zzizzie

I czas zrobić przerywnik. Od marca pandemia nam znika, koniec, nie ma jej. I dość odważnie ktoś chce postanowić, że maseczki też znikną I to znowu fajne, jak czegoś nie widać, to nie istnieje

 

Mają też zniknąć statystyki zachorowań i zgonów.
Bomba. Wirus odwołany po raz kolejny.

 

O, dzięki za przerywnik
Taa, Polska musi się przecież zapisać w historii jako jeden z tych krajów, które najbardziej przyczyniły się do światowej ekspansji.
Co z tego, że ekspansji wirusa

A tak serio to -

No właśnie.
O te statystyki chodzi, powinny wreszcie zniknąć na dobre, bo złośliwie brużdżą

W sumie to jest ostatnio taka paneuropejska tendencja, ale jest jedna skromna różnica: procent wyszczepionych.
W PL jakoś nadal słabo z tym konkretnym procentem.

***
A my trzymamy kciuki za Królową
Złapała to biedulka od Karolka, którego nie lubię, i to wcale nie przez Dianę.
Królową natomiast kocham pasjami, jest mistrzynią w niezbyt dyskretnym okazywaniu dezaprobaty
Mam nadzieję, że mimo paskudnie ryzykownego wieku wyjdzie z tego bez szwanku.

 

A istnieją, pierwszy raz był na nich jak miał 12lat w roku 2003 i wtedy mistrzem Polski był niejaki Matrox. Moje dziecię pojechało w towarzystwie Ojca i jakoś nikt nie chciał wierzyć, że to On właśnie będzie grał. Na 50 startujących zajął 8 miejsce i to nie było dla Niego tak ważne, jak autograf od Matroxa i zagranie z nim towarzyskiego meczu. Ale to był stary Quake, od kilku lat jest nowy i dorosłe już dziecię ostro wspina się po szczebelkach, żeby dotrzeć na sam szczyt, pierwszy szczebelek osiągnięty - zaistniał na mistrzostwach świata w Londynie, tzn. rozegrał pierwszy rozpoczynający mistrzostwa mecz z mistrzem świata Włochem - oczywiście przepadł z kretesem i wiedział, że tak będzie, ale...nie przegrał do zera. W wywiadzie dziękował m.in. rodzicom, że umożliwili mu realizowanie swojej pasji. Pamiętam, jak zakwalifikował się do Londynu to powiedział, że teraz spełnia się marzenie jego życia, że czekał na ten moment 18 lat. No to jak ja, jako matka mogłam zabronić mu grania. Zresztą nigdy nie ograniczałam moich dzieci w robieniu tego co ich interesuje, co wydawało im się, że to jest właśnie ta droga. Dawałam im wolną rękę, przecież nie przeżyję za nich życia, nie wezmę na siebie niepowodzeń i rozczarowań. Zapomnijmy na chwilę o pandemii, wojnie i pogadajmy o spełnianiu marzeń przez nasze dzieci, o porażkach ich i naszych i o zwycięstwach...no chyba, że nie chcecie...to też zrozumiem

 

Świat gier jest bardzo szczególny.
Na wszelki wypadek ja jednak nie podam nazwy tego, w co grałam przez długie lata wyciągając trzy kolejne gildie na pierwsze miejsce na serwerze... ale dobrze wiem, jaką pozycję w tym świecie mają tacy giganci, mistrzowie czy jak ich nazwać.
Po dziś dzień miło mi się robi, kiedy się do mnie odezwie któryś z takich światowych gigantów
No trochę to jest dziecinada... ale każdemu się należy.
Tym bardziej, że serio traktowane gry bardzo dużo człowiekowi dają.
O pandemii to wkrótce będzie trzeba już oficjalnie zapomnieć
A moje dzieci chwilowo jeszcze trochę za małe na poważne marzenia... i poważne porażki

Ale jak już jesteśmy przy dzieciach (a ciągle jeszcze trwa luty, czyli ostatnie dni pandemii przed nami), podrzucę takie statystyki, które mnie parę dni temu ścięły z nóg.
W Kalifornii (czwarte miejsce pod tym względem w USA) do listopada 2021 jedno na trzysta trzydzieścioro dzieci straciło przez covid rodzica albo opiekuna.
Robi wrażenie, prawda...? Bardziej nawet niż ten prawie już milion zarejestrowanych zgonów, też w USA oczywiście.

