Nie z tego kucyka

Już wyjaśniam.
Niejaki pan Cesare Lombroso to był antropolog fizyczny (cokolwiek by to miało znaczyć) oraz kryminolog, który klasyfikował przestępców według ich cech fizycznych, czyli głównie wyglądu.
Poniżej eksponacik z muzeum tego pana (Włocha zresztą) - na dole pan Lombroso we własnej osobie, po lewej czaszki zbrodniarzy, a po prawej rozmaite fizys czyli oblicza typowe (zdaniem pana L.) dla rozmaitych rodzajów przestępców (jak morderca, oszust itd).

​

Coś w tym jest, a w każdym razie było w czasach pana L. (1835-1909) - co gorsi (złapani) zbrodniarze wywodzili się ze sfer niższych, trapionych chorobami, uzależnieniami, niedożywieniem i ogólnymi złymi warunkami, więc i oblicza mieli takie... hmm... przechodzone lekko.
Zbrodniarzy z wyższych sfer na ogół nie łapano (zapewne przez uprzejmość).

No więc typ lombrozjański to będzie gostek z facjatą jak z fotek pana L.
Proste, nie...?

 

Jakie to proste. Wystarczy spojrzeć na twarz i już wiadomo z kim się ma do czynienia. Czy przy pierwszej okazji poderżnie gardło, czy poprzestanie na skrojeniu portfela

 

Teoria pana L. została zjechana, czyli zmieszana z błotem, w tych późniejszych i jakoby bardziej światłych czasach.
O tyle słusznie, że on te badania prowadził na próbie naprawdę niezbyt reprezentatywnej.
Ale czasem jak się człek uważniej przyjrzy niektórym facjatom, to mu się Lombroso czkawką odbija

 

Aż mi się przypominają skecze Ewy Szumańskiej i Jana Kaczmarka, a później Stanisława Szelca

Będąc młodą lekarką na nieustannie mord... modernizowanej i przebudowywanej rubieży przyszedł raz do mnie pacjent o wyglądzie nieciekawym...

 

Ech łza się w oku kręci
Miałam to nagrane, chyba wszystko - moja mama lubiła

Ale teraz, Zgredziu, jak już wiesz, o co chodziło z tym panem Lombroso, to zrób pobieżny przegląd znajomych
Może sobie listę ułożysz
Bawiliśmy się tak na studiach dopasowując wykładowców do różnych typów facjaty

 

Genialne w prostocie Tylko jak wg tego niesporczaka rozpoznać: po kombinezonie ogólnie, czy po dzióbku na facjacie Hmm 1150 gatunków, miał by pan Lambroso pole do popisu Ale obserwacja wizualna by była na pewno przyjemniejsza od obserwacji facjat takich przyjemniaczków z tego zdjęcia

 

Niesporczak się ukrywa w kombinezonie, a to takie okrągłe coś ma wygląd niepokojąco techniczny i chyba jest słabo zindywidualizowane.
Moim zdaniem w przypadku niesporczaka należałoby badać wygląd i położenie tych sztyletów w gardzieli

 

O sztylety To jest chyba to. Im bardziej szpiczaste, ostrzejsze i im jest ich więcej i szybciej kroją tym ciemniejszy typ z niesporczaka Ciekawe czy pan Lambroso poświęcił by swoje... powiedzmy paluchy, gdyby mógł się jakoś dostosować rozmiarem w celu lepszej obserwacji, żeby sprawdzić te sztylety niejako "organoleptycznie"

 

Pan L. żył w czasach, kiedy się uczeni poświęcali.
I nawet własną kasę wykładali na zakupy.
Pan L. był stałym klientem kilku co większych zakładów karnych, gdzie co pewien czas organizowano wyprz materiału badawczego.
Przez wzgląd na tutejszy drobiazg (czyli maleństwa przesłodkie, wrażliwe i niewinne) nie napiszę, o jaki materiał chodzi. Można się ewentualnie spróbować domyślić.

Ale podejrzewam, że nawet pan L. nie zdołałby się aż tak zminiaturyzować, żeby osobiście paluchami grzebać niesporczakowi w gardzieli. Przypominam - co dorodniejsze niesporczaki osiągają zawrotną długość jednego milimetra.

 

Trochę przerażające, jak łatwo można było /i nadal jest/ znaleźć taki materiał badawczy, zwłaszcza jak się dysponuje finansami odpowiednimi. Ten pan L. to jednak pokazywał i swoje ciemniejsze strony.

Też podejrzewam, że machina Szalińskiego tak dobrze działa tylko w filmach. I musiał by się zadowolić mikroskopem.

