Mazowieckie

Pewno w zamku mieszkasz, królowo Ty nasza

 

Może? Człowiek czym niej wie tym jest szczęśliwszy

 

To nie tak szło, Madziu Tylko "Im mniej wiesz, tym lepiej śpisz" A ja nie mogę za długo spać, bo zaraz matura i studia

 

Popatrz jak to w życiu się układa, Ty nie możesz spać przez naukę ja już chyba ze starości 4 godzinki w nocy ale za to w dzień (jak mam wolne) łapię drzemki

 

To blisko mojego LO dzielnicowo Pewnie blisko Madzi mieszkasz

 

Bliżej niż Ty Tomku

 

Pewnie pijecie razem kawkę

 

A jakże Codziennie rano

 

Ktoś tu jeszcze żyje ???

 

Duet Z-Z nie tylko żyje, ale też po raz kolejny wybiera się na podbój stolicy
Chcemy zaprosić Ciebie i wszystkie farmerki i farmerów na spotkanie w sobotę 20 stycznia o godz. 14. do restauracji Brooklyn.

Dokładny adres:
Brooklyn Restaurant & Bar
Jana Pawła 18 - Rondo ONZ, 00-116 Warszawa
https://goo.gl/maps/MFpRjrZCxa52


Ze względu na konieczność rezerwacji, wszystkich chętnych prosimy o potwierdzenie obecności do 17.01.

 

Niestety, ale nie dorosłem jeszcze do spotkań z farmerami.

 

Mam napisać do mamy, żeby przyprowadziła Cię za rękę?

 

Nie Po prostu jeszcze mi chęci nie wróciły i nie wiem, czy mi jaka kiszka nie wypadnie Dobranoc.

 

A mnie wywiało do Buska i niestety nie mogę wrócić wcześniej

 

już się cieszę
no to widzimy się w sobotę

 

Z czerwonego pamiętnika:

20.01.2018
Kiedy wreszcie znalazła właściwy lokal była już mocno spóźniona. W środku nie znalazła jednak nikogo znajomego....
- No ładnie, dowiedzieli się, że będę i zmienili lokal - pomyślała.
Postanowiła zaryzykować i sprawdzić niżej, choć towarzyszyła jej obawa, że znajdzie tam jedynie toaletę i wyjdzie na mocno zdesperowaną, zwłaszcza kiedy usłyszała:"Mogę w czymś pomoc?", czym zwykle sama płoszy klientów.
Na dole usłyszała roześmiane towarzystwo i wiedziała, że nie musi się nawet rozglądać za znajomymi twarzami, bo trafiła doskonale.
- Przepraszam, czy tu biją? - zapytała nieśmiało.
- A czym chcesz? - usłyszała wraz z kilkoma podpowiedziami od najlepszej kobiety na świecie.
- Ja tu byłem pierwszy i mogę zacząć! - ochoczo zaproponował przystojny blondyn, po czym przypomniał sobie, że skądś się znają i ma się jak odegrać.
- Dobra, cicho, ktoś idzie! - krzyknął ktoś z zebranych.
Po schodach szła, a wręcz leciała postać w czerwieni. - Czerwona tymczasem syknęła "No jak ona śmie", na szczęście w gwarze nikt nie usłyszał. Szybko poparła jednak pomysł, by nowoprzybyła odgadła nicki zebranych, widząc tu szansę na mały pstryczek w nos "A taka wygadana była" - pomyślała.
Szybko jednak zaczęła żałować tych "przyjemności", kiedy zaczął się atak na nią. Na forum to tacy ułożeni wszyscy, nie podskoczą, a jak człowiek się pokaże bez immunitetu i uzbrojenia w przycisk to mu się obrywa... Robiła jednak dobrą minę do złej gry.
Głośnym rozmowom nie było końca i tylko raz zapadła niezręczna cisza, ale pozostali goście chyba nie cieszyli się ich szczęściem, bo kelnerka nieśmiało poprosiła o opuszczenie lokalu pod pretekstem kolejnej rezerwacji.
- No nic, zmieniamy lokal.
- Ale gdzie idziemy?
- Jak to gdzie? Do Wedla, na czekoladę i werbunek do ekipy!
Słowa były tak stanowcze, że nie próbowali protestować, jednak dziwnym trafem nawet miejscowi zapomnieli jak tam dotrzeć.
- Nic nie szkodzi, zerknę na mapę! - krzyknęła radośnie Czerwona zapominając, że potrafi zgubić się nawet na krótkim dystansie.
Kiedy po zwiedzeniu okolicznych uliczek i wystraszeniu mieszkańców przekroczyła próg eleganckiego lokalu usłyszała tylko "Ale my zaraz zamykamy." Czuła jednak, że ta odmowa była raczej spowodowana jej ubłoconymi kaloszami i ulubionymi perfumami "Obora". Żałowała, że nie kupiła oryginalnego Diora jak jej sąsiadka, ta, co dorobiła się na fiołkach i nowych misjach.
Nie poddawała się jednak i zarzadziła zwrot wycieczki do kolejnej pijalni. Ponownie nie oponowali, co wydało jej się mocno podejrzane.
Na miejscu zrobili samowolne przemeblowanie, wygonili gości zniesmaczonych ich skojarzeniami, wciąż wspominając aniołka i sympatyczną parę krowy oraz byka. Kiedy opuszczała lokal wykazywali nieskrywaną radość, uśmiechając się od ucha do ucha.

