie z farmy a z forum nie ?
znowu mnie wywaliło i jak weszłam to na nowo musze jeszcze raz zbierac i siać
kino nie działa u mnie już pare miesięcy nie mam adblocka

 

Ok. Dzięki

 

A i nasza kochana Krystyna Janda zgrała kiedyś ......o rany! Boska towarzyszył jej Maciek Stuhr.
O ile pamiętam był to Teatr Telewizji i nawet live

Jak się to Jandzie udało? Sami oceńcie

 

Nie wiem co się dzieje ,ale u mnie też problem z ""chyba netem "" lub z grą ?
Spróbuj wyczyścić ciasteczka i historie przeglądania oraz skasuj pamięć podręczną Flash Player
Może to choć trochę Ci pomoże

To może się spodoba " Dwoje do poprawki " ? gra tam Meryl Streep
Niby komedia ale nie tylko ...

 

A gdzie filmy Wajdy? Niedoceniony geniusz


Miłego Pranie nastawione, o 18:00 przychodzi kolejne 2 000 lasek - ale mam wzięcie !!!

 

Drogi Tomku! Wajda jest absolutnie docenionym geniuszem.
Przypominam Ci, że otrzymał Oskara za całokształt. Wygłosił wtedy wspaniałe przemówienie.
Rozpoczął je po angielsku, ale szybko przeszedł na polski. Być może ze wzruszenia.
...."Ladies and Gentlemen... będę mówił po polsku, bo chcę powiedzieć to, co myślę, a myślę zawsze po polsku. Przyjmuję tę zaszczytną nagrodę jako wyraz uznania nie tylko dla mnie, ale także dla całego polskiego kina."
Ilości jego nagród i wyróżnień różnego rodzaju można długo wyliczać.
Przypomnę tylko, że 4 jego filmy miały nominację do Oskara: Ziemia obiecana, Panny z Wilka, Człowiek z żelaza
i w końcu Katyń

Jeśli masz na myśli Powidoki, to sama nie wiem. Ale jest to polski kandydat do Oskara w kategorii film nieanglojęzyczny

Cały czas robota i robota u mnie.
Telewizor w tle gra. No i słyszę, że w Warszawie to dziś z kulturą jesteście na bakier

 

Całkiem możliwe

Ile roboty w domu i na farmie A siostra tylko bałaganić potrafi!

Dobrze, że przypomniałaś Ja to jednak jestem głupi

 

Witajcie

Gratki dla tych co event skończyli, zdróweczka dla chorych

Event skończony, no prawie, mam wszystko oprócz naklejki,ona mi potrzebna nie jest, i tak nie mam już gdzie ich trzymać

Moja kartka do kalendarza

 

To i ja dam kartkę do kalendarza


I mykam z piesem

 

Oj tam, oj tam. Ale z grzeczności nie zaprzeczę

O ile dobrze pamiętam, to Ewcia kiedyś opisywała jak skończyło się jej uśmiechanie do nieznajomych

Ale co racja to racja
I bajeczka......

