zzizzie

Dla mnie te linki pod ramką to już taka normalność i oczywista oczywistość, że nie myślę czasami że wypadałoby o nich wspomnieć

A Jensena (jakoś bardziej mi pasuje mówić o nim Dean ) uwielbiam z tymi jego nogami, no co Ty chcesz od jego nóg? I te jego miny bezcenne Batman jednak odpada bo musi być w masce, ale mam nadzieję, że jakieś role w ciekawych filmach jeszcze obydwaj "bracia" dostaną, Castiela i Rowenę też mogliby ze sobą zabrać, a i tego łobuza Crowleya Może się kiedyś doczekamy czegoś w stylu SPN

 

No powoli trzeba się przyzwyczajać, że Jensen to Jensen, nie Dean (ech ).
Też go uwielbiam ku rozpaczy mojego biednego chłopiny
A nogi, cóż... no trudno, choć jak sobie tak zerknąć na początek pierwszego odcinka czwartego sezonu, to aż się człowiekowi przykro robi na widok tych nóg.
Batman nie zawsze jest w masce, a poza tym to, co widać poniżej maski, jest przepiękne (na tej foci halloweenowej).

W ogóle fakt, trzeba jakoś zagospodarować towarzycho, żeby się nie rozleźli po innych produkcjach - ktoś tam przebąkiwał o filmie, takim fabularnym... no z braku czegoś lepszego niechby był i film.
Castiel i Rowena obowiązkowi, ja bym jeszcze takiego np Gabriela (archanioła) zaangażowała, bo go bardzo lubię...
... a Crowley to się tak obraził na producentów, że pewnie nawet w filmie już nie ożyje - wielka szkoda, pokochałam Crowleya za całokształt (plus te brązowe oczy).
Tylko uprzejmie proszę, żeby było bez mamusi i bez tego strasznego Ketcha... stary Winchester to chętnie, ale w poprzednim wydaniu, nie ta wygolona i wychudzona wersja, John Winchester ma być rozczochrany i przybrudzony, bo to jest prawdziwy tatuś.

Czy ktoś z producentów to czyta...?
No to proszę uwzględnić żądania fanki, bo jak nie to -

 

Się obrazimy i poszukamy czegoś innego Ja już się rozglądam i znalazłam taki serial z udziałem Jensena - Dark Angel, oglądałaś może?

 

Ech ta moja jednoserialowość - mój mały rozumek nie ogarnia większych ilości
Ale już zlokalizowałam tego Mrocznego Anioła (czy jak go tam zwał), dziś się za to biorę zaraz po inwentaryzacji

 

Nie mogą się doliczyć?

 

No to by był niezły numer
Ale teraz to już się chyba nie zdarza przy tym całym obrazowaniu
Słyszałam o takim przypadku wśród jakichś znajomych moich rodziców, pewnie to były lata sześćdziesiąte - wszyscy się cieszyli na bliźnięta, okazało się, że doszedł jeszcze tzw trzeci bliźniak.
Uwaga, ponieważ to były te lata sześćdziesiąte, za ewentualne skojarzenia z treściami politycznymi nie odpowiadam

U mnie stan zapasów raczej jest jasny ilościowo, jakość będą sprawdzać
Marco u bram (niebywałe zdrowie ma ten mój staruszek swoją drogą, wątpię, czy mnie by się chciało)...
... więc się pewnie odezwę po inwentaryzacji.
Hurra, znowu się przejadę na katafalku

 

No i tu byś się zdziwiła.
Niedawno taki przypadek miał miejsce, co prawda nie przy bliźniakach.
Ciąża pięcioracza, wiadomo kruszynki, więc 5 zespołów neonatologów i 5 inkubatorów pod ręką, w oczekiwaniu.....
No i na koniec się okazało , że jakimś cudem jest jeszcze jedno i brak lekarza i inkubatora, trochę się popłoch zrobił, ale ostatecznie wszystko się dobrze skończyło
Byle do piątku...

 

Proszę mnie nie straszyć
No ale przy piątce/szóstce (łomatko) to tam był tłok że hej, można było kogoś przeoczyć, jeśli się chował za plecami rodzeństwa.
Choć z drugiej strony myślę, że albo technicy od USG słabo się przykładali, albo to USG było robione za rzadko... zresztą bo ja wiem, cieszę się, że u mnie dalej tylko ta dwójka siedzi i nikogo innego nie widać, brr.

Po podróży na katafalku czuję się wręcz królewsko, ach te zaciekawione spojrzenia gawiedzi... no trochę szkoda, że tej gawiedzi nie za dużo spotkaliśmy.
Ale poza tym to zdołowana jestem, nadal nic się złego nie dzieje, więc piątek staje się coraz mniej pewny – zgoda na przedłużenie mojego wyroku została w każdym razie podpisana, mogą mnie tak trzymać przez kolejny tydzień, ech.
W czwartek będzie następne konsylium podglądaczy i innych mierniczych i może wtedy coś się sensownego okaże.

Na razie zostałam pochwalona za zanik mięśni (oraz resztek chęci do życia), tylko tak dalej.
Obawiam się, że przez pierwsze tygodnie po tej zabawie będę się co najwyżej czołgać, zanim mi te mięśnie odrosną.

