zzizzie

to okladziny

 

No.
To teraz będzie już tylko lepiej, czyli pierwsze miejsce w turnieju jeszcze bardziej grand prix
Wielkie gratulacje, Norbi - niesamowite, jak szybko ci poszło to przypominanie sobie dawnej pasji
To kiedy przechodzisz na zawodowstwo...?

Jaką masę do jakiej tarty...?!

 

Dzieki
Wiesz mnie tam nie w glowie zawodowstwo,raz ,ze za stary jestem a dwa to juz sa wysokie progi.ale na tym moim poziomie czyli czysto amatorskim tez mozna miec z tego frajde...15 grudnia jest trzecia czesc drand prix,trzeba bedzie bronic wysokiej lokaty w ogolnej tabeli no i jesli sie nadarzy okazja zaatakowac wyzej
a co do powrotu do formy...juz ci kiedys pisalem..trzeba miec odpowiedni sprzet i sporo grac ev trenowac

 

E tam za stary.
Jak już naprawdę będziesz za stary, to się przeniesiesz do kadry szachistów
A na razie trenuj i graj ile wlezie, że obronisz drugie miejsce to pewne, ale masz się wspiąć wyżej w tej tabeli

 

jak bede stary to zakladam dlugi czop,,i mlodych bede zalatwial odwroceniem rotacji,,,

 

Czop, hmm.
Wiesz, jak będziesz baaardzo stary, to ja się obawiam, że to będzie raczej czopek
Ale póki co z dowolnym czopem masz im tam wszystkim pokazać, gdzie ich miejsce

 

lepiej czop niz urolog

 

No w sumie

​

A tak przy okazji, z braku okazji, spójrzcie tylko na tego mopa:

​

Genialne zdjęcie, prawda...?

 

Masę czekoladową, ale będzie niestety z przerwą, bo przepis już mam, składniki też, ale real jest nieubłagany...
może jutro, albo za kilka dni, mam nadzieję, że przed Świętami zdążę.
Zdjęcie faktycznie genialne, mop mówisz?

 

Jeśli masa przejdzie testy, to ja poproszę

A co do mopa, to mam jeszcze kilka foci tego mopa:

​

Oraz mop z kolegą i swoim małym człowiekiem w pozycji bardziej typowej:

​

Te zdjęcia normalnie rzucają na kolana

EDIT: mały update, bo sobie poczytałam o autorze tych zdjęć.
Andy Seliverstoff, czyli prawdopodobnie Andriej Sieliwierstow, z Sankt Petersburga. Jego książka Little Kids and Their Big Dogs (Małe dzieci i ich wielkie psy) ukazała się w styczniu 2017.
Chłopczyk z foci powyżej to Archie, a ten bardziej mopowaty komondor wabi się Bajdusz.

​

 

Jestem absolutnie zniszczona przez te zdjecia..piekne

 

Nawet nie wiedziałam, że takie cudo jak komondor - owczarek węgierski istnieje
i natychmiast sobie wyobraziłam powrót z takim piesełem do domu po spacerze podczas deszczu , że o błotku nie wspomnę,
przecież otrzepanie się jest obowiązkowe

 

No fakt, jak się komondor otrzepie, to pewnie trzeba malowanie robić
Rzadka rasa i wbrew pozorom wymagająca, jeśli chodzi o pielęgnację - te idealne dredy osiąga się po paru latach i trzeba o nie dbać.
Tyle dobrego, że pieseczek nie linieje

A ja właśnie skomponowałam zapiekankę z naszej porcji resztek
No, bez ciasteczek oczywiście (niestety).
Zapiekanka została zamrożona, może ktoś ją zje na wiosnę
Jak pomyślę o kolejnej odsłonie indyka na Boże Narodzenie, to mi się słabo robi... namawiam chłopa na świąteczny wypad w tropiki całą rozszerzoną rodziną, czyli z wnuczętami i wujaszkiem. Tego, chciałam powiedzieć: juniorem... ale dzięki wnuczętom zaczęliśmy do niego mówić "wujku".
Biedny junior

 

Wiem, że wnuczętom to sprawia radochę, ale na miejscu juniora zdecydowanie bym zaprotestowała.
Jeszcze na dobre nie odrósł od ziemi a już go postarzają
Poza tym ma przecież śliczne imię

Testy muszą niestety poczekać do przyszłego tygodnia.

 

Juniorowi to chwilowo wszystko jedno i podejrzewam, że póki co nie wie, co to znaczy "wujek"
No a technicznie jest wujaszkiem i nic się na to nie poradzi
Zresztą w tutejszym narzeczu nie da się powiedzieć "wujku" bez imienia, więc wujaszek... tego, junior raczej własnego imienia nie zapomni. A wnuczęta kochają go podwójnie za to, że jest wujaszkiem, czyli wszystko przepisowo.
My może powinniśmy uważać, ale to tak pięknie brzmi, mówić "wujku" do osobnika w wieku juniora