No to dawajcie te marzenia i porażki dzieci, a ja poczytam

 

O niej się nie będzie dało zapomnieć, a na pewno nie zapomną ci co stracili bliskie osoby lub własne zdrowie.

 

Kiedyś poznałem nastoletniego mistrza Polski w "pewnej strzelance online" (ale nie tej najbardziej znanej, tylko innej). Chłopak, żeby być w czołówce, ćwiczył ze swoją drużyną po pięć-sześć godzin dziennie. Jego rozkład dnia sprowadzał się do trzech rzeczy: szkoła-gra-spanie. Myślniki to czas na poranny prysznic, śniadanie po drodze do szkoły, popołudniowy obiad i całą resztę życia
Drużyna była sponsorowana przez polski oddział wydawcy gry (sprzęt komputerowy, darmowe konta premium, jednolite koszulki dla całego zespołu, dwa czy trzy razy w roku wyjazdy na zawody międzynarodowe...)
Twierdził, że jego drużyna w najbardziej liczących się turniejach i tak zwykle bywa poza podium, bo to jest obsadzone zawodowcami, którzy z gry zrobili swój sposób na życie i trenują po 12 godzin dziennie

 

Ciekawe na jak długo wystarczy tego "zapomnienia".
Europa (nazwijmy ją dla ścisłości "Starą Europą") niewątpliwie przypomni sobie o pandemii, kiedy już nie będzie można tego uniknąć.
W PL wyspa szczęśliwości pewnie utrzyma się dłużej w ramach ochrony przed utratą twarzy...
... a nie, to już przecież przerabialiśmy, kto by się tam twarzą przejmował (i tym dłuuuugim rosnącym nosem)

Taa, pewne strzelanki, pewne RPGi...
... pomijając przyjemność z gry (i dumę z pozycji w rankingu), to jest najczęściej całkiem spora, w każdym razie słuszna kasa.
No, może nie dla drużyn młodzieżowych, ale dla zawodowców niewątpliwie tak.
Nawet dla tych pomniejszych - jedna z legend mojego ostatniego serwera w... hmm... pewnej grze, nick dobrze znany i rozpoznawalny w świecie graczy, otrzymała bardzo intratną propozycję: granie w trybie co najmniej 12h na dobę dla takiego jednego maniaka tej gry z Dubaju. Wikt, opierunek i naprawdę piękna kasiejka.
Dwa lata temu to było - chłopak nadal siedzi w tym Dubaju i wpycha swojego patrona do czołówki graczy.
Chyba jak mu się ten kontrakt kiedyś skończy, to już będzie mógł przejść na emeryturę

 

W RPG-ach z jednej strony jest trudniej, z drugiej łatwiej. Tam trzeba naprawdę kupę czasu spędzać na żmudnym tłuczeniu potworków, żeby zdobyć jakiś ultrarzadki ekwipunek albo surowce do jego wytworzenia. Najcenniejszym zasobem jest czas. Im go więcej, tym lepiej. Bez górnej granicy. Bez problemu można wystawić swojego "przedstawiciela", żeby klikał. Oczywiście im lepszy gracz na tym stanowisku, tym szybciej będzie się uwijał z zadaniami i reszta serwera mu nie ucieknie. Jak już ten "przedstawiciel" rozwinie postać do założonego poziomu, można samemu siąść przed komputerem i lansować się w mieście, albo bezstresowo iść na jakąś misję.

