kalinamala

Witaj Madziu nasza miła,
Może byś tutaj coś stworzyła?
Jest tutaj bardzo cicho ostatnimi czasy..
No.. Nie wiem..
Może pochwal się tym, czym są adidasy?
Albo inne wczasy?

 

W chwili wytchnienia i na dzień dobry naskrobie coś

Jabłonie

Jabłonie w ogrodach
mają zakręcone korzenie
przeżytych lat
gałęzie rozłożyste w wyobraźni
rozwijają soczyste
liście doświadczeń
by piąć się w górę
do źródła duszy
rodzą owoce
naszego nastroju
E.W.

Życzę fajnego dnia

 

Przepiękny wiersz, Jagoda

 

Witaj Tomku w moim domku - no cicho tutaj , hmmm...
...Może dlatego że jest pełnia lata
i każdy za czymś albo gdzieś tam lata...
Mnie także nosi - czasem wręcz poniesie
kiedy biegając po forumskim lesie
dowiem się rzeczy... niemiłych dla ucha
i mam ochotę rozsądku nie słuchać
a powylewać swe żale i złości
na te wszelakie... nieprawidłowości
których niestety bywa coraz więcej
Ot choćby w samym chomiczym ewencie
gdzie jednym dano... a innych... minięto
czym niejednemu radości odjęto
z onej zabawy jak i różowości
- do dzisiaj mnie to jeszcze ciutkę złości
i na chomisie spoglądam z niesmakiem.
Oby już więcej nam... się żadne takie
nie przytrafiały w farmerskiej zabawie
bo się rozeźlę i farmę zostawię
znów na czas długi - czego bym nie chciała
przez wzgląd na Mietkę - toćby mi zalała
swoimi łzami łąki i ogródki...
Mnie też by pewnie nawiedzały smutki
a wieczorami tęskniłabym skrycie
za moją Mietką
i farmerskim życiem

Jadziu dziękuję - wiersz faktycznie piękny i...
...Autor nigdy nie zgadnie
jaką strunę poruszy
pragnie tylko by ładnie...
a wiersz trafia do duszy
i odbija się echem
i zachwyca obrazem
obdarzając uśmiechem
lub zadumać się każe...
... poruszający wiele strun w duszy
- a ja dziś zostawię takie rymy - o budowaniu;
Budowałam dom marzeniem,wiarą go wzmacniałam
Każdą cegłę dni i zdarzeń miłością spajałam
Ufność w oknach zawiesiłam firanką tiulową
Ścianom barwę przywiązania dałam kolorową.

Budowałam dom nie mając zbytnio doświadczenia
Więc czasami coś tam trzeba było w nim pozmieniać
Tu dać więcej tolerancji, ówdzie więcej wiary...
I miłości gdy się w ścianach pojawiły szpary.

Kiedy sufit zaczął pękać nadzieją podpierać...
Lecz gdy przez zdeptane progi chłód się zaczął wdzierać
Wymiatając wszelką radość ze wszystkich pokoi
Zrozumiałam że się w burzach dom mój nie ostoi.

Przyszły deszcze łez strumieniem zmywając kolory
Tiul firanek potargały niedomówień zmory
Przywiązanie wiatr pozrywał , jak pajęcze sieci
Słońce mroków nieufności nie mogło rozświecić.

Popękały fundamenty pod naporem złości
By je wzmacniać sił zabrakło i żaru miłości
Wiara złączyć już nie mogła zbutwiałym cementem
Gdy goryczy pleśnią było wszystko przesiąknięte.

Budowałam dom marzeniem - siedem lat i więcej
Miała mi w tym dopomagać obrączka na ręce
Ale wszystko nadaremność smętna pochłonęła
I przepadło kiedy w progu nienawiść stanęła.
*****
Dzisiaj nowy dom buduję z marzeń ocalałych
Już mi ściany w winogronach nadziei dojrzały
Słońce wiary złotym blaskiem już mi dach pokryło
A w ogródku dziką różą kwitnie cicha miłość.

Dwa okienka na poddaszu patrzą w nieb błękity
Zaś kominy przyszłe dymy śnią w różowe świty
Już tam Radość zawitała z dziećmi uśmiechami
i chcą wolny kąt wynająć by zamieszkać z nami.