Mam dobre wieści, nareszcie coś wesołego: Marco został dziś przebadany przez rozmaite szpitalne urządzenia i żadne z nich (oraz żadne komputery) nie wykryły problemów, starych czy nowych.
Zmieścił się w tych trzynastu procentach sukcesów w skali jednego roku, teraz odliczamy kolejny rok.
Siedzę sobie z lapkiem w szpitalnej kantynie, umordowana na amen, bo zaliczyłam bezsenną noc z tych nerwów, i czekam aż się chłopina dobudzi po tej diagnostycznej narkozie do tego stopnia, żeby go można było zawlec do domu.
Powinien zostać do jutra, ale zaparł się wszystkimi czterema łapami oraz ogonem i koniecznie chce wracać dziś.
No to niech wraca

 

Nie wiem jak się liczy te 13%, ale myślę, że on mocno przekroczył ten limit sukcesów za ostatni rok i to na wszystkich polach
Bardzo się cieszę razem z Wami

 

Ech, zaczynam myśleć w języku zakazanym (tzn bardzo często tak sobie myślę w polszczyźnie zakazanej, np pod wpływem lektury niektórych postów tu i ówdzie, ze wskazaniem na ówdzie, ale tu akurat chodzi mi o język naprawdę bardzo uczciwy, tyle że obcy, a Polacy wszak nie gęsi, w każdym razie niektórzy, więc zakazują).

Success rate, czyli ten procent sukcesów, to odsetek udanych operacji - ale nie tych w stylu "operacja się udała, tylko pacjentowi się zeszło w trakcie".
Ten sukces różnie się liczy, między innymi obliczając survival rate czyli z kolei procent pacjentów, którym się jednak nie zeszło w jakimś tam przedziale czasu.
Survival rate jako samodzielne pojęcie to jest w sumie coś w rodzaju uogólnionych rokowań (ekstrapolowanych na większą populację, przepraszam, czasem mi tak odbija, to z tej radości).
No i w przypadku mojego chłopiny z sukcesami ten survival rate (modyfikowany paroma ważniejszymi i paroma mniej ważnymi zmiennymi populacyjnymi, że o cechach indywidualnych nie wspomnę) wynosi na chwilę obecną 13%.
Ten nieprzytomnie przystojny specjalista, który kroił mojego chłopa, chwali się znacznie wyższym success/survival rate, no ale tu wchodzą w grę dodatkowe zmienne ekonomiczne zaciemniające obraz.

Ale jak go zwał tak go zwał (nie przystojniaka, tylko ten procent), są powody do ostrożnej radości.
Więc się cieszymy - tzn teraz to już tylko ja się cieszę, bo Marco na szczęście wreszcie odpłynął. Ciągle był taki trochę niekonkretny po tej narkozie, ale uparł się dotrzymać mi towarzystwa podczas tego cieszenia się.

Padam na utrudzony pysk, więc teraz już tylko świeżutki sucharek z życia piesełów:

​

Wszystkie moje psy zachowywały się dokładnie tak samo

 

Hejka

Po rekonesansie postanowiłam jednak wychylic sie niesmiało
Moj piesel robi identycznie.Jak tylko widzi kota przy swojej misce.
Kot pije z psiej michy - ponoc z cudzej michy woda lepiej smakuje mimo, ze to ta sama woda Pies wyjada kocia karme a swoja miche omija...Od pewnego czasu mieszam jej psia karme z kocia...Niby je lepiej ale i tak miska robi roznice. Ten dreszczyk emocji jak sie zakrada do kociej michy na parpecie a pozniej ten popłoch kiedy kot leci misce na ratunek-bezcenne
Tak, tak- pies wlazi za kotem na parapet...Bywa ze siedza razem.Kot patrzy przez okno a obok siedzi pies i patrzy na kota Siedza spokojnie dopoki pies nie wytrzyma i nie liznie soczyscie kota...Ciezko nadazyc za pozniejszym przebiegiem wydarzen- konczy sie syczacym kotem na antresoli i piszczacym psem przy schodkach

 

No nareszcie

Ty wiesz co, genialne są te twoje migawki z życia piesełów, kotełów i innych szczurów (czy już się mówi "szczureł", czy to dopiero nadejdzie...?).
Autentycznie genialne, świetny obserwator jesteś i potrafisz to wszystko opisać w paru słowach tak, że człowiek widzi sytuację i zaczyna rechotać.
"Kot patrzy przez okno a obok siedzi pies i patrzy na kota" - zdanko zasługujące na Nobla
Takie Psie Sucharki, tylko nie obrazkowe
Duuży szacun

A skoro nadal jesteśmy przy psach, to kiedyś w tym innym wątku, co to mu się już praktycznie zdechło, powiesiłam focię niejakiego Bastiana, szczeniaka ze schroniska, który trafił do mojej warszawskiej sąsiadki mniej więcej w tym samym czasie, kiedy ty zrobiłaś kotu przykrość.
Takie małe to było, w czerwonym zimowym kubraczku.
No a to jest Bastian według stanu na wczoraj, prawie roczne zwierzątko:

​

W schronisku sąsiadkę zapewniali, że piesek wyrośnie max do kolan (tzn do kolan właścicielki).
Wyszedł jakby ciutkę większy

 

Doberek,
dłuzszą chwilę szukalam pyska,genialne