W strzelance zaś wystarczy szybki komputer ze stabilnym połączeniem internetowym, dobrym monitorem i porządną myszką. Do tego własne zdolności i można nawiązać wirtualną walkę z innymi graczami. Powyżej pewnej granicy (bo ja wiem? kilkanaście, może dwadzieścia tysięcy złotych?) dalsze inwestowanie w sprzęt komputerowy nie ma już znaczenia, więc zostają własne umiejętności i doświadczenie. Tutaj "przedstawiciel" nie zagra za nikogo, bo cała zabawa sprowadza się do bezpośrednich pojedynków. I co? Siądzie taki nieograny patron na koncie "elo elo, jestem snajper numero uno" i dostanie baty od pierwszego lepszego ziomka "spędziłem tysiąc godzin w grze".

 

No, teraz to więcej, wszystkie chipy przecież poszły do szczepionek i światowy deficyt mamy

A tak ogólnie to oczywiście masz rację, w RPG-ach najbardziej liczy się czas (jeśli rozwijasz postać), choć umiejętności "rajdowe" (taktyki na bossów i kierowanie oficerami) też, jeśli liderujesz, bo twój patron chce być liderem. Ogólnie pomysł jak dla mnie dziwaczny, takie włażenie na szczyty rankingów na grzbiecie opłacanego (suto opłacanego) "przedstawiciela" - no ale jeśli mieszkasz w Dubaju i jesteś bogaty na tamtejsze warunki, to znaczy, że nawet nie czujesz tych wydatków (apartament hotelowy plus żarcie plus pensyjka, o jakiej wielu polskich prezesów średniego szczebla może tylko pomarzyć, z wyjątkiem pana O'baytka rzecz jasna).

Strzelanki to ja bardzo lubię, ale nie takie pojedynkowe - od dziecka sobie lubiłam postrzelać indywidualnie, na zasadzie, że jak się rusza, to łubudu.
Słodką dziewczynką byłam, nie...?
Ale fakt, w strzelankach to przedstawiciel nic nie daje

 

Tak, za parę dni znikną i już nie trzeba się będzie martwić, że coś istnieje. Pójdą precz razem z całą pandemią, która przestanie istnieć
Naprawdę takie coś jest fajne Szokiem jest jak się czyta, ze samolot się rozbił, a tu każdego dnia średnia 200-300 osób do piachu i to bez katastrofy. Ot po prostu.

 

Taki mamy teraz u nas klimat
Do tego u mnie na niebie latają helikoptery i mysliwce.Mam nadzieję ,że się nie rozbiją.

 

Tematy polityczne usunięte.
SMOD_Casino
Radujmy się

A co do liczby zgonów, to część nieboszczyków stanowią niewątpliwie laureaci Nagrody Darwina.
Co oczywiście nie znaczy, że im się należało.
Tak tylko wspominam dla porządku.

Dwa natychmiastowe skojarzenia, bez zastanawiania się:
31 sierpnia 1939 - nie wiem (i nie pamiętam, czy kiedyś wiedziałam), czy wtedy coś latało nad głowami... ale ta sytuacja i taki nastrój jakoś mi tak dziwnie pasuje.
I jeszcze oczywiście film o innej nie tak dawnej pandemii: And the Band Played On, a orkiestra grała dalej.
Ogólnie - mroczne klimaty gdzie nie spojrzeć.

***

A ja ponownie mam taką prośbę wielką: jeśli tylko możecie, nie szarżujcie, nie podejmujcie ryzyka, nie dajcie sobie wmówić, że już po pandemii, a wirus i tak niegroźny.
Bardzo uważajcie.
Przeczytałam dziś w Washington Post taki kawałek o kardiologicznym długim covidzie.
Nie warto ryzykować, serio.

 

Oj jest, przekonałam się o tym patrząc w co grają moi synowie, a w co ja. Lubię coś tworzyć, budować miasta, ale gratuluję sukcesu.