Marco pojechał do firmy (pokazać następny filmik, jak go znam – biedne to biuro, oj biedne), a ja już się boję, z jakim prezentem wróci.
Bez sensu to wszystko

 

Najważniejsze, że nic złego się nie dzieje, jesteś bardzo grzeczną i dzielną pacjentką

Zastanawia mnie tylko, jak to jest z tą zgodą - tzn. nie bardzo rozumiem jak to jest, w końcu przemawiają za tym jakieś względy medyczne, więc po co wyrażanie zgody, a jakby tej twojej zgody nie było, to co?
I dlaczego Marco ma podpisywać, jak już, to chyba potrzebna twoja zgoda
Całkiem to dla mnie zagmatwane - patriarchatu nie przyjmuję do wiadomości, nie mieści mi się to w mojej skołatanej głowie

(będę za 2 h, idę na rehabilitację)

 

Taa, jestem grzeczna i coraz bardzie zrezygnowana

O tej zgodzie (dwuosobowej) i patriarchacie - ten patriarchat to oczywiście lekka przesada, ale Marco jako ślubny ma prawo wszystko wiedzieć i współdecydować. Jak już się ma tego męża, to takie prawo zaczyna przysługiwać właśnie jemu, nie np rodzicom.

Zgoda dotyczy dalszego trzymania mnie w tej grzecznej pozycji leżącej przez jeszcze parę dni dłużej po terminie, który oni sobie upatrzyli jako optymalny, głównie przez tę moją poprzednią bliznę. Te maluchy ugniatające bliznę już się nadają do samodzielnego życia, no ale jak wspominałam teraz dodatkowo tuczymy Jasia i (wybacz) Małgosię. Stado konowałów ogląda i ocenia stan okolic blizny i według tego podejmuje decyzje, bo to jest teraz bodajże największe zagrożenie.
A ta zgoda, "poinformowana" (strasznie to brzmi po polsku), to jest taki odpowiednik skanu dowodu osobistego na farmie
Jakby co, to szpital jest kryty, bo poinformował delikwentkę i jej pana i władcę, że niby można już, ale można też jeszcze poleżeć i poczekać, a oni podpisali tę nieszczęsną poinformowaną zgodę na ciąg dalszy leżenia i czekania, jeśli będzie to rzeczywiście możliwe i nie przesadnie ryzykowne.
W sumie to nie jestem pewna, jaka byłaby procedura, gdyby Marco tej zgody nie podpisał, nie pytałam, bo i po co, ale mogę poszukać gdzieś na necie.

Ja się zgadzam na ten ciąg dalszy z najwyższą niechęcią... no ale niech im będzie, temu Jasiowi i Małgosi, niech się jeszcze troszkę podtuczą (jeśli mnie to tuczenie nie wykończy na amen, ale szanse, że nie wykończy, są dość spore).

 

Spokojnie,twój bocian czas kontroluje Jak zadzwoni budzik,to wystartuje Ale mi się rymnęło

 

Jasne, bocian.
Mój bocian jest ryżawy, łysieje od czoła, nosi druciane okularki, ma malutkie niebieściutkie oczka, dość kaprawe...
... opisywać dalej...?
Mój bocian to konował prowadzący, ten z kozikiem w garści

 

Jakby nie wyglądał i co miał w ręku,to czas odmierza i trzeba mu zaufać Wierzę,że masz dosyć-też bym miała...Może do 20-tego doleżysz? Ide spać,zeby nie oberwać od ciebie,do jutra

 

Kolorowych
Jak już totalnie zobojętnieję, to mogę doleżeć nawet do 21-ego... roku

 

Podejrzewam, że tego przystojnego bociana to Marco ci wybrał - pewnie bał się konkurencji

Teraz mi się rozjaśniło,że to info o stanie pacjenta i ew. rokowaniu na najbliższe dni.
A już mi się przewijał filmik z epoki kamienia łupanego (np Flinstonowie)
Zdecydowanie wolę matriarchat.

Obstawiam 8-go, byłby super prezent urodzinowy

 

Przystojny bocian robi tu za ordynatora
Chyba i tak nikt inny nie wchodził w grę
Zresztą uczciwie powiem, że z położnikiem to by mi tak jakoś nie pasowało

No nie, aż tak, jak u Flintstonów, to tutaj nie jest... ale prawie
A ja wolę patriarchat, jeśli patriarchowie są w miarę rozsądni.
Matriarchat to przecież wieczny PMS jest (po polsku ZNP i naprawdę nie chodzi o organizację zawodową nauczycieli)

 

Z tym PMS to przesadziłaś, przecież nastolatki niewiele mają do gadania, Do tego trzeba dorosnąć

 

Do PMS też trzeba dorosnąć
Podobno najgorzej znoszą to panie o dwie-trzy dekady starsze od nastolatek

 

Jakoś sobie nie przypominam takich dolegliwości, pewnie skleroza mnie dopada

 

Oj bo to trzeba mieć szczególne skłonności do PMS.
Ja też nie mam i nigdy nie miałam, ale uwierz mi - jesteśmy w mniejszości