zzizzie

Nie będę szukać, ja nawet profil mojej ukochanej Pani weterynarz musiałam na fb przestać obserwować, bo wrzucała zdjęcia zwierzaków po, lub co gorsza przed operacjami itp., nie mogę na takie obrazki nawet patrzeć Typowy psychopata ze mnie zajęcia w prosektorium mi nie przeszkadzały, ale na widok psa potrąconego przez samochód wpadam w panikę i nie mogę nawet podejść także zawsze staram się pomagać pośrednio, pomagać przy jakichś zbiórkach, nagłaśniać jakieś sprawy itp itd, bo weterynarzem, ani inspektorem ratującym takie zwierzątka bym nie mogła być

 

A wiesz, że ja mam tak samo.
Nie bywałam w prosektorium, bo ja nie z tej branży (i w sumie trochę żałuję, tzn nie tyle prosektorium, co branży oczywiście), ale nie mogłabym tak bezpośrednio, osobiście pomagać zwierzakom. Ludziom - chyba tak.
Tak sobie myślę, że - poza malutkimi dziećmi i ludźmi z zaawansowaną demencją czy innymi tego typu problemami - człowiekowi można zawsze coś wytłumaczyć albo choćby pocieszyć. A przerażone zwierzę, w bólu i szoku, nic nie rozumie i można tylko liczyć na to, że się uda je wyleczyć albo przynajmniej zmniejszyć ból.

 

Ja też nie z tej branży, ale moje studia to było zwiedzanie różnych kierunków, na różnych uczelniach, w różnych miastach żadnych nie skończyłam, żeby było śmieszniej zwykle rzucałam je bezpośrednio po zdanej sesji . Może kiedyś sama dla siebie jeszcze pójdę na jakąś filozofie, albo coś z psychologią.

A co do zwierzątek, to jest jeszcze ta kwestia pękającego serducha, kiedy tak bardzo chcesz mu pomóc, ale ono się ciebie tak strasznie boi, bo ty też jesteś człowiekiem, a to właśnie ze strony "człowieków" (bo nie powiem, że ludzi) tyle zła go spotkało. I ono widzi w tobie ich, i tak okropnie dużo czasu trzeba żeby zrozumiało, że ty go nie skrzywdzisz

 

A, to ty turystka
Genialny sposób na życie moim zdaniem, też miałam takie plany, ale się za szybko wkręciłam w korzystny układ pracowniczy i już mi się później odechciało.

No właśnie, taki zwierzak boi się wszystkiego i każdego, zresztą często nawet swojego własnego Człowieka - bo nie rozumie, co się stało i skąd się wziął ten ból.
Aż skóra cierpnie, jak się o tym pomyśli.

Ale są tacy ludzie - powinni być wetami zresztą - którzy mają taką jakąś charyzmę zauważalną dla zwierząt, ci wszyscy "zaklinacze" - nie telewizyjni, w każdym razie niekoniecznie telewizyjni, zwykli ludzie najczęściej... przy nich każdy zwierzak czuje się bezpiecznie, każdy im ufa, każdy za nimi pójdzie i nawet wysłucha słów pocieszenia w skrajnym stresie.
Jak dotąd poznałam tylko jedną taką osobę - zupełnie zwyczajna pani, bardzo miła zresztą, ale nic specjalnego. Za to każdy pies czy kot zakochiwał się w niej natychmiast. Żałuję, że sama taka nie jestem.

 

to co ta Pani w sobie miała??????

 

A nie mam pojęcia.
Może jakoś pachniała, tzn nie perfumami czy brudem oczywiście, tylko jakiś taki feromonowy zapach wyczuwalny dla psiego nosa.
Autentycznie najstraszliwsze psie potwory przy niej zmieniały się w owieczki.
Nigdy tego nie zrozumiem, ale sama to widziałam, czyli coś takiego istnieje.

