pietruchin48

Lat temu tysiąc , dwa tysiące lub może jeszcze dawniej . Bardzo daleko stąd ale może całkiem blisko od Ciebie nad brzegiem potężnej rzeki w ubogiej chacie mieszkał z rodziną Anatol . Rybak z dziada pradziada . Piękna Alina jego żona była prawdziwą ozdobą obejścia i mamą udanych dzieciaczków , córeczki Amelki i synka Antosia . Udanych bo dzieciom nie brakowało niczego, mieli rączki , nóżki i główki na swoim miejscu . Ale choć dzieciom nie brakowało niczego to w chacie wiecznie dawał się we znaki niedostatek najbardziej nawet potrzebnych w życiu rzeczy . Anatol starą łodzią , którą z pnia drzewa wydłubał chyba jeszcze jego pradziad Aleksander codziennie wypływał na łowy z nadzieją na obfitą zdobycz .
Dziś też, bladym świtem, wsiadł na swoją łódź i wypłynął na połów. Poranek był chłodny i dżdżysty, a słońce już zaglądało znad horyzontu. Wiatr delikatnie muskał wodę i kołysał łodzią.

Otoczony unosząca się nad wodą mgłą, Anatol smętnie wpatrywał się w miejsce, gdzie zanurzył sieć. Już od kilku dni nie udało mu się złowić choćby małej płotki. Codziennie, po powrocie, widział jak powitalny uśmiech Aliny szybko gaśnie na widok pustej sieci. Ale nadzieja nie opuszczała go choć strapiona głowa i smutne serce mocno dawały o sobie znać.
Ukołysany lekkim bujaniem fal i smutnymi myślami prawie, że zasnął. Szybko więc się otrząsnął i postanowił po raz kolejny już tego ranka, sprawdzić sieć. Niestety, znowu była lekka i bez oporu dała się wyciągnąć.
I już miał ja ponownie zarzucić, kiedy zauważył, że coś w niej jednak jest. Pochylił się z ciekawością i w tym samym momencie usłyszał głos.
- Anatolu, dlaczego mnie uwięziłeś?
Anatol przetarł ze zdumienia oczy i rozejrzał się wokoło.
- Anatolu! Nie rób takiej zdziwionej miny. To ja Złota Rybka. Czy nie czytałeś bajek?
- Czytałem, ale to były tylko bajki - odpowiedział Anatol - Czy Ty jesteś prawdziwa?
- Oczywiście. Dotknij mnie, to sam się przekonasz.
Anatol wyciągnął Złotą Rybkę z sieci i w milczeniu przyglądał jej się. Była piękna. Ona oczywiście też uważnie patrzyła na niego, nie wiedzą czego może się po nim spodziewać.
- Wypuść mnie, proszę - cichutko szepnęła.
- Właściwie, to sam nie wiem co mam zrobić - westchnął - Jesteś taka piękna.
- Czy to prawda, że spełniasz marzenia?
- Tak Anatolu, ale tylko jedno. O trzech piszą tylko w bajkach
- Ale to znaczy, że jeżeli wypowiem marzenie, to Cię stracę, prawda?- zapytał.
- Niestety - uśmiechnęła się - nie można mieć wszystkiego.
Rybak powoli uklęknął przy niej i wpatrywał się w to zjawisko zachwycony. A ona figlarnie poruszała złotymi płetwami.
I tak to trwało przez czas jakiś, ale szczęśliwi nie liczą przecież czasu. Złota Rybka już wiedziała, że to dobry człowiek i nie zrobi jej krzywdy. Ale jednak jej przyszły los leżał w jego rękach.............
Po chwili milczenia Anatol podniósł głowę i rozejrzał się wokół. Zobaczył to co widział każdego dnia, wypływając na połów.
Ale tym razem coś się zmieniło. Zieleń była zieleńsza, ptaki śpiewały radośniej, a woda nie sprawiała wrażenie zimnej i niedostępnej.
Spojrzał ponownie na Złotą Rybkę i uśmiechnął się.
- Mam wiele marzeń - powiedział - Nie wiem które miałbym wybrać. Ale wiem jedno. Od kiedy Ciebie zobaczyłem, moje życie nigdy nie będzie takie samo jak kiedyś. Nie mogę Cię wypuścić. Chciałbym zabrać Cię do mojego domu, mojej rodziny. Pragnę aby moje dzieci, budząc się każdego dnia, cieszyły swoje oczy twoim pięknem. A żona moja pokorną była i widziała, że jest ktoś piękniejszy od niej.
Zamieszkaj z nami, proszę.
- Anatolu, to oznacza dla mnie niewolę. Ale stało się. Ty swoje życzenie już wypowiedziałeś. Jeżeli rzeczywiście tego pragniesz, zostanę z Tobą tak długo jak będziesz sobie tego życzył.
I tak Złota Rybka trafiła do nowego domu. Nie takiego jaki dotychczas znała i w jakim wychowała się. Ale wniosła wiele radości w życie rodziny rybaka. Chleb czasami był, czasami nie, ale życzliwości i uśmiechu nigdy w chacie nie brakowało.
Ale czy sama była szczęśliwa?
Miejmy nadzieję, że tak. Bo dając szczęście, nie możemy być chyba nieszczęśliwi.

