pietruchin48

A w kalendarzu 16 grudnia przywitało mnie słoneczko .....



" Czym jest słońce dla ziemi, tym miłość dla duszy."

 

Czy ktoś pamięta Gogusia Kwabotyna?

To kuzyn Donalda

Autor komiksu wymyślił go jako konkurenta, przeciwnika dla Donalda.
Postanowił więc obdarzyć Gogusia niebywałym szczęściem kontrastującym z pechową naturą kaczora.
No i pojawił sie konflikt oczywiście.
A fani zastanawiali się co sprawiło, że Goguś posiadł tak niewyobrażalne szczęście. Bo Goguś pozytywnym bohaterem raczej nie był.
Ba! Nawet wszelkie komiksowe próby zbadania sekretu szczęścia Gogusia podejmowane przez kaczych bohaterów okazały się daremne.
Donald wraz ze swoimi siostrzeńcami stara się odkryć, czemu jego kuzyn zawdzięcza tak wielkie powodzenie w życiu.
Zamiast szczęśliwego talizmanu, który ich zdaniem przynosi Kwabotynowi szczęście, odnaleźli dowód jego jedynego życiowego upokorzenia jakim była konieczność podjęcia pracy.
Ale zamysł autora dla Gogusia był przewrotny z jednej strony, a z drugiej, jakiż życiowy.
Niezmiennie dobra passa miała uniemożliwić Gogusiowi zdobycie sympatii czytelnika.
Niesamowite szczęście stanowi podstawę tożsamości Gogusia i odbija się na innych cechach jego charakteru.
Jego gnuśność i lenistwo, stały się źródłem pychy w stosunku do Donalda.
Sam autor - Barks - też nie miał dobrego zdania o Gogusiu
– Nie sądzę, żeby ktokolwiek mógł polubić postać, która dostaje od życia wszystko, co najlepsze, nie podejmując żadnego wysiłku. Ludzie lubią czuć, że inni toczą taką samą walkę o dobra jak oni sami, Goguś natomiast był gościem, który zyskiwał wszystko to o co walczyli nie trudząc się ani trochę.
Donald zatem był pechowcem ale sympatycznym, a Goguś gogusiem

 

Przeczytałem 9. I nie ukrywam, że mam ochotę jeszcze na parę pozycji. Szczególnie kuszą mnie Cholonek i Cthulhu
Na razie muszę jednak dokończyć Kroniki wampirów Anne Rice, bo utknąłem po 7 tomie

 

Ja nie liczyłam, ale pewnie też coś w pobliżu.
Bardziej liczyłam na własne Top-y.
I niekoniecznie 100. Wystarczyłoby 10.
Niektóre pozycje mnie dziwią
Np. Chandlera "Żegnaj laleczko" No może to jakaś klasyka. Ale gdzie Agata Christie?
Jest zdecydowanie przestarzały. Dziś kryminały, szczególnie skandynawskie, to sie dopiero czyta
W ogóle taki Top, przez kogokolwiek robiony, będzie zawsze dyskusyjny.
A mnie ciekawią nasze Top-y

 

Kolejność losowa i lista na pewno niepełna:

• Władca Pierścieni
• Mistrz i Małgorzata
• Nielegalni / Niewierni / Nieśmiertelni / Niepokorni
• Lesio (parę innych tytułów Chmielewskiej też by się załapało)
  
• Wywiad z wampirem (tylko I tom)

 

Przypomniałeś mi o Chmielewskiej. Cudo. Zapomniałam, wieki temu była w moich łapkach.
A "Lesio".......nie mogę sobie odmówić