Pod balkonem gniazdo lepi jaskółeczek para
Też im w pracy dopomaga Nadzieja i Wiara
Jeszcze wiele trzeba trudu i wyrzeczeń więcej
Więc i Ty dopomóż Boże kiedy słabną ręce.

Kiedy skończę budowanie będę w progu siadać
I mej wnuczce-Iskiereczce bajki opowiadać
Stara jabłoń się zaduma swych gałęzi cieniem
A łza szczęścia w oku błyśnie spełnionym marzeniem.

-pozdrawiam wszystkich cieplutko i dobrego dnia życzę

 

To na pewno wielu z nas coś przypomina i daje do myślenia Pięknie

Osądzona

Głośny krzyk
Winna! Winna!
Osądzona zaocznie
wyszydzona wyśmiana
skuliła się smutna
ocierając krwawą łzę
Spojrzała w niebo
podniosła się wyszeptała
Kro z Was jest bez winy
niech rzuci we mnie cierniem

Odejdę bez słowa
łatwiej skonam

Osądzona miłość
E.W.

Pozdrawiam słonecznie

 

Smutny Jadziu - i skłaniający do głębszej refleksji...
- to ja może o spóźnionej napiszę ;

Miała oczy zielone jak wiosenny poranek
Spoglądała nieśmiało i cichutko pytała
Czy ją przyjmę do siebie i czy przy niej zostanę
Nawet gdyby mi czasem płakała.

Co jej miałam powiedzieć - że tak przyszła nie w porę
Że spóźniła się do mnie o lat dziesięć i więcej
Że dziś nawet znajomych już do siebie nie biorę
I za wierność swą także nie ręczę.

A ta obca... nieznana... i w dodatku z daleka
Tak przychodzi po prostu jakby zjawić się miała
Czemu do mnie akurat gdy już na nią nie czekam
- Nawet wierzyć w nią dzisiaj przestałam.

Co jej miałam powiedzieć - że tu jedna już była
I że dając tak wiele jeszcze więcej zabrała
Poszła sobie... zwyczajnie... jakby tylko się śniła
A ta rana na sercu została.

Przez te oczy zielone kiedy u mnie już jesień
Nie powinnam jej ufać nie powinnam jej wierzyć
Może komuś innemu trochę szczęścia przyniesie
- Mnie na szczęściu już tak nie zależy.

Co jej miałam powiedzieć - że niedobrze się stało
Pewnie ślepym przypadkiem pomyliła adresy...
Lecz gdy chce niech zostanie choć tu miejsca za mało
- Tylko niech się z odejściem nie śpieszy.

 

Przepraszam, ale nie do końca rozumiem o co chodzi z tą spóźnioną...

 

Hmmm... jak by Ci tu podpowiedzieć Tomaszu - Jadzia temat ,,rozpoczęła,, więc kontynuowałam...
i dziś też w tym samym temacie rymy zostawię

Czy to już była miłość.. ?
Czy to już była ona -
ten nagły zmysłów poryw,
gdy brałeś mnie w ramiona.

Czy to już była miłość
to nagłe serca drżenie,
gdy w głębi moich źrenic
topiłeś swe spojrzenie.

Czy to już miłość była,
gdy każdą cząstką ciała
bliskością twoją żyłam
i tobą oddychałam.

I wydawało mi się
to takie oczywiste,
że gdy zabraknie ciebie
ja też przestanę istnieć.

A jednak wciąż do życia
budzę się w każde rano.
I lustro mnie odbija
na pozór taką samą...

Uśmiech tak jak i dawniej
pojawia się na ustach,
tylko w oczach i dłoniach
tkwi jakaś dziwna pustka...

Lecz gdy spoglądam w serce
to nic się nie zmieniło
ciągle w nim pełno ciebie...
- Czy to jest właśnie miłość ?

- pozdrowienia dla wszystkich zostawiam wraz z życzeniami miłego popołudnia i wieczoru

 

Dziękuję, ale wg mnie w tamtym wierszu chodzi o spóźnioną nadzieję. A raczej... Nadzieję, a nie nadzieję.

A wiersz przepiękny, bo mówi o prawdziwej miłości, tej wiecznej.

