Pogadajmy o dietach

Zgredziu, chyba nie może być aż tak źle. Ja jestem warunkowo dopuszczana do pracy co pół roku przez moją wadę serca, którą mam od urodzenia i o której dowiedziałam się jakieś 5 lat temu
Ciągle mam nadzieję, że kiedyś przestanę być dopuszczana do pracy i spokojnie przejdę na rentę.
Toż to ja wtedy ultramaratony zacznę biegać!

 

Mnie dopadło 3 lata temu. Trochę kiepsko się czułem, więc poszedłem do przychodni. Lekarka po 2 minutach rozmowy nie chciała mnie już wypuścić z gabinetu i kazała pielęgniarce wzywać karetkę
W szpitalu lekarz mi powiedział, że jest pod wrażeniem dwóch rzeczy: mojej głupoty i tego, że jeszcze chodzę
Od tego czasu z zapartym tchem śledzę reformę służby zdrowia, która objawia się tym, że co kilka miesięcy dostaję receptę wypisaną na innym druczku
Ogólnie źle nie jest. Żyć mi nikt nie zabrania pod warunkiem brania leków i stosowania niezbyt rygorystycznej diety, ot zasad zdrowego żywienia. Pisać na forum też się da
Dlatego propozycję lekarki wysłania mnie na komisję orzekającą o niepełnosprawności wyśmiałem jej prosto w oczy
A nadwagi nigdy nie miałem. Co najwyżej podchodziłem pod górną granicę normy. Kilkumiesięczny epizod w dół lepiej przemilczę


Aha. Dopuszczać się idę jutro

 

To dobrze, że masz dotację. Mam w domu rakowca, który niestety dotacji na większosc leków nie ma , więc wiem jak jest. W aptece zostawia się ogromne sumy. Rakowiec miał operacje,usunięcie strun głosowych, bo nowotwór zajął krtań, bo za późno trafił do szpitala, a trafił za późno, bo lekarz rodzinny przez kilka miesięcy zmieniał leki uparcie odmawiając wysłania do specjalisty. Więc dobrze, że lekarz od razu Cie zdiagnozował i wcześnie zacząłes leczenie

 

No i dopuściłem się na cały rok bez nocy

Przez pierwszy rok nie miałem dotacji, bo pan minister uparcie twierdził, że lek gruntownie przebadany, powszechnie stosowany na całym świecie i dający dobre efekty jest w Polsce rakotwórczy i nie może być dotowany. Za pełną kwotę już przetawał być rakotwórczy, lekarze mogli wystawiać na niego recepty, a pacjenci mogli go kupować w aptekach. Nie pytaj mnie, jak to możliwe. Takie rzeczy to tylko w Polsce
Przez ostatnie kilka miesięcy stosowałem też różowe tabletki. Te nie miały refundacji i kosztowały niemało. Na szczęście nie muszę ich obecnie używać.

A z tą diagnozą to lekarz nie miał wielkiego wyboru. Jeszcze trochę i karetka by mnie zgarnęła z ulicy. Długo się opierałem zanim samemu poszedłem do przychodni

 

Zgredzio a tego dopuszczenia to gratulować czy nie
Widzisz, wystarczy sypnąć groszem i cuda się dzieją . Najgorsze jest to, że pracujesz, składki płacisz a gdy masz się leczyć to i tak za to musisz płacić.
O niebieskich słyszałam, ale różowe
A żeby było w temacie to jaką dietę polecasz

 

Właśnie - jaka dietę??? Bo ja chętnie przejmę wszelkie schorzenia zabraniające pracować w tym miejscu i na tym stanowisku gdzie pracuję.
Moja nienawiść do tej roboty jest przeogromna i wciąż się pogłębia, zwłaszcza po comiesięcznej pensji

 

Zachęcona Mychorowymi wyczynami zaczęłam tydzień temu jeździć na rowerze, ponieważ biegać nie cierpię i już samo pisanie tego słowa mnie niesłychanie męczy Okazało się, że rower też nie jest moim ulubionym pojazdem.... Skutek jest taki, że niewymowną część ciała mam chyba całą w siniakach, ale mimo to planuję jeszcze trochę poznęcać się nad sobą. Cierpienie uszlachetnia.