"...Przed nimi, na łagodnie nachylonym zboczu rozciągała się kwiecista łąka, na środku łąki zaś pasł się młodu buhaj.
(…) Na przeciwległym skraju łąki ukazał się Lesio (…) i szedł teraz z wolna w kierunku przyjaciół, całkowicie zaabsorbowany sceną ucieczki na karym rumaku z kasztelanką w objęciach. Pogoń prowadził nader niesympatyczny mąż kasztelanki.
– Tak się spokojnie pasie, a jak przyjdzie co do czego, to nie wiadomo, co mu do łba strzeli – powiedział nagle z niesmakiem Janusz.
Obserwujący Lesie Barbara i Karolek poczuli się zaskoczeni tą uwagą. Lesio szedł wprawdzie powoli i z pochyloną głową, jednakże odległość jego twarzy od bujnej trawy była dość duża. Nic nie wskazywało na to, żeby miał się w tej chwili pożywiać.
– Dlaczego uważasz, że on się pasie? – spytała Barbara z nieskrywanym zainteresowaniem.
– No a co robi? Widzisz przecież, że żre trawę!
– Ja nie widzę – zaprotestował Karolek. – Idzie i niczego nie zrywa.
Teraz Janusz poczuł się zaskoczony.
– Zgłupiałeś czy co? Co ma zrywać? Mordą żre, bezpośrednio!
Barbara i Karolek wytrzeszczyli oczy na Lesia w przekonaniu, że jakieś jego ruchy umykają ich uwadze.
– Ty widzisz, żeby on coś żarł? – spytała Barbara nieufnie.
– Nie widzę – odparł stanowczo Karolek. – Idzie i nawet się nie schyla. Jemu chyba te pomidory zaszkodziły i ma halucynacje..."

Pozycja nr1 kompletnie nie moja bajka.
Mistrz i Małgorzata - doceniam, ale zachwytu ni ma.
Ci Nie - to nie wiem o co chodzi. Może zbyt późno jest.
A wywiadu z wampirem nie znam
Fajnie, że napisałeś swoje.
Bo taka pustka tu zapadła w tak wdzięcznym temacie jakim sa książki.
A przeca nikt nie decyduje co je dobre, a co nie
Co warto czytać lub do czego czytania się nie przyznawać

 

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vincent_V._Severski

Początkowe 2-3 tomy Kronik wampirów są świetne, ale im dalej, tym większa kiszka

 

Już piszę swoją listę

Ptaki ciernistych krzewów Colleen McCullough
Moby Dick Herman Melville
Nad Niemnem Eliza Orzeszkowa
Cichy Don Michaił Szołochow
Wyspa Robinsona Arkady Fiedler
Zew krwi Jack London
Biały kieł Jack London

I inne ,ale muszę sobie poprzypominać .

Dobry wieczór

 

Czytałem Londona. Całkiem niezłe. Nad Niemnem próbowałem, ale nie dałem rady

 

Muszę koniecznie przeczytać. Dzięki

Wszystkie znam. Chyba masz duszę podróżnika, poszukiwacza
Ale intryguje mnie jedno.Co polubiłaś w Nad Niemnem?
A Cichy Don, to zaskakujące.
Nie czytałam. Dzięki Tobie przeczytam. To moja pierwsza pozycja na najbliższe dni.
A potem zabiorę się do Zgredzia Bo to tematyka raczej nie dla romantycznej duszy

 

Dobry wieczór, dawno mnie nie było, to się tak wtrącę ciut

"Lesia" to pamiętam, czytałem na wakacjach już kilka dobrych lat temu Ale i tak najbardziej mi się podobały "Studnie przodków" i "Boczne drogi", chociaż ta pierwsza książka chyba najbardziej Innych niestety nie czytałem, chociaż ostatnio miałem ochotę wrócić do "korzeni" i poczytać starsze polskie książki
Ostatnio chciałem sobie poczytać jeszcze książki z Jeżycjady, Opium w rosole szczególnie Tak mnie naszło ostatnio jeżdżąc po centrum Poznania


Ostatnio jeszcze skończyłem "Przebudzenie" Kinga (wiem, skakanie po stylistykach niesamowite ), a dopiero z miesiąc temu, bo książkę czytałem tylko w pociągu, a bardzo często trafiałem na znajomych, to i czasu było mało Ale pomimo że akcja rozwija się bardzo powoli, to przy punkcie kulminacyjnym miałem ciarki, nie powiem

 

Coś w tym jest . Dusza poszukiwacza ... wiesz całkiem trafne to określenie

Sama nie wiem co mnie wciągnęło w tę książkę , albo wiem ale nie potrafię tego opisać .
Miejsce , coś swojego , pokolenia , zmiany rzeczy mało ważnych materialnych , a zawsze wartości serca , tradycji pozostają nie zmienione są w nas ,
Nie wiem nie napiszę no przepraszam ale ''Coś '' jest że polubiłam

Dość grube tomiska do czytania . Książka raczej nie łatwa albo ja za młoda jeszcze byłam jak ją przeczytałam .