 

Wierszem nie potrafię odpowiedzieć, ale zagram

 

Nie Tomku , Nadzieja może być krucha... nieśmiała...cicha... ale raczej nie spóźnia się, a pojawia zawsze, gdy jej potrzebujemy ;
- to dziś o niej napiszę;
Niejeden raz przychodziła do mnie przed snem
i mówiła mi - Dobrze wiem
jak ci trudno jest żyć.
Niejeden raz ocierała mi z oczu łzy
i szeptała - Możesz i ty
jeszcze szczęśliwą być.
Niejeden raz w noc bezsenną samotny dzień
była ze mną wierna jak cień
czasem drżąca jak liść.
Bywały dni kiedy przed nią zamknęłam drzwi
- Nie odejdę - mówiła mi -
Bo dlaczego mam iść ?
Jestem jak ty... twojej duszy cząstka co trwa...
Ty mną jesteś a tobą ja
- i wracała co dnia.
Krucha jak kwiat nauczyła mnie kochać świat
pomagała w drodze pod wiatr
razem łatwiej jest być...
Od wielu lat nieustannie tak przy mnie trwa
i ogromną moc w sobie ma
skoro jeszcze chcę żyć...

Pięknie odpowiedziałaś - kiedyś ...w innej epoce życia, niezbyt lubiłam tego wykonawcę - trzeba było dojrzeć (jak do wszystkiego) do Jego stylu i repertuaru - dziś słucham z prawdziwą przyjemnością, a tej ...

... refren dość często mi w myślach rozbrzmiewa - zwykle jako ostrzeżenie

 

To ja już nie wiem, o co Ci chodzi. Raczej nie o Panią Wiarę A ten refren mi też po głowie ciągle łazi, podobnie jak z czasów licealnych odkąd zobaczyłem jak klasa muzyczna na urodzinach sekretarza dyrektorki śpiewała mu "Nie bądź taki szybki Bill" i też mi to po głowie ciągle łazi Z resztą jak melodia z poloneza z "Pana Tadeusza"

 

"Z nich zaś największa jest miłość". Nawet ta, co przyszła nie w porę.

 

I wszystko jasne

 

Tomek jeszcze nic takiego nie przeżył to nie wie o co chodzi

Romantycy

Jeszcze się potrafimy cieszyć
zapachem bzu i konwalii
jeszcze nas cieszy
o świcie trel słowika
szum strumienia i lasu
odbicie w fiołkowych oczach
i ciepły dotyk dłoni
wspólny spacer pośród
brzóz topoli i świerków
jeszcze się potrafimy
uśmiechać do gwiazd
upojeni zapachem jaśminu
słuchamy koncertu świerszcza
liczymy kropki biedronce
na płatach polnej stokrotki

jesienni romantycy
zakochani w wiośnie. E.W

Pozdrawiam i fajnego wieczorka życzę

 

Przepiękny wiersz i staram się od lat zmienić nastawienie do tej zmiennej jesieni, ale to nie takie proste.

 

Oj dawno mnie tu nie było i znów w szałasie,, tylko pająki gospodarzą.
Ogarnę więc co nieco korzystając z okazji - na farmie dopiero za godzinkę coś tam do roboty będę miała

No to teraz już wiesz, więc tłumaczyć nie będę

.......

Piękny Jadziu - a najpiękniejsze jest to, że i w jesieni (życia) nadal jesteśmy romantykami
- a co do Tomka i innych młodych, którzy jeszcze nie przeżyli... nie poznali... nie spotkali ... - kiedyś dla mej córki napisałam;
Zaczekaj na nią - pozwól by dojrzała
Opanuj zmysły, serce trochę ucisz
aby w nim kiedyś pięknie rozkwitała
Możesz żałować jeśli ją porzucisz.

Bądź jej jak matka która dba i chroni
od dnia narodzin - a nawet i wcześniej
Nie skąp pieszczoty swoich ciepłych dłoni
a gdy przewini nie karz zbyt boleśnie.

Może się takim rozpali płomieniem
co go nie zgasi najgroźniejsza burza
Może ci czoło szczęściem opromieni
a może zwiędnie jak zerwana róża...

Jednak zaczekaj - daj jej czasu tyle
ile potrzeba a nawet i więcej
Może w przyszłości stanie się motylem...
a może złotą obrączką na ręce?

Czymkolwiek będzie... czymkolwiek się stanie
smutnym wspomnieniem czy trwającą chwilą
zaczekaj na nią - warta jest czekania
nawet jeżeli serca się pomylą.


