zzizzie

Po pierwsze to na co ci ten barbar...?
Masz tam co trzymać (poza cudzymi pustymi flaszkami)...?

A po drugie to ja nie miałabym śmiałości tak Władzę łapać, jeszcze złapię nie tam gdzie trzeba i co będzie?

 

Taki mały projekcik na boku, zupełnie niezwiązany z żadną grą ani forum
Ale od jutra długi weekend i znowu dam Ci odpocząć ode mnie

 

a nie wiem na co modny jakiś tom ciekawa w czym tkwi ta magia

no jak się nie złapie to nie wiadomo co będzie
a nic na ten temat nie ma w regulaminie dosłownie

testowanie tyż modne ostatnio

 

No co ty, Zgredziu, ja wcale nie lubię odpoczywać akurat od ciebie
Po co ci długi weekend, tylko się umęczysz jadąc tam i z powrotem

A ja z moim szczególnym talentem dodatkowo sobie skomplikowałam życiorys i teraz z tych nerw obgryzam pazury u łap Gordona, bo wszystkie moje własne paznokcie już obgryzione.
Lobby dentystów zaciera pazerne łapki

Więc pewnie przez jakiś czas jeszcze będę tu prześladować moje nieszczęsne ofiary

 

Zawodową pracę mam lekką, więc w weekend muszę odreagować fizycznie i powalić trochę młotkiem

 

No to duży szacun.
Głównie za to, że nie odreagowujesz i nie walisz tym młotkiem na forum

Ale naprawdę musisz koniecznie gdzieś wyjeżdżać i zostawiać tyle stęsknionych userek...?
Weź sobie kup deskę, taką grubszą, i tak z pół kilo solidnych gwoździ.
Jak już wszystkie gwoździe elegancko wbijesz, to będziesz mógł się zacząć szkolić na fakira

 

Myślę, że w swoim życiu wbiłem już trochę więcej niż pół kilo gwoździ, więc tym razem dodatkiem do młotka będzie przecinak

 

Poszłam do wujaszka obejrzeć przecinak.
Jakieś takie niekonkretne obrazki mi pokazał.
Zdradzisz, co zamierzasz przecinać przecinakiem...?

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Przecinak

Przecinak – narzędzie w kształcie zaostrzonego jednostronnie, metalowego pręta, które służy do kucia bądź przecinania poprzez uderzenie młotkiem w jego tępy koniec.
Używany w [...] budownictwie [...] do łupania albo cięcia materiałów budowlanych [...]
Nazwy potoczne: majzlik, majzel, mesel (od niemieckiego Meißel).


i najbardziej adekwatny obrazek

 

O, będziesz wyrąbywał otwór...?
Tak łup tym młotkiem w przecinak, miejsce przy miejscu...?
Serio...?
Ach Zgredziu, ja zawsze wiedziałam, że ty swój człowiek jesteś
Tak oglądałam ostatnio ten kawałek muru tam z lewej obok latryny i się zastanawiałam, co tam robią te spękania...
... a to ty, szlachetny, szykujesz tajne przejście z lochu prosto na pola, lasy, łąki i pięciogwiazdkowe hotele

 

Coś w życiu trzeba robić. Można zbierać kasztany albo wykuwać otwory w murze

 

Zbieranie kasztanów to chyba mniej ambitne zajęcie... i wątpię, czy pozwala odreagować fizycznie - no, chyba że przy którymś kolejnym skłonie coś ci się przestawi w kręgosłupie i już się nie wyprostujesz.
Za to wykuwanie otworów, i to w ramach charytatywki, to zajęcie nader szlachetne
Będziesz tak miły i zawiadomisz mnie, kiedy ten konkretny otwór zyska swój docelowy kształt i rozmiary...?
Bo chciałam sobie sygnę nieco zmodyfikować i wolałabym mieć pewność, że nie posiedzę za to zbyt długo

 

Planowany kształt i rozmiary tego otworu nie naruszają w żaden sposób tutejszego regulaminu. O to możesz być spokojna

 

Służbista

 

zzizzie jesteś WIELKA
dziekuję

 

Nie przesadzajmy, 165 cm w kapeluszu (choć bez szpilek)
Szykuję następny tom, ale trochę to potrwa z przyczyn (częściowo) ode mnie niezależnych

------------------------------------------

Postanowiłam dla odmiany włączyć się w mainstream i powitać pochowanych w krzakach Czytelników późnym śniadankiem w pełnej krasie.
Chciałam mianowicie powiesić focię z pieczywkiem, masełkiem, szyneczką, serkiem białym i żółtym, jajeczkami w różnych konfiguracjach (proszę bez kosmatych skojarzeń), a nawet kaszaneczką (do której czuję nieodparty wstręt, ale co tam, czego się nie robi dla przyjaciół).
Niestety po przejrzeniu (prawie) całych przebogatych zasobów stosownych słit foci u wujaszka stwierdziłam, że chyba wszystkie zostały już gdzieś powieszone na tym forum (w jego mainstreamowej części).
W poszukiwaniu czegoś nietypowego znalazłam wreszcie propozycję, którą po prostu muszę się podzielić z szerszym gronem przyjaciół, wrogów i innych konsumentów:

​

Smacznego życzę
Aha, i jeszcze miłego dnia oczywiście...
... oraz czego tam sobie każdy indywidualnie życzy

 

A odezwe się tu, bo nadrabiania mało, a wszyscy z ukrycia i tak czytają

Powiem wam, że mi się sentymentalnie zrobiło, bo byłam dzisiaj na genialnym koncercie wilków i stojąc pod samą sceną słyszałam na żywo piosenkę, za którą dostałam jedynego w swojej karierze bana

aż miałam ochotę majtkami rzucić czy coś, no w każdym razie pupke wystawić
(ta wiem, że pupka to odgrzewany kotlet, ale mnie nadal śmieszy)

 

Nadrabiania mało, bo wszyscy chcieliby tylko czytać, a ja nie mogę w warunkach recydywy pisać posta pod postem, bo za coś tak durnego wylecieć to naprawdę wstyd
Co do pupki, to ja nie jestem pewna, czy ona przypadkiem nie występowała (w pewnych kręgach) jako pupcia
Pupcia jakoś lepiej brzmi i lepiej pasuje do tamtej konkretnej wersji.

A co do bana za Wilki, to mnie się ostatnio dostało po krzyżach, na dwa tygodnie bodajże (i to nie w warunkach recydywy) za świętej pamięci pana Wodeckiego i jego Chałupy.
Jednak ta mind of the beholder to bardzo mądre pojęcie - niektórym to się wszystko z czymś tam kojarzy.
Z rybą na przykład.
Pamięta ktoś Yossariana z Paragrafu 22...?
Jemu się właśnie wszystko kojarzyło z rybą. Psychiatra wojskowy bardzo się zaniepokoił.
A do działań wojennych Yossarian miał podobny stosunek, jak ja do tutejszej Władzy - też uważał, że te działania są specjalnie po to, żeby zabić właśnie jego.
Jak już jesteśmy przy psychiatrii, to takie przekonanie nazywa się urojenia ksobne i prześladowcze

 

Wstyd się przyznać, ale Paragrafu 22 nie czytałem. Książkę polecało mi już kilka osób, ale jakoś nie miałem okazji. Z filmem też mi nie za bardzo po drodze. Ostatnio kilkadziesiąt godzin w aucie spędziłem z fragmentami audiobooka z Przygodami dobrego wojaka Szwejka czytanymi przez Zbigniewa Zamachowskiego. Też genialna, też satyra, też wojna i też mi się kojarzy z rybą. A to za sprawą komisarza Ryby z Kilera, czyli Jerzego Stuhra, który w polskiej ekranizacji telewizyjnej powieści Haška wcielił się w tytułową rolę Józefa Szwejka.

 

Zamachowski, starszy Stuhr... ech, ostatni prawdziwi aktorzy w naszym nieszczęsnym kraju.
Ale audiobooków to ja nie trawię - od dziecka nie lubiłam, jak mi ktoś czytał na głos, nie umiem się skupić i w ogóle popadam w irytację niezależnie od tego, kto czyta. W samochodzie słucham sobie muzyczki (takiej, jaką lubi Gordon - nie zwykłam się sprzeczać z silniejszymi od siebie).
Szwejk
Baardzo stare dzieje, kiedy ja to czytałam... w sumie chyba jako dziesięciolatka czy coś w tym stylu. I był chyba taki stary czeski serial, pamiętam takie "posluszno hlasim". Oj, trzeba na nowo przeczytać Szwejka.

A Paragraf... to jedna z książek, które jakoś tam mnie ukształtowały. Ale w wersji książkowej oczywiście, gorzej nawet - w oryginale. Nie że taki snobizm, po prostu dopadłam to, zanim powstał polski przekład, bardzo dobry zresztą. Filmu to chyba nawet nie widziałam.
Zresztą tak samo było u mnie z Lotem nad kukułczym gniazdem - choć film z Nicholsonem po prostu genialny, to ja jednak zawsze wolę oryginalne wydanie książki. Dziwaczka jestem, wiem.
Swoją drogą Paragraf to jedna z tych książek, które się nigdy nie starzeją... kiedyś tam jednak spróbuj, Zgredku

Hmm, a jak tam te otwory, które przebijałeś przebijakiem...?
I w ogóle dobrze cię widzieć na posterunku...
... choć długo to ja sobie już takich miłych widoków nie pooglądam.
Ale to już jest temat na inne opowiadanie