 

A mi ktoś chyba podrzucił kotka
Od dwóch dni go widywałam na podwórku, ale myślałam, że to jakiś miejscowy kotek, wiadomo na wsi one łażą po polach, po sąsiadach itd. Ale dzisiaj wyczailiśmy z tatą, że mała czarna kulka chyba zamieszkała u nas w garażu, spał tam, zdecydowanie wygląda bardziej na domowego kota niż wiejskiego włóczęgę no i jest młodziutka, pewnie roku jeszcze nie ma po wstępnych oględzinach moim fachowym okiem orzekłam, że to kotka i zdecydowanie umie używać człowieka tzn wskoczyć na kolana, ocierać się i mruczeć w okolicy żadnego info o zaginionym kotku nie ma, chyba wrzucę fotke na fb, ale wątpię, żeby ktoś się zgłosił. I mam teraz mega rozkmine, co zrobić, bo tak się dziwnie stało, że się w tym kotku zakochałam totalnie śliczny czarny, z białym dookoła szyi i na łapkach. Ale do domu go nie mogę wziąć bo mój wilk by go miał na jedno kłapnięcie od zawsze wszystkie koty/gołębie/myszy/kuny i wszystko inne co na wsi się przetacza przez podwórko gonił. A 10 letniego psa ciężko nagle przestawić na przyjaźń z takim małym futrzakiem. Na razie mu zrobiłam mega wypaśny domek w garażu, ma cieplutko i mięciutko, dostaje papu. Garaż nie jest zamykany, więc sobie śmiga dookoła i ćwiczy synchronizacje z wilkiem. Tzn, że jak wilka nie ma na zewnątrz to można wychodzić, a jak jest to nie Ale już przed chwilą jak go odłożyłam do posłania to od razu za mną wybiegł i chciał iść tam gdzie ja, czyli do domu. Sześć razy go odnosiłam i wracałam a w efekcie i tak siedział pod drzwiami, dopóki się taty nie przestraszył, wtedy wrócił do siebie przekraczając prędkość światła. No i jestem w kropce, bo się boje, że pójdzie ze mną np gdzieś na ulice i będzie po kotku W poniedziałek go zabiorę do weta sprawdzić, czy wszystko gra i będę musiała coś zdecydować pewnie

P.S. to nie pierwszy taki przypadek, pare lat temu w wigilie też znaleźliśmy kotkę, tyle że starszą, to był typowy wiejski koci wyjadacz, polowała w polach na myszy, wracała tylko na noc i spała w takim pomieszczeniu gospodarczym. A ten mały kulek to głupiuutki jest.

No i w dniu wstąpieniu do uni europejskiej pod drzwiami tata znalazł... kozę nazwaliśmy ją Europa i przyłączyliśmy do stadka które wtedy mieliśmy.

Zastanawiam się, czy gdzieś w okolicy nie ma jakiegoś info, że można nam podrzucać zwierzaki, bo na pewno się nimi zajmiemy Chyba skończę jak Willas.. tylko bez kariery wokalnej

 

Ludzie wiedzą ,że macie serce dla zwierząt A co do kotka ,może sprobuj go zabrać do do domu i zobacz co się będzie działo ,może wilk zaadoptuje kociaka,może sie dogadają. Inaczej ,całkiem prawdopodobne że kiedy zrobi się cieplej ,kot powędruje dalej..

 

Na razie pokazywałam wilkowi z daleka jak trzymam kota na rękach i głaskam, że niby może ogarnie, że to przyjaciel, a nie szkodnik dałabym mu go powąchać czy coś w tym stylu, ale koteł też się boi i wyrywa na jego widok, a to nie pomaga. No zobaczymy, jutro wolne to będę eksperymentować

 

Koza jako znak przystąpienia do cioteczki Unii - rozkoszne
A z kotkiem to faktycznie drobny problem, dziesięcioletniego wroga kotów trudno przeformatować na przyjaźń
Ale kto jak kto, Triss - ty sobie na pewno z tym poradzisz
Aha, nazwij kota Villas i będzie po kłopocie

A może na dzień bierz kota do sklepu...?
Była w wawce taka księgarnia w dobrym punkcie, elegancka, z dużymi wystawami... a wśród tych różnych lepszych albumów o rozwoju socjalizmu (to było jeszcze w epoce słusznie minionej) leżał sobie kot. Był członkiem personelu i świetnie się komponował, tzw całe miasto go znało.
Ale się z byle kim nie spoufalał, jak to kot

Mam fajną wiadomość dla fanów schroniskowego tałatajstwa. Niejaki Całusek dziś pojechał do domu, po siedmiu latach w schronisku:

​

Aha, i jeszcze coś poniekąd o psach. Nie mogę przestać się śmiać

​

 

Haha chętnie bym brała, ale mój sklep jest w hali większego supermarketu, im by się mogło to nie spodobać

Na razie grzecznie śpi u siebie, jutro się będziemy bawić w zaklinacza wików i kotecków.