 

Że też masz czas na czytanie powieści drogi studencie, pierwszoroczniaku
Borejkowie to dla mnie taka "Rodzina zastępcza". Może ciut mniej pedagogicznie
A co do Kinga, to King jest king

To właśnie o to chodzi. To coś, co nie sposób opisać.
Ale to właśnie opisy natury w Nad Niemnem mnie pokonały

 

Super do poczytania tak samo jak ''Kłamczucha''

 

No właśnie z tym czasem to tak średnio niestety Ostatnio jechałem samochodem i patrzyłem na ozdoby świąteczne. I wśród jednej z nich zobaczyłem symbol całki - no i w tym momencie stwierdziłem, że czas na odpoczynek
Kiedyś jeszcze próbowałem "Miasteczko Salem", ale jakoś tak mnie nie wciągnęło, będę musiał spróbować jeszcze raz kiedyś

Właśnie! Dlatego mnie naszło! Muszę w święta po ciociach popytać, może któraś ma A jak nie, to biblioteka
Ebooków jakoś nie lubię. Ostatnio się wuja ze mnie śmiał, że bilet na pociąg drukowałem, bo on w telefonie pokazuje A kilka dni później czytam, że są problemy z odczytem takich biletów Tak mi się przypomniało.

 

Miałem kiedyś okres na Kinga. Na pewno czytałem Smętarz dla zwierzaków, Carrie, Misery i pewnie parę innych, których tytułów dziś już nie pamiętam.
Szukałem sensacji u Roberta Ludluma, Johna Grishama
Sięgnąłem po kilka thrillerów medycznych Robina Cooka
Sporo czytałem fantasy i science-fiction, m.in. Ursula Le Guin (cykl Ziemiomorze), Roger Zelezny i Philip K. Dick (m.in. Deus Irae), Terry Pratchett (cykl Świat Dysku niezwykła umiejętność obserwacji świata i niezwykły humor), Dan Simons (świetny, mocno filozoficzny cykl Hyperion).
Z polskich autorów jeszcze był Andrzej Sapkowski (genialne opowiadania, gorzej z Sagą), Lem (Opowieści o pilocie Pirxie, Solaris), Jacek Komuda (dość oryginalna fantastyka historyczna), Jacek Piekara (alternatywna rzeczywistość, w której Chrystus się wkurzył, zszedł z krzyża i zaczął wprowadzać porządki na ziemi), Andrzej Pilipiuk (jego cykl o Jakubie Wędrowyczu to humor porównywalny tylko z Chmielewską), Andrzej Ziemiański (Achaja - świat, w którym przeplata się zaawansowana technologia z magią) i jeszcze paru, po których musiałbym sięgnąć głębiej do pamięci
Niestety obecnie forum pożera mnóstwo czasu i nie da się przy nim za wiele czytać

 

nie wiem, może to kwestia pokolenia, ale Chmielewska ponad wszystko
Znacie? Czytaliście coś jej?

Szacun Zgredzio! Dużo czytania, dla mnie do podglądnięcia lub ściągnięcia
Ale że co?

 

Ale że kiedyś czytałem po kilka książek miesięcznie. Teraz kilka rocznie

 

Pisałem tam wyżej, że tak Śmiałem się niesamowicie, to muszę przyznać


EDIT: No i idę spać sobie, dobranoc!

 

A to forum temu winne?

Dobranoc
Niech ci się przyśni tabliczka mnożenia albo....wzory skróconego mnożenia
O jeny! Chyba też muszę iść i gdzieś się położyć
No to dobranoc