 

Teraz jest o tyle trudniej (czyli w sumie drożej, nie oszukujmy się), że powszechnie rezygnuje się z tzw kary głównej, zwanej też kaesem - czyli podstawowego źródła owych smakowitych wyprzy.
Ale istnieją oczywiście jakieś oficjalne możliwości - muszą istnieć, jak się tak zastanowić, dla dobra nauki i takie tam.
Natomiast biednego niesporczaka nikt nie chroni, co napawa mnie głębokim smutkiem
Jakiś koleś z profesorskim tytułem, który bada te wyjątkowe niesporczakowe umiejętności przetrwania, przechwala się gdzieś na necie, że codziennie tłucze tysiące nieszczęsnych niesporczaków.
Dla dobra nauki oczywiście

 

Biedny niesporczak niestety jest zdany na pastwę nauki I tyle swoich istnień musiał poświęcić dla "jej dobra" Też mnie to smutkiem napawa Ta nauka to tak swoja drogą, sporych niekiedy "danin" w formie poświęcania żąda. Jak się czyta o niektórych eksperymentach to... dobra niewinne maleństwa, zapomniałam

 

A najgorsze jest to, że (dzieci proszone są o sprawdzenie, czy przypadkiem nie ma ich w drugim pokoju) niektórych eksperymentów póki co nie da się uniknąć. Pewnie za jakiś czas te rozmaite symulacje i wirtualizacje staną się już totalnie identyczne z warunkami naturalnymi i uwzględnią wszystkie jakieś tam losowe czy indywidualne czynniki... ale póki co w imię paru ważniejszych nauk pewne zwierzątka nadal są (podobno humanitarnie) męczone.
Tyle dobrego, że w coraz mniejszym stopniu na potrzeby stworzenia kolejnego kremu cud na zmarszczki czy pryszcze.

Ale tak sobie myślę, że nawet koleś z tytułem profesorskim nie wykończy niesporczaka.
Ktoś nas musi godnie zastąpić, jak już my wykończymy do reszty cały nasz habitat.
Człowiek potrafi

 

Na szczęście te firmy od kremów i szamponów zaczynają odchodzić od testowania i częściej pojawia się na opakowaniu "nie testowane na zwierzętach". Marzy mi się, żeby tak wszystkie... ech. Szczury i myszy w laboratoriach medycznych, które sprawdzają dla człowieka nowe leki czy szczepionki dla dobra tego człowieka będę się poświęcały nadal. Różne rzeczy takie szczury np. muszą znosić. Czytałam kiedyś że używano ich do wyhodowania narządu do przeszczepu /dla człowieka oczywiście/. Mianowicie dzięki użyciu komórek macierzystych wyhodowano mu na grzbiecie ludzkie ucho.

Niesporczak się nie da wytłuc /nie do końca/. Żaden tam profesorek nie da mu rady Natomiast do wykończenia swojego habitatu człowiek jest jak najlepszej drodze

 

No i teraz mi się to przyśni.
To ludzkie ucho na grzbiecie gryzonia.
Co za koszmarny pomysł, fuj

Przeleciałam się po oborze (a nie, to taki toast był)... więc przeleciałam się po forum i z niejakim zdumieniem wykryłam przejawy bezbrzeżnej tolerancji, która ni stąd ni zowąd dopadła osoby zazwyczaj chyba niezbyt tolerancyjne.
Jestem dziś w nastroju enigmatycznym więc napiszę tylko, że epatowanie czytelnika jakimś przedziwnym knajackim żargonem to wyjątkowo słaby pomysł.
Mam nadzieję, że nie kuszę w ten sposób losu...
... a zresztą - jakby co, jakoś sobie z tym losem poradzę. Nie z takimi sobie radziłam

Koniecznie kupcie sobie paczuszkę cream of tartar czyli kwaśnego winianu potasu.
Naprawdę absoprzepyszne ciasteczka wychodzą z tym czymś

 

Chciałbym zauważyć, że niekoniecznie. W moich czasach (ach, jak to brzmi ) wszystkie dzieci znały wiersz Juliana Tuwima (brata tej, co tłumaczyła Kubusia Puchatka) o panu Maluśkiewiczu

Istnieją. Można za życia podarować swoje zwłoki na cele naukowe

 

A można, pewnie.
Tyle, że ta pula materiału badawczego jest zapewne dość skromna, liczenie wyłącznie na darowizny może być ryzykowne.
Za czasów pana L. i jemu podobnych było z tym łatwiej... dzięki czemu mogło powstać dzieło Człowiek - Zbrodniarz, bogato ilustrowane (jak wyżej), oraz parę innych. Polecam zwłaszcza Geniusz i obłąkanie.
A na Dzień Kobiet (to już niedługo, brr, nie cierpię) odpowiednik traktujący specjalnie o paniach.
Sam smak.

 

O pan Maluśkiewicz był chyba nawet mniejszy od Tomcia Palucha I co on tam nie zabrał na tą łódeczkę. Pewną beczkę i armatę na komary Aż się łezka kręci

Ja fotę widziałam Nie polecam

 

A tak zupełnie bez związku z niesporczakiem, katowaniem zwierząt i środowiska oraz wyglądem zbrodniarzy zależnie od artykułu kodeksu karnego (tego wolnościowego, nie tutejszego) - mam sympatyczną focię postwalentynkową (w końcu na farmie ta świnia w tradycyjnej pieluszce nadal króluje - tyle że nazywa się ładnie).
Oto psia miłość - dwa niemłode labki, dziewucha jest blondynką, facet ciemnym brunetem.
Zawsze i wszędzie razem - aż się miło robi:

​

 

cudne mordki . Aż się serducho raduje Psy kochają bezwarunkowo i tu mają przewagę nad człowiekiem. I na zawsze.