Chyba już zapomniano. Teraz dominuje na prawdę poważny temat

Jakoś nikt nie chce...może tak, jak u Ciebie - dzieci za małe, a może ja jestem za stara i mam "stare" dzieci
-------------------------------------------------------------------
W temacie pandemii - już jestem zmęczona tym tematem, po prostu jest...tylko z czasem stanie się kolejnym wirusem, przed którym trzeba się odpowiednio zabezpieczyć. Jest tyle innych ciekawych spraw. Życie toczy się dalej, trzeba się cieszyć dniem dzisiejszym, tym co jest tu i teraz i myśleć pozytywnie

 

Za mną się ciągnie ten długi ogon covidowy. Jestem wożona od lekarza do lekarza i owszem oni mówią, że tak jest ale nie wiedzą jak to leczyć, bo czas za krótki od wystąpienia objawów i nikt ich tego nie nauczył. Ech
Czytałam Twój post, on był polityczny?
To od jutra piszę, jak sadzę szarłat

 

Jeśli pandemię łączy się z Łukaszenką i uchodźcami to trudno nie zauważyć polityki, a stamtąd to już krótka droga na wczasy.

Temat adekwatny do tego forum.

 

Oba są poważne i w obu ludzie mogą stracić życie i zdrowie.

Pozytywnie to ja myślałam od lat, lecz od pewnego czasu są rzucane kłody pod nogi i nie bardzo jest czym się cieszyć.

Oby jak najszybciej i by tylko zależało te zabezpieczenie od osoby która nie chcę się zakazić. To chyba nie będzie możliwe.

Popieram, jednak nie ogłoszono jeszcze zwycięstwa , a ludzie zaczynają się zachowywać jakby faktycznie go nie było.

 

To ja tu tylko do SMODCasino, bo przeczytałam kiedyś regulamin i rozumiem. Natomiast nie rozumiem (bo tego w regulaminie nie ma)
co różni politykę od stwierdzenia faktu? Fakt nie nic wspólnego z polityką, dopiero dywagacje na jej temat

 

Taaa... Codziennie o tym w pracy słyszę. Że któryś dostawca wyciął 1/3 portfolio, a na resztę potwierdził dostawę na za rok. Wszystkie starsze komponenty zostały wycofane z produkcji, a najnowsze mają straszne terminy. Środek trzyma się mniej lub bardziej stabilnie, ale często ceny ma takie, że siąść i płakać

Wirus namieszał w dwóch obszarach. Jeden to dalekowschodni producenci elementów, drugi to firmy transportowe. Efekt jest taki, że do Europy i USA trafia mniej komponentów. W związku z tym brakuje ich firmom, które produkują bardziej złożone urządzenia. Na to reakcja takich firm montażowych może być tylko jedna. Zwiększają zamówienia, żeby mieć materiały na zapas i jeszcze bardziej drenują rynek. Produkcja elementów zaś jest bardzo trudna, wymaga gigantycznych kosztów (grube miliony dolarów), sporo czasu (przynajmniej kilka lat) i bardzo wysoko wykwalifikowanej kadry (projektowanie i produkcja elementów to niesłychanie wąska specjalizacja wymagająca mnóstwa doświadczenia), żeby postawić nową fabrykę i zwiększyć wolumen. Cena jednostkowa gotowych elementów zaś jest na tyle niska, że dla opłacalności trzeba produkować ich naprawdę straszne ilości i liczyć na zwrot inwestycji w przeciągu następnych kilkunastu lat.
Na dodatek już dziś chodzą słuchy, że zaczyna brakować surowców do ich produkcji. Mimo że głównym składnikiem chipów jest krzem, który w postaci piasku jest jednym z najpopularniejszych minerałów na Ziemi, to do elektroniki potrzebny jest niezwykle czysty, a taki produkuje zaledwie kilka firm na świecie.

 

No to wyślijcie mnie już na te wczasy, może być nawet na słabych albo i nieistniejących podstawach.
Przecież dobrze wiecie, że się nawet nie odwołam, bo ścieżka apelacyjna w tym systemie to śmiech na sali.
Dajcie mi bana prewencyjnego, żebym broń Boże znowu nie napisała czegoś, co wam się skojarzy z Kodeksem.
Sami pomyślcie, jak fajnie będzie - cisza, spokój i tylko szum łanów szarłatu.
Nie lubię takich podchodów, wolę otwarte działania - więc kto mnie wymiksuje z obrazu...?