Uzdrawiający uśmiech.
W pewnej krainie, która leżała niedaleko i nieblisko, tak w sam raz, mieszkała mała dziewczynka o imieniu Sara.
Sara była dziewczynką, która lubiła poznawać świat sama. Słuchała opowieści mamy, taty, dziadka, babci a nawet cioć i wujków, ale potem próbowała samodzielnie sprawdzić, czy mówili jej prawdę.
Ostatnio mama opowiadała jej o cudownym lekarstwie na większość dolegliwości i chorób. Nie wiecie, co to może być? A może się domyślacie?
Zdaniem mamy Sary był to uśmiech.
Tak, tak, taki zwykły promienny uśmiech. Sara nie chciała w to uwierzyć, więc od razu przystąpiła do sprawdzania tego w praktyce. Pobiegła do dziadka i pyta:
- Dziadziusiu, czy boli cię coś dzisiaj?
- Och tak, moje dziecko – mówi dziadek – boli mnie noga, a także plecy i trochę serce.
- To ja cię uzdrowię – odpowiedziała Sara – uśmiechnęła się najbardziej promiennie, jak tylko umiała. Dziadek popatrzył ze zdumieniem na swoją wnusię i uśmiechnął się również.
- Moja kochana, czuję, że boli mnie coraz mniej. Bardzo ci dziękuję za ten uzdrawiający uśmiech.
Uradowana Sara pobiegła wypróbować swoją moc na babci. Babcia właśnie pracowała w ogródku. - Babciu, babciu, czy ci coś dolega? – biegnąc wołała dziewczynka. Zadziwiona babcia podniosła się spod krzaku róży i z niedowierzaniem patrzyła na wnusię.
- O co mnie pytałaś? – zapytała babcia.
- Czy coś ci dolega – odparła Sara.
- No, tak. Bolą mnie trochę plecy i kolana, bo spędziłam trochę czasu na pieleniu. Poza tym wszystko jest O.K. – powiedziała babcia.
Sara nie namyślając się wcale obdarzyła babcię swoim uśmiechem. Babci zrobiło się bardzo miło, więc odwzajemniła uśmiech.
- Czy już cię nie boli? - zapytała Sara.
-Ależ oczywiści, że wszystko ustąpiło – powiedziała babcia. – Może zostaniesz ze mną i posadzimy razem te piękne azalie.
-Nie mogę –odparła Sara – muszę jeszcze uzdrowić tatę.
Sara pobiegła do gabinetu taty, a babcia zastanawiała się nad zachowaniem wnusi.
Biegnąc szybko, dziewczynka zaczepiła się i upadła. Otarła sobie kolano, więc się rozpłakała.
Babcia szybko pobiegła do wnusi. Wzięła ją na ręce i zaniosła do domu. Opatrzyła ranę i starała się pocieszyć dziewczynkę, która głośno płakała.
Przyszedł również dziadek, mama i tata. Niestety nikt nie mógł uspokoić dziewczynki. Wtedy dziadek wpadł na pomysł.
Przyniósł lustro i kazał Sarze się w nim przejrzeć.
Na początku dziewczynka nie chciała. W końcu nieśmiało zajrzała i ku wielkiemu zaskoczeniu zobaczyła w lustrze swoją uśmiechniętą twarz. Przypomniał sobie o cudownym lekarstwie i od razu poczuła się lepiej.
– Mamusiu, to prawda. Uśmiech jest najlepszym lekarstwem na smutki.
Babcia z dziadkiem dodali:- Twój uśmiech ma leczniczą moc. Sara uśmiechała się do siebie i do innych. Uwierzyła w leczniczą moc uśmiechu.

 

Waderko - wzruszyłem się

 

To niemożliwe jest
Ciebie wzruszyć nie jest łatwo
Prędzej to:
- Weźmiesz ze sobą kanaki?- spytała mama

- Nie - powiedział Kuba. - Są za ciężkie.

- To weź kilka uśmiechów - powiedziała mama. - Zawinę ci je w papier. Są leciutkie.

I mama włożyła Kubusiowi uśmiechy do kieszeni.

- Dziękuję! - powiedział Kuba i pobiegł na podwórko.

Przy piaskownicy siedział piesek Pucek i warczał jak traktor:

- R-r-r-r...

Dzieci bały się podejść do piasku.

- Masz, Pucku! - powiedział Kuba i dał pieskowi jeden z uśmiechów mamy. Pucek bardzo się ucieszył i więcej nie warczał.

Kuba chciał pozjeżdżać ze zjeżdżalni, ale siedział tam właśnie duży chłopak. Bawił się w czołg i nikogo nie wpuszczał.

- Masz! - powiedział Kuba i dał chłopakowi uśmiech.

- Ho, ho! Dziękuję - powiedział chłopak.

Zwolnił zjeżdżalnię i pobiegł się bawić z kolegami.

Kuba zjechał kilka razy i nagle zobaczył małą dziewczynkę, która płakała na schodach.

- Nie płacz! - powiedział Kuba.

Wyjął z kieszeni ostatni uśmiech, który dostał od mamy, i dał dziewczynce. Mała od razu przestała płakać.

- A dla mnie? A dla mnie? - zawołały inne dzieci ze wszystkich stron.

Kuba sprawdził w kieszeniach, ale nie zostało w nich nic. Bardzo się zmartwił i pobiegł do domu.

- Mamo! - zawołał. - Oddałem wszystkie twoje uśmiechy! I co ja teraz zrobię?

A mama przytuliła Kubę mocno i powiedziała:

- Nie martw się. Mam dla ciebie tyle uśmiechów, że starczy na sto lat. A może i na sto pięćdziesiąt!

 

To ja też mały wpis do kalendarza

Jakie by było Życie.
Bez słońca i uśmiechu.
Trzeba je tylko odnaleźć.
W życia codziennym pośpiechu.
I trzeba uśmiech rozdawać.
I kochać wszystko co żyje.
I szukać w ludziach dobroci.
Bo w każdym ona się kryje .

*** *** ***​

Wszystkim gratulacje za tak szybkie ukończenie tego bardzo trudnego eventu

 

I do wszystkich odwiedzających również