Koniec

 

Dzień dobry wszystkim, żeby nie było, że ciągle z kawą to dzisiaj przyniosłam

szczególnie dla Irminki. Bardzo dziękuje za piękną opowieść .

 

hejka ...wszystkim domownikom ,pięknej kołysanki wysłuchałam ,bajkę poczytałam
myślę ze na zupkę grzybową do Reni wpadnę bo dziś nie chce mi się gotować acha! psotkę i rybki nakarmiłam ale jest mi smutno bo mnie nikt ogonkiem merdającym nie przywitał brakuje mi Azorka

 

witajcie

popołudniową herbatkę przyniosłam


Irminko pięknie dokończona bajka
Ciekawa jestem jakie było zakończenie w oryginale?
Piotrze zdradzisz jak u Ciebie się ta baka zakończyła?

Trzeba bardziej przypilnować Psotkę, znalazłam ją przy akwarium
Co ona planowała?

 

Irminka zakończyła baję pięknie i bardzo szybko . Moja jest o wiele dłuższa i ani w niej słowa o złotej rybce a ta kicia to chyba farbowana rudaska ktora pojawiła się tej nocy. Nasza Psotka nie powinna być głodna by aż tyle sobie robić zachodu . Chyba że posłuchała naszych pogaduszek o upiększających kapielach w akwarium z rybkami .

 

A jest jakaś szansa że opowiesz nam zakończenie swojej bajki

 

Kiedyś jak dożyję opowiem już o tym pisałem to bajka dla mojego najstarszego wnuka Kubusia i on usłyszy ją pierwszy . Zresztą ta wilczycowa jest ladniejsza

 

dobrze, poczekam
nieważne ile, mi się nigdzie nie śpieszy

 

Hej!
Widzę, że z tym kotem to czysty ambaras. A może po prostu tęskni za Helenką. Znów nie widać jej.
Bajkę zakończyłam, bo nie było chętnych do wspólnego pisania, ale cieszę sie jeżeli się podobała.
Ja się przy pisaniu troche rozmarzyłam
Widzieliście akcję naszych Topowiczów? Herby zrobili w barwach biało-czerwonych. Super. Aż mnie kusi aby dołączyć, ale to szaleństwo by było.
A co u Was w ten jesienny piątkowy wieczór?

 

to gdzie ty mieszkasz

zrób szybciutko podstawowy event,wrzuć kilka papuzich piór i zrób screena cobyś miała dowód że tam byłaś

 

Popatrz, to ja piątek przespałam

 

a myślałam że gdzieś wyjechałaś?

 

Właśnie z papuzich prawie się spłukałam na targu.
Ciężko jest coś zarobić. U mnie papuzie, lisy, zwierzęta z nowych zagród to wiadomo, no i niektóre produkty.
Na roślinach to nie ma mowy nawet.

 

ja troszkę na goździkach zarobiłam

nawet bardzo,lepiej bym tego nie wymyśliła

Piotr mówi że to chyba nie nasz kot bo ten to rudy,
to już mamy dwa koty
czy to jednak farbowana Psota

 

To ja lecę zobaczyć jak u mnie z goździkami
Jeden kot chyba nam starczyAle przefarbować się Psotce czasami chyba wolno

Empatia jest w TOP-ie

 

to w końcu kobieta jestchyba bo ja się na kotach nie znam




a ty masz mój targ

pierwszy raz cię tam widzę

 

Też przydałaby mi się taka dziś, bo coś smętnie, melancholijnie, jakoś bez werwy.

 

czym ty tam jeszcze handlujesz?

 

No już napisałam, nic ciekawego
Puściłam 1000 goździków za 90, rewelacji nie ma.

 

wiem widziałam Cię

migdały,sok klonowy, i oliwki szybko mi poszły