A tekst, że Europa do nas przyszła w postaci kozy przewijał się długo Tyle się wtedy mówiło co to się zmieni, co to nam ta UNIA da, no i budząc się pierwszego dnia w Unii zyskaliśmy kozę racjonalnie to ktoś próbował wytłumaczyć od tej strony, że może jakiś mały wiejski gospodarz usłyszał coś o normach unijnych, bo wtedy się sporo takich wróżb "straszaków" przewijało i postanowił pozbyć się kozy kiedy Unia nadeszła chociaż równie dobrze data to mógł być zbieg okoliczności. Mleko Europa w każdym razie dawała dobre, chociaż nie wiem, czy normy spełniało już niestety się w rolników-gospodarzy-hodowców nie bawimy

 

Czy Unia miała / ma coś przeciwko kozom...?
Słabo się łapię w temacie
Ale na pewno Unia nie przepada za drobnymi producentami... myślisz, że dlatego ktoś wyrzucił tę kozę...?
A co się stało z Europą...? Zjedliście?!

 

Hahah nie zjedliśmy była z nami po kres swoich dni, zmarła śmiercią naturalną

Ogólnie wcześniej to była totalna samowolka, a teraz trzeba te zwierzaki jakoś rejestrować, kolczykować czy coś tam, też do końca nie wiem, jak to działa.

 

Uff, to mi ulżyło.
Nie żebym was podejrzewała o takie zbrodnie, ale się przelotnie zaniepokoiłam dalszymi losami takiej celebrytki
A kozinę to się tak ogólnie jada...? Tzn zanim zemrze śmiercią naturalną, oczywiście...?
I jak długo żyje taka koza w uczciwych warunkach...?
Kurcze, strasznie mało wiem o kozach.
Muszę to nadrobić
Warto, bo kozy mają piękny wyraz twarzy

 

Był kiedyś taki pan w telewizji, co się przedstawiał jako znany hodowca drobiu ja się zaczynam powoli czuć jak znany hodowca kóz

Podobno się jada, ale ja się z tym całe dzieciństwo bawiłam, przyjaciół się nie zjada za to mleko piłam, z mleka ser robiliśmy i na pewno mogę powiedzieć, że sernik z tego ma zupełnie inny smak

Co do wieku to nasze tak do dychy dociągały, ale nie jestem w stanie powiedzieć, czy to był jakiś konkretny gatunek, ani czy to norma

O... aż musiałam archiwum foto przeszukać i sobie przypomnieć


Ta z przodu na łańcuchu to Europa, łańcuch przez pierwsze dni musiała mieć, bo inaczej ciężko nad nią było zapanować, potem się oswoiła

 

Piękna ta Europa była
[Info dla Władzy: to NIE SĄ treści polityczne ]

Też bym nie potrafiła zjeść przyjaciela... w sumie dobrze, że się nie przyjaźnię z żadnym kurczakiem czy innym indykiem

 

Właśnie sobie uświadomiłam, że sobotni wieczór spęczam na robieniu za eksperta od kóz na forum farmy i że pierwszy raz od dawna temat jest tak adekwatny do miejsca

 

No co, sobotni wieczór to świetny czas na dyskusje o kozie
Zwłaszcza w karnawale
Bo wiesz, te różne karnawałowe zabawy to taka oklepana rozrywka... nas farmerów stać na więcej i lepiej

 

Jak już zaczęłam to archiwum przeglądać, to znalazłam pierwsze zdjęcia wilka takie to słoodkie było

​

w sumie nadal jest

​

 

Nadal jest słodki, a poza tym przepiękne zwierzę
Mieszanka, tak?
Wyjątkowo udana, przekaż mu ode mnie wyrazy szczerego zachwytu