W oczekiwaniu na kolejne GT

Jak to nie ma? W listopadzie "zajmowałam" się na przystanku bezdomnym , który zapytał czy mogłabym gdzieś zadzwonić . Po ciekawej dyskusji ustaliliśmy, że najlepiej po straż miejską bo z nimi to pewniak trafić na izbę, a tam i czysto i ciuchy dostaniesz i masz spokój bo przecież nie jesteś ululany, tylko pod lekkim wpływem. Poczekaliśmy razem na przyjazd panów, mój nowy kupel zjadł moją kanapkę, w razie problemów mam się na niego powoływać / oby nie / i rzeczywiście zabrali go na izbę. Chcieli do schroniska, ale uprzedził, że jest pod wpływem, zatem pojechali tam "gdzie wczoraj".
Izby istnieją i mają klientów, zwłaszcza gdy jest zimno.

 

Jesteś aniołem , dobrze, że w naszym kraju mamy takich cudownych ludzi

 

Przeoczyłam edycję, sorry
Itemy z myszy są twoje - chyba że się już nie doczekam następnego G&T

 

Dasz radę , czekam na nie . Hih, eh, uh, ''moje Ci one'' , eh

 

Muszę dać radę, bo te nieszczęsne cukierki w trzech częściach mi się w pasku kiszą, a to podobno petardy (uwaga, już zarezerwowane).
Ciężko będzie

 

mam serduszko dobre, więc ''petardy'' zostawię dla najlepszych, miłość jest wśród nas , cudne takie klimaty są

 

Jaka miłość, gdzie miłość...? Poważnie...?
Nic nie zauważyłam
Biznes, dla mnie tylko biznes
Miłość to ja już przerabiałam, wystarczy

 

Wszystko zależy od nastawienia do życia.
Mam do czynienia z ludźmi w wieku 60+. To właśnie moja odskocznia. Tych co znam, a znam wielu, nie narzekają . Ale oni z tych co wcześniej też nie narzekali. Z tych uśmiechniętych. co teraz robią różne rzeczy i się nie nudzą. Robią rzeczy, których wcześniej nie robili, bo nie mieli na to czasu. Kasa nie ma tu znaczenia.
Obserwując ludzi mam własną teorię. Jeśli w życiu jesteś aktywny, życzliwy, empatyczny, potrafiący dawać a nie tylko brać, nie narzekający, za to mocno wyrażający swoje myśli i zdanie, to się fajnie starzejesz i nie tetryczejesz. Nie masz poczucia krzywdy, ani pustki. A z drugiej strony możesz być młody i mieć permanentne poczucie krzywdy, które zaczyna się nawet w gimnazjum.

 

Miłość jest najważniejsza, pamiętaj o tym , mnie pokarało już w żłobku za brak wiary, bo nigdy do żłob..a nie uczęszczałam na szczęście , rodzice byli ''zwykłymi robolami'', którzy kochali swoje dzieci

 

A to też święta prawda.
Uśmiechnięci, aktywni starsi ludzie nie narzekają i nie mają tego poczucia krzywdy.
Ale w jakimś tam momencie wysiada zdrowie, umiera wieloletni towarzysz/towarzyszka życia... i trochę się przestaje chcieć.
Miałam na myśli ludzi raczej 70+ albo i starszych... dla nich te zmiany były chyba największym ciosem, a sił już im brakuje na taki optymizm mimo wszystko.

E tam, dawniej była praca najważniejsza i jak się to skończyło, ja się pytam...?
Miłość jest zawsze i niezmiennie najważniejsza, jeśli jest to miłość własna
Jak człowiek siebie nie kocha, to i niczego innego pokochać nie potrafi

 

O nie, nie jestem. Ja raczej z tych rogatych, ale fakt ...przyciągam jak magnes tych "pod wpływem", ale tylko tych kulturalnych. A że czasem mnie rozbawią to kończy się tak jak się kończy, zwłaszcza jak zimno lub droga do domu im się wydłuża, a mnie z nimi po drodze.

 

Racja , ale jak pokochać siebie, kiedy uczono, że miłość własnej osoby jest zła , no chyba, że jesteś (uwaga brzydkie słowo) Egoistą

 

Miejsce rzeczywiście pod względem rozwoju wiedzy i umiejetnosci jest bardzo dobre. Oczywiście jako,że to placówka słuzby zdrowia problemów jest mnóstwo ale o tym powiedziano juz chyba wszystko. Lub prawie wszystko. Zdaję sobie sprawę,że człowiek wpuszczony w tę machinę szpitalną jest i ma prawo czuć się zagubiony. Problem w tym,że właściwie objaśnienie mu zawiłosci z tym związanych należy do personelu szpitala/oddziału. To jest w zakresie obowiązków przede wszystkim pielęgniarek . Przynajmniej w moim szpitalu. Inną sprawą jest to,że zwykle ta potrzeba pacjentów jest lekceważona i pozostawiony jest samemu sobie . Ponieważ nie czyta karty praw pacjenta.Gdyby przeczytał wiedziałby,że ma prawo do informacji . I co najważniejsze-ma prawo je egzekwować.
Mam w rodzinie osobę prowadzącą szkolenia. Musiała zająć się decoupage'm żeby zarobić na chleb...

 

79- 86 lat, wdowa -wdowiec lub opiekun schorowanego małżonka i nadal się chce, bo.... mają przyjaciół. Sił brakuje, zdrowie się sypie, ale oni wiedzą co im pomaga. Kontakt z innymi, wspólna gimnastyka, spacery to ładuje akumulatory i nadal się chce wyjść z domu, pomóc sąsiadowi , któremu się nie che choć dużo młodszy. Prawdziwi twardziele. Można się od nich wiele nauczyć .Głownie optymizmu.

 

Ewka jesteś jak biblia ''pielęgniarstwa"

 

... bo mają przyjaciół.
Są też tacy, którzy przyjaciół nie mają... i tacy, których wszystko zwyczajnie przerosło. Którzy poddali się tak dawno temu, że już są nie do uratowania. Którzy nie mają nie tylko przyjaciół, ale też i kasy na leki.
Takich trudno zauważyć, bo drepczą gdzieś z boku.
Jest ich dużo.

 

Są. Mam kolegę,który tam pracuje.Opowiedział o pewnej sytuacji...Trafiła tam pani w wysokiej ciąży z 3 promilami we krwi. Po dwóch tygodniach trafiła ponownie ale juz bez brzucha. Tknięty przeczuciem wezwał ginekologa,który stwierdził,że pani kilka godzin temu urodziła. Latali z policją po okolicznych śmietnikach i znaleźli żywego maluszka-w pierwszym dniu zycia pijanego
Człowiek-to brzmi dumnie

Jestem na bieżąco bo robię kolejną specjalizację . I muszę znać te wszystkie....

 

O tak.
Bardzo dumnie.
Potworne.

 

Ewa jak zwykle mnie zadręczasz , ja chcę to cudowne maleństwo zaadoptować serio, tylko mój najukochańszy mężo nie zgadza się

 

Jak to -Jak zwykle?????