Dziękuję za wspaniałe spotkanie i liczę, że ten "tajemniczy" dzwoniący następnym razem po prostu się pojawi.

 

wszystko się zgadza
było świetnie

 

no nawet ja muszę czasem chwilę pomyśleć

w sensie zamilkli wszyscy jak weszłam
...
Cieszę się że byłam

'tajemniczy" dzwoniący niech żałuje i niech się nie waha następnym razem

 

cd.
Jeszcze będąc w lokalu sprawdziła dokładniej opcje przesuniętego odjazdu. Przy próbie rezerwacji pojawił się jednak komunikat "Brak wolnych miejsc, spróbuj wcisnąć kit kierowcy". Stres zaczął przybierać na sile, bo miasto nawet bardziej obce niż jej własne, a uroku osobistego deficyt. Podeszła jednak ze smutną miną do kierowcy pytając, w którym kierunku jedzie.
Odpowiedź była jednak nie do końca satysfakcjonująca.
- Szkoda, że nie ma tu paniodgeografii - pomyślała. Zlitował się jednak i sprecyzował, że kierunek nie jest "przeciwny".
- A miejsca są?
- W bagażniku trochę, jak pani wciągnie brzuch to się zmieści.
- Już wciągnęłam - odparła ze wstydem, żałując spożytych kalorii.

Na szczęście pasażerów było tylko 3 i zaraz po naprawieniu poważnej usterki radia i wytypowania pochodzenia oczekujących na dworcu, można było ruszać. Kierowca stwierdził, żeby mu nie przeszkadzać w czasie snu, bo inaczej będzie marudny, po czym przeanalizował miejsca wysiadki podróżujących.
Poziom stresu, który opadł po zajęciu miejsca w busie złapał natychmiastowy efekt jojo. Tak, była ostatnia... Na domiar złego telefon rozładowała bezsensowną pisaniną na forum.
Po opuszczeniu busa przez przedostatnią pasażerkę nie ujechali za daleko, tuż przy lesie zatrzymując się.
- Czy to już Kielce? - próbowała jakoś rozładować sytuację.
- Jeszcze nie... - odparł, a echo odpowiedziało śmiechem Gargamela.
- No ładnie, nie dotrę do domu przed północą i znowu wrócę do domu w jednym bucie - przeleciało jej przez głowę.
- Spokojnie, tylko radio naprawię - powiedział kierowca, próbując zagłuszyć łomotanie jej serca, słyszalnego z połowy pojazdu.
Kiedy odwrócił się w jej stronę jakby przestraszony wcisnął mocniej gaz. Pół godziny przed czasem była na miejscu.
Zreanimowała telefon, zameldowała się komu trzeba, przyodziała w piżamkę i czekała na podania od nowych kandydatów na MODa.
Wymieniła też wiadomości o tym, że czasem warto i nie warto czekać ponad 5 lat, aż się pozna, kto jest po drugiej stronie.
Na koniec dnia stwierdziła: "I znowu nie wysłałam prezentów", po czym dodała: "i nie ćwiczyłam... To kolejnej przerwie skończyła wraz z wybiciem północy: "to już 20. raz w tym roku".

To był dobry dzień.

Posty mają charakter fikcji literackiej. Wszelkie podobieństwa do osób i zdarzeń są całkowicie przypadkowe.

 

Tak, to był dobry dzień... dziękuję wszystkim za bardzo miłe spotkanie
...i do następnego