 

nie zniechęcaj się proponuję wypatrywać promocji w specjalistycznym sklepie i zainwestować w spodenki z pieluchą podobno są dobre jako amortyzator
ja się rozwijamw tamtym miesiącu zainwestowałam w buty do biegania a dzisiaj zakupiłam sobie "torbę na fitness"co znaczy ,że w ten czwartek nie będę się musiała pakować do reklamówki czuję się dowartościowana


aha....moje dopuszczenie działa jeszcze dwa lata.......

 

To zacznij chodzić.
Rok temu mówiłam o bieganiu dosłownie co Ty. Dzisiaj półmaraton to dla mnie frajda.... a metryka zbliża coraz bliżej do 40-tki

To nie odpuszczaj! Treningi bywają mordercze, wyczerpujące, wręcz bolesne i zniechęcające, ale czasem zdarza się dzień, że trening okaże się największym szczęściem dnia, odpoczynkiem i lekiem na całe zło.
Mi dziś dodał takich skrzydeł, że kolejny pracowity tydzień nie jest mi straszny!
Uwielbiam tę moc i bardzo podoba mi się to ciało, które widzę w lustrze - to najlepsza nagroda! I to niesamowicie dowartościowuje

 

No mnie się oddala, niestety.... Jak się zrobi całkiem jesiennie, to pewnie zacznę chodzić....

 

Dopuszczenie było raczej formalnością. Doktor za 5 minut badania wystawił fakturę na 30zł i podszedł do sprawy: przyszedłeś na własnych nogach, znaczy że możesz pracować
W nagrodę, że nie naściemniałem w wywiadzie, zakazał mi pracy na nocnej zmianie. Ale uczciwie wcześniej się upewnił, że na taką nie pracuję i czy mi tym wpisem nie zaszkodzi

A różowe tabletki brałem na nogi, bo na głowę to podobno za późno

Jeżeli nie pracujesz na nocną zmianę, to chyba nie pomogę

 

Jeszcze nie, ale przy takim nawale roboty pewnie zacznę tam nocować.
Nic to, odczekam jeszcze pare miesięcy i zacznę się leczyć psychiatrycznie

 

Może zupa z jarmużu pomoże

 

albo łopianu

 

albo wszystko inne. W najlepszym układzie wrócę z pracy za godzinę, a na 7.30 znów ide do pracy na 14h

 

Jak idziesz na tyle godzin do pracy, to musowo bierz ze sobą kanapkę, tylko uważaj, co jesz, bo:

 

A wiecie jak źle jest chudemu ??..całe zycie ważyłam 45 kg ( jak szłam rodzić to 54kg) ..potem zachorowałam i waga spadła do 38 kg (waga anorektyka)..przy chorobie którą przechodziłam ciężko było przytyć ..i tak przez całe moje życie waga dobijała góra do 45 kg ..i stał się cud zaczęłam tyć ..teraz ważę 55 kg i jestem cała w skowronkach ..jedynie mi przeszkadza "oponka" nie jestem przyzwyczajona ..tak na tym świecie bywa puszystemu - źle , chudemu - źle ..jak dobiję do 70 kg to zapytam o skuteczną dietę...

 

"podaje Fakt.pl"?
skojarzyło się mi to z panem Andrzejem i jego kredensem, ale to nie ma nic wspólnego z odchudzaniem, to nie wstawię

 

,kurczaczki.... zaczynam miec to samo. Ledwo waga mi się ustabilizowała, a znów chudnę... ważę juz 54 kg przy wzroście 170 m i boję się mniej ważyć. Już słyszę klekotanie kości jak wchodzę po schodach. Nawet rozmiar 34bywa na mnie za duzy i zaczynam miec problemy z kupieniem ciuchów.
wszystko przez te pracę, w której nie mam czasu jeść i przez stres, przez który nie mam apetytu..... "gula"

 

No jak nie ma? przecież pan Andrzej w kredensie trzymał filiżanki. Wszystkie się potłukły i nie ma z czego pić herbaty.
Swoją droga historię pana Andrzeja opisywał Super Express a nie Fakt