- na farmie ostatnio mamy iście ,,letnie wariacje,, więc ośmielę się dodać jeszcze wiersz o takim właśnie tytule, który kiedyś popełniłam, a właściwie to życie ,,popełniło,, treść ,a ja jedynie formę nadałam - nie jestem pewna czy Regulamin przepuści , ale ...zaryzykuję
Letnie wariacje
Mam sąsiada - chłop jak dąb, ale przy tym straszny głąb
patrzy jak ta sroka w gnat , gdy na sobie nie mam szmat
Inny by odwrócił oczy , lub z kocykiem ku mnie skoczył
aby okryć to...czy to... co należy ...a on co !
No nie byłam całkiem naga, miałam szmatek sztuki dwie
- ze mnie znów nie taka dżaga, naturystka także nie.
lecz pogoda dopisała,więc się poopalać chciałam.
W lipcowego żar południa chyba każdy słońcu rad
więc ja z książką ( chociaż nudna) i z kocykiem poszłam w sad.
A mój sąsiad (kot go drapał) na podobny pomysł wpadł
też z kocykiem się przyczłapał i opodal w cieniu siadł.
Nasze sady są graniczne, lecz w granicy płotu brak
z czego są zatargi liczne - zwłaszcza mnie to nie jest w smak,
bo przełazi na me grunta, a wraz z nim ten jego pies
co to nie wart kłaków funta - sąsiad zresztą nie wart też.
Tak on siedzi , a ja leżę - choć mnie ,,nosi,, mówiąc szczerze
i ze złości skręca aż ( weź go Boże kolką skarz!)
Nie żeby mi zależało... byłby to niechęci szczyt
lecz tych szmatek miałam mało no i jedną luźno zbyt.
,,A pal licho - myślę sobie - teraz to już nic nie zrobię,,
Gdybym była przewidziała , że wywołam owo licho
nic bym wcale nie myślała , ale w sadzie było cicho.
Za to jakoś po kwadransie zerwał się solidny wiatr
i w wesołym kontredansie porwał jedną z moich szmat.
Porwał ją, bo była luźno i odpięta wcześniej - cóż
łapać było ciut za późno, bo wiatr zwiał ją w krzewy róż.
Zawołałam głośno - Rety! Łapaj...! Trzymaj...!! - lecz niestety
bo mój sąsiad (słowo daję) z rozdziawioną gębą staje
jakby ujrzał Himalaje .
Aż dostałam gęsiej skórki - toż to tylko dwa pagórki
najzwyklejsza w świecie rzecz ( rusz się chłopie, lub idź precz!)
Inny by w te róże gonił - i okazję pojął w lot
Pod swój kocyk by mnie schronił a i sam się wcisnął pod
Ja nie twierdzę, że wypada... choć wypada - czemu nie
w końcu po to mam sąsiada by mnie wspierał gdy jest źle
A ten stał i ani rusz - No głąb jeden... Głąb i już!
Jak się dalej rzeczy miała ? - ech doprawdy szkoda słów
Trzy dni we mnie złość kipiała - a i teraz kipi znów.
Durny jeden... po niewczasie zaczął łasić się jak kot
psu na budę teraz zda się , bo już w sadzie stoi płot.
Postawiłam (słowo daję) betonowy , tęgo mur
- chce znów ujrzeć ,,Himalaje,, to niech w płocie szuka dziur.
- miłego popołudnia i wieczoru życzę wszystkim co tu zabłądzą

 

Poprawiłaś mi dziś humorek, Kalinko Kalinko Kalinko maja

 

Babciu ale ci się udał ten wiersz

 

Od wczoraj zerkam czy się tu nie pojawił Gość , którego zaprosiłam, ale jak widać pewnie się nie zjawi - no trudno...
Skoro już weszłam to trochę pająki powymiatam i...

I przypomnę o bajeczce;
Wolno mrugać Iskiereczce
ale lepiej moja duszko
nie folgować swym paluszkom
Tak że zważaj na to mała
żebyś się nie doigrała

tego
Chociaż...
...jesień nadchodzi, a z nią wiatry, deszcze
i nie wiadomo co tam przyjdzie jeszcze
więc pora zamknąć szałas na trzy spusty
- i tak od dawna stoi całkiem pusty...